Gezellige herfst #as we speak

Een “As we speak” is een blogpost waarin je vertelt over je huidige bezigheden. Kleine zaken die je gelukkig, gek of gefrustreerd maken, maar die geen hele blogpost waard zijn. Een verzameling kleine feitjes dus waarin je even halt houdt bij het leven “zoals het is”. Een poging tot een terugkerend rubriekje, geïnspireerd door Lilith van Tales from the Crib.

Gezellig thuis. Sinds we ons lieten inspireren om onze woonkamer aan te kleden, kan ik er nog meer van genieten om thuis te komen. Het voelt alsof ik een interieur “uit de boekskes” induik (al durven de kinderen hun ontbijt al eens nuttigen in de zetel en hier en daar al eens wat morsen op hun nieuwe fluo-tv-dekentjes). Elke avond verwonder ik me erover wat een paar kussens, een mat en wat dekentjes in felle kleuren kunnen doen voor je interieur. Het werkt aanstekelijk én inspirerend. Intussen hebben we ook wat foto’s opgehangen en een nieuwe lamp. In onze tuinkamer hangen nu een paar schapjes aan de muur. Het groeit, er wordt in geleefd en er is niets leukers dan ’s avonds met zijn allen – onder een dekentje – samen een serietje te bingewatchen.

Bloemetjes. De herfst is definitief in het land. De zomer kende zondag nog even een geweldige opflakkering, maar gisteren bracht de regen en een onstuimige wind het typische herfstsfeertje in ons land. En dus reden onze dames vanmorgen voor het eerst met de auto naar school. Als het buiten waait en stormt, ben ik geneigd om de zomer in huis te halen, met bloemetjes.

We houden het hier bewust minimalistisch: ik wil niet opnieuw een heel huis vol prulletjes, kadertjes en spullen die we eigenlijk niet nodig hebben. We proberen het hier ook op een clean desk en een lege buffetkast te houden, daar waar onze lange kast vroeger de verzamelplek van alle rommel was. Na een lege kastweek vond ik dat er toch iets van versiering mocht zijn. En dus bracht ik een boeketje bloemen mee. En die bloeien intussen overdadig. Prachtig! Een beetje zomerzon in huis, nog wat extra sfeer en gezelligheid.

Wintereten. Ja, het was hier al witlooftijd. En we hadden hier ook al broccolipuree met worsten. Ook de schnitzels deden al hun intrede, samen met de aardappelgratin. Grappig hoe snel je ineens de omslag maakt van zomerse pastaslaatjes en barbecue naar de typische winterkost. Het was al een tijdje geleden, verandering van spijs doet eten zeker. En het wordt pasta met prei en zalm in plaats van een lauwe pasta met rucola en pancetta. Geen ijsjes meer, stilaan bakken we weer cake. Ook de pudding en chocomousse mogen opnieuw van stal gehaald worden…

Serietijd. De oudste ontleende “Gossip Girl” in de bib en reserveerde ook “Pretty Little Liar”. Vooral de eerste serie viel hier in de smaak bij de ladies of the house en ging er bijgevolg in sneltreintempo door. We durfden wel eens een aflevering of 3, 4 na elkaar uitkijken. Met zijn drietjes, samen in de zetel, onder ons tv-dekentje. De echtgenoot was niet helemaal overtuigd en het kwam ons dus (een beetje) goed uit dat hij net drukke verbeterweken voor de boeg had. Eigenlijk kunnen we hier niet wachten om aan de volgende reeks te beginnen, maar zonder Netflix doe je dat op de ouderwetse manier: reserveren in de bib en wachten tot je melding krijgt dat je serie er is. Ach, af en toe heeft dat ouderwetse “verlangen naar” nog wel iets. (Al vinden vooral de kinderen dat maar een voorbijgestreefd concept.)

Boekenverslaving. Het is een tijdje moeilijk geweest: het was trekken en sleuren om mijn bibboeken voor het verstrijken van de uitleenperiode uitgelezen te krijgen. Maar vorige week lazen we op twee dagen wel “Belgravia” van Julian Fellowes en “Rachels verzet” van Julie Thomas uit. Geen absolute hoogvliegers, maar ze lazen wel vlot en hadden een meer dan degelijke plot. Ik was nog eens een paar uurtjes “van de wereld”. Alleen blijf ik het soms jammer vinden dat er zoveel tijd en bladzijden gestoken wordt in het schetsen van het verhaal en het scheppen van de sfeer en dat er geen plek meer is voor de afwikkeling of het einde. Zeker bij “Belgravia” leek het alsof er op het einde een versnelling hoger geschakeld moest worden. Ofwel had de schrijver nogal duchtig geschrapt in de laatste hoofdstukken. Dat maakt dat je ondanks een veelbelovend begin toch een beetje op je honger blijft zitten. Maar we lezen weer, ander en beter dan maar.

Jaja, de herfst is hier duidelijk weer begonnen. De vroege, donkere lees- en tv-avonden, onze winterkostjes, de winterkledij, de kastenwissel. Het is tijd om te cocoonen, om rustig thuis te zijn en van elkaars gezelschap te genieten. Voor zolang dat duurt, zie ik de echtgenoot al denken ;-).

Advertentie