Jarenlang in de sport(media) gewerkt en nog steeds een mening. Dol op sport(exploten), maar nooit blind voor de keerzijdes.
Genoten van de 7 Tourzeges van Lance Armstrong, maar telkens in het achterhoofd de vraag “hoe zuiver is dit?” Nu, jaren na de val, de vraag wat het er nog toe doet. Wie reed in die tijd wel zuiver? Wat is het nut van de schrapping van zijn 7 Tourzeges? Voor wie doet dat er al die jaren later nog toe? De atleten zelf? Wat heeft een geklopte aan een zege jaren later? In de koers was hij wel tweede… De organisatoren? Zagen zij in de koers zelf niet dat er vanalles niet klopte? Waarom grepen ze toen niet in? De journalisten? Waarom werden er toen geen kanttekeningen geplaatst? Jaren later een held van zijn voetstuk halen is wel makkelijker dan op het moment zelf tegen de stroom in roeien…
Is het nu dan beter? Wie zal het zeggen? Exploten als toen kunnen niet meer? Is het normaal dat Alberto Contador met een gebroken scheenbeen minder dan 2 maand na zijn val alweer start in een grote Ronde? Iedereen blij dat de grote gemiste Franse strijd dan toch nog plaats kan vinden in Spanje, maar niemand stelt zich de vraag of dit wel normaal is voor een menselijk lichaam…
Sport is spektakel en hoe meer hoe liever, maar o wee als onze kampioenen zich dan ook laten kennen als mens en hun toevlucht zoeken tot verboden middelen om aan de verwachtingen van datzelfde publiek te kunnen voldoen…
Tifosa 