Vijf op vrijdag: recuperatie

Mei was een ongelooflijk drukke maand, op professioneel vlak. 4 van de 5 weken werkte ik voltijds. Het lukte, maar nu het achter de rug is, ben ik moe. En heb ik tijd nodig om te recupereren. Gelukkig kregen we als uitsmijter twee lange weekends, waarin naast de normale huishoudelijke besognes toch ook altijd tijd is voor rust en recuperatie. Maar laat ons in het kader van Vijf op Vrijdag/zaterdag eens onze 5 meest geliefde rustactiviteiten opsommen.

1. Slapen. By far mijn meest geliefde rust-activiteit. Als je kan slapen tenminste. Veel te vaak maak ik deel uit van #teamnosleep. Maar als het dan wel lukt om minstens 5 uur na elkaar in een comateuze slaaptoestand te raken, dan kan ik daar dubbel en dik van genieten. Het grappige is dan wel dat je je de dag na zo’n geweldige nacht vaak net nog meer moe voelt. Dan loop je een dag met watten in je hoofd. Dat het de afgelopen dagen en weken te warm was om te slapen? Daar heb ik geen last van. Ik geniet er net van om met het raam open te slapen, een briesje te voelen en een beetje gerommel te horen op de achtergrond. Ik slaap net dieper als het een beetje warmer is. En voor die paar nachten dat het in België echt ondraaglijk is om te slapen? Een koud washandje in je nek geeft onmiddellijk verkoeling…
2. Koken en bakken. Ja, ik word rustig van koken en bakken. Een (paar) uur lang enkel bezig zijn met het snijden van groentjes, het afwegen van ingrediënten, het volgen van een recept, het opruimen van de keuken,… Ik word er rustig van. Voor iemand met een flipperkast als brein is het concentreren op één ding niet altijd even gemakkelijk, maar bij koken lukt me dat wel. Meestal toch. Op die keren na dat ik afgeleid ben en in mijn vingers snijd. Of per ongeluk tegen de grill aanstoot. Of me verbrand aan de stoom die ontsnapt als ik het deksel van de pot haal.
3. Lezen. Ik heb er de laatste tijd te weinig tijd voor. Te weinig zin in ook. Misschien heb ik ook te veel slechte boeken meegebracht uit de bib. Veel te vaak haalde ik het einde niet. Kon het verhaal me niet boeien en ging ik halverwege even spieken hoe het boek zou eindigen en gaf ik het op. Maar als je je met een boek kan installeren in een ligzetel in de zon en heel even niks anders moet doen dan in een imaginaire wereld duiken, dan is het zalig genieten. Dan is het heel even écht vakantie.
4. Met de dochters Gossip Girl kijken. We zijn al maanden bezig om de reeks met ons drietjes te bekijken. Maar er komen soms andere tv-programma’s doorheen gefietst en het is soms zoeken naar momenten met ons drieën samen. Ook de dochters hebben ’s avonds al eens hun bezigheden en hun hobby’s. Mama spreekt soms af met vriendinnen en papa is al dat vrouwengezever soms gewoon beu en eist onze enige tv ook eens voor zichzelf op. Maar de laatste weken zijn we er opnieuw in gevlogen. Halverwege seizoen 5 zitten we nu, misschien dat we het einde van de reeks nog halen vooraleer de nieuwe film uitkomt ;-).
5. Bloggen. Tijdens drukke weken kom ik wel eens uitgeteld thuis. Dan ben ik leeg en kan ik niet meer denken. Dan geef ik de voorkeur aan een avondje hersenloos tv-entertainment en durf ik mijn avondje bloggen wel eens voor me uit schuiven of laten schieten. Wat jammer is, want een tekst schrijven, op zoek gaan naar ideeën, mijn gedachten ordenen, vorm geven en in woorden gieten, brengt me nog altijd tot rust. Als de tekst af en gepubliceerd is, heb je je ei gelegd en hoef je er niet meer op zitten kauwen. Dan is je hoofd leeg. Tot een nieuw idee komt opborrelen natuurlijk.

(www.loesje.nl)

Het zal je allicht opgevallen zijn dat sporten er niet tussen staat. Ik hou van sporten, ik probeer regelmatig te fietsen en ik heb daar lichamelijk ook echt deugd van, maar ik word niet “rustig” van een uurtje op de hometrainer. Integendeel. Vaak probeer ik tegelijkertijd wat te lezen, of een aflevering van een serie te bekijken, of wat door mijn social media te scrollen (en meestal alles samen). Ik mat mijn lijf af, maar krijg mijn hoofd jammer genoeg niet leeg. Misschien zou het helpen om op de weg te gaan fietsen, zodat ik me op het verkeer moet concentreren en geen 3 dingen tegelijkertijd kan doen…

Wat doen jullie om écht te ontspannen? Wat helpt om je hoofd leeg te maken? Tips zijn altijd welkom!

Advertentie

Home sweet home

Een weekje verlof met zijn viertjes, een weekje thuis. Geen (reis)plannen, geen weekendje weg, gewoon thuis de batterijtjes opladen. Niet dat het rustig was. Daar zorgden de dochters met hun rijk gevulde programma wel voor. Bovendien had ook de mama een paar to do’s op haar lijstje staan. De echtgenoot werkte dan weer zijn schoolwerk wat bij. Saai? Nee hoor, voor mij was het deze week echt genieten.

Laat me duidelijk zijn, ik ga graag op reis, ik ontdek graag nieuwe steden en ben er graag eens helemaal uit. Maar tegen korte tripjes zie ik hoe langer hoe meer op. Dat thuiskomen na een drukke werkweek, razendsnel inpakken, alles in de auto gooien en nog een paar uur onderweg zijn in een lang uitgesponnen avondspits met allemaal mensen die op hetzelfde moment hetzelfde lumineuze idee hebben, om dan een paar nachten slecht te slapen in een vreemd bed: is dat ontspanning?

Eens je je bestemming en je gezelschap hebt bereikt, valt het allemaal wel in zijn plooi en is het meestal wel de moeite waard, maar na een paar daagjes keer je dan terug huiswaarts en kan je meteen terug in je werkritme stappen. Soms vind ik dat “much ado about nothing”. Je keert vermoeider terug dan je vertrok en dan je zou zijn als je gewoon was thuisgebleven. Al je thuiswerk is blijven liggen en bovendien heb je jezelf nog eens met extra werk opgezadeld. Dat je dan tussen het werken door kan afhandelen.

Neen, dan doe je mij meer plezier met een rustige vakantieweek thuis. Lekker uitslapen, op het gemakje ontbijten met de krant erbij. Rustig de tijd nemen om het huishouden bij te werken of om uitgebreid te koken voor ons allemaal. Genieten van een uitgebreide lunch met een paar vriendinnen, van een Ikea-uitstapje met ons viertjes, van een wandelingetje met de hond of van een boekenbeurs-verkenning met de echtgenoot en de dochters tijdens mijn middagpauze (tussen de drukte van de dag door). Chauffeur spelen voor de dochters. ’s Avonds samen in de zetel zitten, met de dames des huizes naar Gossip Girl kijken, met de kaarsjes aan. Of gieren met “Wat als?” met een glaasje wijn erbij. Of oprecht ontroerd worden door “Finding Dory”, alweer een pareltje uit de Disney-stal.

Er was tijd om bij te praten, om te discussiëren, om terug eenzelfde gezinsgolflengte te vinden. Om elkaar te plagen, te kietelen en samen te lachen, tot de tranen over onze wangen rolden. Het is een luxe dat onze tienerdochters er nog voor open staan en er in hun drukke schema, tussen de activiteiten en de vriendinnen door, ook nog een plekje voor vrijhouden. We kiezen er ook bewust voor om onze dagen niet te vol te plannen en ruimte te houden voor het onverwachte: een leuk bezoek, een last minute uitstapje. En hebben we eens geen zin, dan gooien we de planning om en maken we ruimte voor wat rust in huis. Dan lezen we een boekje in de zetel, of in ons leeshoekje in de veranda. Dan vind je hier vier gezinsleden die verspreid doorheen het huis allemaal aan het lezen zijn. Allemaal weggezonken in hun eigen imaginaire boekwereld.

Is het hele to do-lijstje voor deze week afgewerkt? Natuurlijk niet. Was dat belangrijk? Niet echt. De batterijtjes zijn in ieder geval opgeladen, we zijn er weer klaar voor om de school-, werk-, hobby- en andere druktes te trotseren de komende weken. Vanaf maandag toch, nu nog even niet. Nog twee daagjes energie tanken thuis ;-).

(www.justhappyquotes.com)

Gezellige herfst #as we speak

Een “As we speak” is een blogpost waarin je vertelt over je huidige bezigheden. Kleine zaken die je gelukkig, gek of gefrustreerd maken, maar die geen hele blogpost waard zijn. Een verzameling kleine feitjes dus waarin je even halt houdt bij het leven “zoals het is”. Een poging tot een terugkerend rubriekje, geïnspireerd door Lilith van Tales from the Crib.

Gezellig thuis. Sinds we ons lieten inspireren om onze woonkamer aan te kleden, kan ik er nog meer van genieten om thuis te komen. Het voelt alsof ik een interieur “uit de boekskes” induik (al durven de kinderen hun ontbijt al eens nuttigen in de zetel en hier en daar al eens wat morsen op hun nieuwe fluo-tv-dekentjes). Elke avond verwonder ik me erover wat een paar kussens, een mat en wat dekentjes in felle kleuren kunnen doen voor je interieur. Het werkt aanstekelijk én inspirerend. Intussen hebben we ook wat foto’s opgehangen en een nieuwe lamp. In onze tuinkamer hangen nu een paar schapjes aan de muur. Het groeit, er wordt in geleefd en er is niets leukers dan ’s avonds met zijn allen – onder een dekentje – samen een serietje te bingewatchen.

Bloemetjes. De herfst is definitief in het land. De zomer kende zondag nog even een geweldige opflakkering, maar gisteren bracht de regen en een onstuimige wind het typische herfstsfeertje in ons land. En dus reden onze dames vanmorgen voor het eerst met de auto naar school. Als het buiten waait en stormt, ben ik geneigd om de zomer in huis te halen, met bloemetjes.

We houden het hier bewust minimalistisch: ik wil niet opnieuw een heel huis vol prulletjes, kadertjes en spullen die we eigenlijk niet nodig hebben. We proberen het hier ook op een clean desk en een lege buffetkast te houden, daar waar onze lange kast vroeger de verzamelplek van alle rommel was. Na een lege kastweek vond ik dat er toch iets van versiering mocht zijn. En dus bracht ik een boeketje bloemen mee. En die bloeien intussen overdadig. Prachtig! Een beetje zomerzon in huis, nog wat extra sfeer en gezelligheid.

Wintereten. Ja, het was hier al witlooftijd. En we hadden hier ook al broccolipuree met worsten. Ook de schnitzels deden al hun intrede, samen met de aardappelgratin. Grappig hoe snel je ineens de omslag maakt van zomerse pastaslaatjes en barbecue naar de typische winterkost. Het was al een tijdje geleden, verandering van spijs doet eten zeker. En het wordt pasta met prei en zalm in plaats van een lauwe pasta met rucola en pancetta. Geen ijsjes meer, stilaan bakken we weer cake. Ook de pudding en chocomousse mogen opnieuw van stal gehaald worden…

Serietijd. De oudste ontleende “Gossip Girl” in de bib en reserveerde ook “Pretty Little Liar”. Vooral de eerste serie viel hier in de smaak bij de ladies of the house en ging er bijgevolg in sneltreintempo door. We durfden wel eens een aflevering of 3, 4 na elkaar uitkijken. Met zijn drietjes, samen in de zetel, onder ons tv-dekentje. De echtgenoot was niet helemaal overtuigd en het kwam ons dus (een beetje) goed uit dat hij net drukke verbeterweken voor de boeg had. Eigenlijk kunnen we hier niet wachten om aan de volgende reeks te beginnen, maar zonder Netflix doe je dat op de ouderwetse manier: reserveren in de bib en wachten tot je melding krijgt dat je serie er is. Ach, af en toe heeft dat ouderwetse “verlangen naar” nog wel iets. (Al vinden vooral de kinderen dat maar een voorbijgestreefd concept.)

Boekenverslaving. Het is een tijdje moeilijk geweest: het was trekken en sleuren om mijn bibboeken voor het verstrijken van de uitleenperiode uitgelezen te krijgen. Maar vorige week lazen we op twee dagen wel “Belgravia” van Julian Fellowes en “Rachels verzet” van Julie Thomas uit. Geen absolute hoogvliegers, maar ze lazen wel vlot en hadden een meer dan degelijke plot. Ik was nog eens een paar uurtjes “van de wereld”. Alleen blijf ik het soms jammer vinden dat er zoveel tijd en bladzijden gestoken wordt in het schetsen van het verhaal en het scheppen van de sfeer en dat er geen plek meer is voor de afwikkeling of het einde. Zeker bij “Belgravia” leek het alsof er op het einde een versnelling hoger geschakeld moest worden. Ofwel had de schrijver nogal duchtig geschrapt in de laatste hoofdstukken. Dat maakt dat je ondanks een veelbelovend begin toch een beetje op je honger blijft zitten. Maar we lezen weer, ander en beter dan maar.

Jaja, de herfst is hier duidelijk weer begonnen. De vroege, donkere lees- en tv-avonden, onze winterkostjes, de winterkledij, de kastenwissel. Het is tijd om te cocoonen, om rustig thuis te zijn en van elkaars gezelschap te genieten. Voor zolang dat duurt, zie ik de echtgenoot al denken ;-).

Perfect housewife

Het overkomt me niet zo vaak, maar dit weekend ben ik erin geslaagd om alle huishoudelijke taken die ik mezelf wekelijks opleg af te ronden voor het einde van het weekend. Dat houdt in dat ik eens een werkweek kan beginnen met lege wasmanden en zonder manden strijkachterstand. Er is zelfs nog tijd om straks samen met de kinderen een aflevering van “Gossip Girl” te kijken. Misschien begin we stilaan te wennen aan de septemberrush en hebben we het schoolritme weer onder de knie. Of allicht was het vooral veel toeval…

Het helpt als je niet zo geweldig slaapt (#teamnosleep zonder kinderen als excuus) en je je weekend dus een paar uur eerder kan inzetten dan gebruikelijk. Zodat de boodschappen al gedaan waren voor zaterdag goed en wel begonnen was. Dat het nét de tennisvrije periode is – het zomerseizoen is net afgelopen, het winterseizoen begint pas volgende week – hielp ook een handje. Even geen gehol en geregel om iedereen op tijd op zijn bestemming te krijgen.

Eigenlijk hadden we dit weekend helemaal géén verplichtingen. Geen uitstapjes of bezoekjes, geen hobby’s, geen plannen. Eens een weekendje thuis, met zijn viertjes. Tijd voor de mama om wat te sporten, om haar huishoudelijke karweitjes af te ronden, om te schrijven, om wat te lezen, om samen met de dochters een nieuwe serie te ontdekken. Zaterdagnamiddag schoot er zelfs nog wat tijd over om even de plaatselijke winkelstraat in te duiken, een winterjas te scoren én een ijsje te eten. De echtgenoot werkte bij voor school, reed het gras af en maakte de tuin “winterklaar”. De dochters deden hun schoolwerk, hingen in de zetel, lazen, speelden op de computer, hielpen een handje in het huishouden en vervéélden zich.

We hebben deze keer niet gezocht om de gaten in ons weekend op te vullen. Geen YOLO of FOMO dit weekend, alleen maar even rust en thuis bijwerken. En ja, ik ben de eerste om te zagen en te zeuren dat ik “ook wel eens weg wil” en “iets wil doen” of “beleven”. “Dat ik thuis weg moet omdat ik me anders niet kan ontspannen” (omdat ik het werk zich zie opstapelen en dan toch er maar aan begin), maar soms hoeft het even niet. Soms vind ik het net leuk om de wereld even aan mij voorbij te laten gaan en te genieten van de kleine dingen. Van het lekkere eten dat we samen gemaakt hebben. Van de was die al proper en gestreken in de kast ligt. Van onze prachtige tuin. Van het glaasje wijn dat de echtgenoot en ik deelden toen we onze kinderen – eindelijk 😉 – in bed gekregen hadden.

Het is soms zo drukdrukdruk en dat doen we onszelf ook voor een groot stuk aan. We “moeten” zoveel, we hollen onszelf zo vaak voorbij. Misschien kunnen we wat meer “lege” weekendjes inplannen en wat meer tijd vrij houden voor de kleine dingen des levens. Ik heb er zo’n deugd van gehad en het is een zalige gedachte om eens niet te moeten “bijwerken” tijdens de werkweek. En dat boek, dat lees ik deze week wel. Of misschien ook niet. Als ik zin heb, “mag” het misschien wel. En anders kruip ik gewoon eens vroeg in mijn bed. Nu de “moet”-muizenissen uit mijn hoofd zijn, kan ik misschien ook wat slaap inhalen…