14 op 14 #40 dagen bloggen

Twee weken ver zijn we intussen in de 40 dagen bloggen-challenge en voorlopig loopt alles vlot. We haalden tot op heden 14 op 14, hebben nog geen pasbeurt moeten inzetten en er begint zo stilaan structuur in te komen. Uiteraard leert een mens van zijn fouten. Zo wist ik dit jaar wel van in den beginne dat ik 40 tekstjes zou moeten schrijven. Ik probeer mijn pasbeurten dan ook te reserveren voor de dagen dat ik ze écht zal nodig hebben. Vorig jaar had ik na 14 dagen immers al 3 pasdagen ingezet en moesten er nog 26 blogjes volgen. Een kleine misrekening die ervoor zorgde dat ik op het einde onverwacht – wegens niet ingecalculeerd – naar een rijtje van 20 na elkaar moest. Wat dankzij de Paasvakantie en bijhorend verlof uiteindelijk wel lukte, maar het was best pittig.

Een paar tussentijdse conclusies:

• Ik blog meestal vanuit de inspiratie van het moment. Maar in deze blogmarathon is het wel handig om een aantal vaste rubriekjes achter de hand te hebben. Dat we op donderdag rond “ouderzonden” kunnen bloggen, is een welgekomen rustpunt, net als de “Vijf op vrijdag” die ik vorige week weer invoerde. Dat maakt dat er twee dagen minder zijn waarover ik moet nadenken en dat geeft rust.
• De leukste blogdagen zijn degene waarop ik ’s morgens een inval krijg. Dan zit ik meestal een hele dag op dat ene onderwerp te kauwen. Maar dan zit de tekst wel klaar in mijn hoofd tegen het moment dat ik achter de computer kruip. En dan gaat het schrijven verbazend vlot. Als ik nog geen onderwerp heb tegen het moment dat ik de laptop open klap, kan ik wel eens langdurig naar een leeg scherm zitten staren vooraleer de inspiratie komt.
• De planning steekt nog altijd volledig in mijn hoofd. Enkel en alleen in mijn hoofd. Niks op papier, niks neergeschreven. Al heb ik voor de periode die nu komt, wel een zekere structuur uitgedacht. Ooit komt er een moment dat ik écht tijd maak om dit allemaal neer te schrijven op papier.
• Vooruitwerken lukt nog steeds niet. Op eens een eenzame uitzondering na. Een paar teksten achter de hand hebben, zou nochtans wel rust geven in deze hectische blogperiode. Maar ook hier geldt dat je dan eerst een aantal uur moet vrijmaken om deze teksten vooraf te schrijven en die momenten ontbreken.
• Er wordt momenteel ontzettend veel geblogd, in het kader van deze 40 dagen bloggen-challenge. En dat brengt inspiratie én zet aan tot actie. Het is trouwens fijn om rond te neuzen, nieuwe ontdekkingen te doen en af en toe eens een tag of een blogstokje te gaan lenen.
• Grappig, maar net als vorig jaar moet ik ook nu weer constateren dat ik absoluut niet zonder inspiratie val. Integendeel. Hoe meer ik blog, hoe meer onderwerpen opduiken. Soms brengt het ene het andere mee en af en toe raak ik geïnspireerd door een blogcollega.

14 dagen achter de rug, nog 26 te gaan (+ 6 pasdagen). Voorlopig zie ik het nog helemaal zitten en gaan we voluit voor de uitdaging. Benieuwd hoe ver we raken, maar 1/3 is al achter de rug en we’re still going strong 😉. Op naar de volgende 14…

Advertentie

#40 Dagen Bloggen: onrealistisch?

Tournée Minérale is net afgelopen. 40 dagen Zonder Vlees is net begonnen. Over het eerste kunnen we kort zijn: tijdens het tweede weekend ging het twee keer mis: één mojito en één glaasje cava, en we hebben het dus niet gehaald. Ook al heb ik de rest van de maand absoluut niks gedronken, heb ik daar geen enkele moeite mee gehad en heb ik het ook niet gemist. 40 dagen Zonder Vlees vind ik een moeilijke. Ik heb heel lang getwijfeld om al dan niet mee te doen, maar we moeten daar eerlijk in zijn: 40 dagen volledig zonder vlees zou ik op dit moment nog niet halen. Minderen met vlees doe ik sowieso en ik heb me voorgenomen om binnenkort eens wat te gaan experimenteren, maar ik heb intussen wel geleerd om niet te veel hooi tegelijk op mijn vork te nemen, aangezien ik momenteel ook probeer om meer fruit te eten en opnieuw meer te gaan sporten.

Maar toen via Kathleen van De Verbeelding en Tuttefrut de uitdaging “40 dagen bloggen” passeerde, heb ik me zonder veel na te denken wel ingeschreven. Zoals dat meestal gaat, ben ik er achteraf wel beginnen over na te denken en denk ik dat het compleet onhaalbaar is, ondanks de 6 “pasdagen” die je krijgt en die je indien nodig kan inzetten. Waarvan ik er eentje trouwens al gebruikt heb op dag één.

Inspiratie om te bloggen zal allicht niet het probleem zijn. Niet alleen hebben we een lijstje onderwerpen gekregen om 56 dagen over te bloggen, maar eigenlijk heb ik in de 3,5 jaar dat ik blog nog nooit zonder onderwerp gezeten. Soms word je overspoeld door inspiratie en kan je in één keer 5 blogonderwerpen in een schriftje noteren. Soms moet je wat zoeken, heb je een idee, begin je aan een blog en krijgt die pas vorm tijdens het schrijven zelf. Vaak wordt het dan een heel andere blog dan je initieel in je hoofd had. Soms kan je wel eens eindeloos achter je computer op een leeg Word-doc zitten staren, begin je te typen, herschrijf je je zin, wis je die weer en schakel je uiteindelijk een uur later de computer uit zonder dat je ook maar iets deftigs op papier kreeg. Om dan de volgende ochtend ineens wel een geweldig idee te krijgen.

Mijn grootste probleem in de hele uitdaging zal allicht “tijd” worden. Hoe ga ik het in hemelsnaam combineren om tegelijkertijd te gaan werken, mijn huishouden draaiende te houden en ook nog eens dagelijks minstens een uur te schrijven? Ik ben immers niet van het vooruitziende en georganiseerde type. Ik schrijf meestal over wat er vandaag in me opkomt, over de inspiratie van het moment. Veel bloggers hebben concepten of afgewerkte bloggen klaarstaan en plannen vooruit. Dat heb ik – op een enkele uitzondering na – nog nooit gedaan. Ik zal deze keer moeten proberen om in het weekend wel vooruit te werken en op vrije momenten meerdere posts klaar te maken en reserve te houden voor dagen waarop het me niet zal lukken om te schrijven.

Dat zal voor mij allicht de grootste uitdaging worden tijdens deze 40 Dagen Bloggen-periode. Zal het me lukken om eindelijk eens wat structuur en organisatie te krijgen in deze hobby? En hoe voel ik me daarbij om iets wat ik als “speels”, “luchtig”, “vrij” ervaar toch in een soort keurslijf te steken? Hoewel ik ooit professioneel geschreven heb, heb ik dat nooit als een “beroep” of een “ambacht” ervaren en misschien is net dat hetgeen me ontbreekt. Héél erg diep weggeborgen zit immers een ideetje voor een boek. Maar het komt er eigenlijk nooit van om er tijd in te investeren, om een planning op te maken voor het opzoekwerk, voor het eigenlijke schrijven. Organisatie, structuur staat voor mij eigenlijk lijnrecht tegenover “leuk, speels, vrij”. Misschien kan ik het nuttige aan het aangename leren koppelen en ondervind ik eindelijk dat beiden elkaar versterken in plaats van elkaar tegenwerken.

Maar nu eerst 40 dagen elke dag een tekstje schrijven…