Overleven in september ?

15 jaar ervaring hebben wij met de start van het nieuwe schooljaar en toch laten we ons elk jaar opnieuw overvallen door de septemberhectiek. Ook al (of misschien net omdat) ben ik vaak al de hele maand augustus opnieuw aan het werk en hoef ik dus helemaal geen post-vakantie-gewenning te overwinnen op 1 september.

Maar toch is het die eerste weken van het nieuwe schooljaar telkens opnieuw een krachttoer om alles geregeld te krijgen. Kan je x aantal winkels aflopen om alsnog schoolspullen in te slaan. Ook al heb je bij het begin van de vakantie nog geïnformeerd: “Is er nog voldoende kaftpapier? Passen jullie sportschoenen nog? Hoe zit het met de (winter)jassen en sneakers?” Uiteraard bleek net dát toch te ontbreken begin september, want ineens pasten de sportschoenen écht niet meer (of waren ze “plots” stuk – tja dat gebeurt wel vaker als ze twee maanden ergens in een kast liggen, niet) en oei, zoveel kaftpapier bleek er toch niet meer in huis te vinden…

Maar we zijn intussen drie weken ver en we hebben het ritme min of meer weer te pakken. Hoe deden we dat?

• Met sloten koffie. ’s Morgens even de tijd nemen voor dat eerste bakje troost vooraleer de drukte van de dag je weer grijpt, maakt dat je toch net 5 minuten langer zen blijft als de turnzak nog in huis ligt terwijl ze die dag turnles hebben. Of als ze pas een dorp verder doorhebben dat ze hun cadeautje voor dat verjaardagsfeest thuis op de kast hebben laten liggen…
• Go with the flow. De meeste septemberochtenden verlopen nog niet even soepel. De dochters moeten nog wennen aan dat – vervloekte – schoolritme, het véél te vroege opstaan en de snelle ochtenddynamiek. Steek dus geen preek af als ze hun schoenen of jas niet meteen terugvinden (omdat die nog liggen waar ze hun spullen de avond tevoren hebben gedropt!) Zeg gewoon waar ze alles kunnen vinden. Het leven is ’s morgens zoveel gemakkelijker als je je preken tot ’s avonds bewaart.
• Beperk je to do-lijstjes. Het mag verschrikkelijk verleidelijk lijken om bij de nieuwe schoolstart ook schoon schip te gaan maken, maar doe dat niet, beperk je tot de essentie. Het opruimproject op zolder kan dus nog even wachten. De dochters voorzien van de nodige spullen op het juiste moment op de juiste plek krijgen is begin september al een uitdaging op zich!
• Wees mild voor jezelf. Wie heeft er in godsnaam ooit besloten dat september ook de ideale maand was om alle hobby’s opnieuw op te starten? Of om alle jaarlijkse doktersafspraken te plannen? Wanneer je alle beschikbare hersenruimte nodig hebt om de schoolstart in goede banen te leiden? Hét ideale recept om af en toe eens goed tilt te slaan. Dan kan het wel eens gebeuren dat je je vergist in het uur dat de tennisles nu weer gepland was. Waarom moet dat ook elk jaar opnieuw veranderen? Dat is er echt voor gedaan om verwarring te creëren. Sommigen onder ons zijn daar dan ook nog wat meer vatbaar voor dan anderen.
• Delegeer. Neen, je hoeft niet alles alleen te doen, te onthouden en te plannen. Verdeel de taken. Laat je kinderen zelf klungelen met kaftpapier en handboeken (en voorzie dus een ruime voorraad, accepteer de consequenties van je keuzes 😉). Laat de echtgenoot samen met de dochters (flashy!) sportschoenen kopen. Doe al eens wat boodschappen tijdens je middagpauze: niet alleen heb je even “gelucht”, maar het levert ook nog iets op 😉.
• Doe ook af en toe gewoon niks. Neem af en toe tijd voor jezelf, kom op adem. Ga eens een uurtje vroeger slapen, lees een boek, train wat, schrijf een blog, kijk een paar afleveringen Friends of verdwaal in het wereldwijde web. Maak in de septemberdrukte ook bewust tijd vrij voor een goed gesprek, of een uitje met zijn tweetjes. Ook al wachten er nog duizend en een kleine taakjes, morgen is er weer een nieuwe dag en de boog kan niet altijd gespannen staan. Ben ik daar zelf goed in? Na drie weken lukt het weer wat beter dan in week één…

Ineens, voor je het weet, neemt de drukte weer af. Dan krijgen de dochters de routine terug te pakken zonder dat je hebt lopen zagen. Dan hebben ze alle nodige spullen zelf bijeen gesprokkeld en op de bestemming gekregen. Dan ben je al eens 5 minuten te vroeg voor de hobby, op het afgesproken uur. Dan is je weekendagenda op vrijdagavond nog maagdelijk wit. Al duurt dat nooit lang, tieners blijken er verdacht goed in om last minute toch nog plannen te smeden! Dan is alles af en toe zelfs al eens “onder controle”.

Het is dan ook bijna oktober, maar shhhht 😉.

Advertentie

Mama’s september-schooldipje

Het schooljaar is opnieuw gestart en dat voelen we. Die eerste schoolweken zijn telkens opnieuw verschrikkelijk hectisch. Voor de dochters en de echtgenoot is het weer wennen aan het vroege opstaan en de dagelijkse fietsritjes. Bovendien beginnen ook de hobby’s stilaan weer. Om hoe laten  werden onze meisjes op hun tenniscourts verwacht? En is het nu deze week al dansles of hebben we nog een weekje respijt?

Ook voor mij is het toch even naar adem happen begin september. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik stilaan mijn 42 levensjaartjes begin te voelen, maar eigenlijk is het septemberdipje een terugkerend fenomeen. Al in mijn jaren als sportjournalist bleek de US Open telkens het tornooi te veel. Daar waar ik in januari met veel goesting (de eerste week toch) opstond om de Australian Open live te volgen, viel dat in september met de US Open eigenlijk altijd een beetje tegen: het was telkens opnieuw trekken en sleuren om het einde van de grandslam te halen.

Gelukkig keert het dipje snel. Van zodra het oude, vertrouwde schoolritme ons leven weer bepaalt, valt het allemaal weer in de plooi. Misschien laten we ons in de zomermaanden een beetje te makkelijk meeslepen door het mooie weer en het vakantiesfeertje. Maken we een uitstapje, blijven we hier en daar eens plakken en liggen we al eens veel te laat in ons bed. Geen probleem voor de echtgenoot en de dochters, want zij kunnen uitslapen. “The lady of the house” moet er wel staan. Maar geen nood, want ze heeft eigenlijk niet zo veel slaap nodig. Denkt ze. Tot het nieuwe schooljaar begint, iedereen uitgerust aan het nieuwe jaar begint en de vermoeidheid toeslaat. Het helpt ook niet dat de mama des huizes graag van de zeeën van tijd in de zomervakantie gebruik maakt om zoveel mogelijk te kunnen afvinken van haar to do-lijstje (liefst alles eigenlijk).

Bovendien laten we ons elk jaar weer vangen door de septemberrush. Ben ik nu echt de enige die zich pas de laatste dagen voor de start van het schooljaar realiseert dat de kinderen toch écht nog schoenen nodig hebben? Dat de sandalen geen optie zijn voor regenachtige dagen en dat hun ballerina’s knellen? Dat er terug brooddozen kapot of verdwenen zijn? En dus spendeer ik mijn middagpauze aan het zoeken van penselen in verschillende dikte. Om een dag later met een nieuw lijstje ook nog eens potloden te gaan kopen. Het verloopt die eerste septemberweken bij ons vaak met wat horten en stoten, niet zo gladjes als ik in mijn hoofd plan.

Maar het komt wel goed. En af en toe maken we van de nood een deugd. Zo hebben onze dochters dit jaar al winterjassen in de kast hangen. De jongste had immers schoenen nodig. We hebben tieners in huis, dus ze weten goed wat ze willen. En dus kunnen we met hen naar Wijnegem, naar die éne winkel waar ze de perfecte sneakers hebben. Ja, we hadden ze ook via internet kunnen bestellen, maar de mama wil graag dat haar dochters-in-volle-groei hun schoenen eerst passen. En toen we dan toch in het winkelcentrum waren, konden ze meteen ook voor een winterjas kijken. Allebei onze dames vielen als een blok voor “hun” jas. Binnen het uur stonden we weer buiten, met schoenen én jassen. Een unicum. Ik denk niet dat we er ooit al zo vroeg bij waren ;-).

En nu nog een paar nachtjes bijslapen en dan kan mijn oude lijf er ook weer tegenaan. Wanneer was alweer het volgende Europese voetbalavondje gepland? Gegarandeerd dat ik dan een paar uurtjes slaap inhaal ;-).