Herfstvibes

Ik ben absoluut een zonnekind. Mij heb je afgelopen zomer niet horen klagen over de hitte, zelfs niet toen de temperatuur hier 36 graden haalde. Maar verandering van spijs doet eten, zegt een oud Vlaams spreekwoord en ergens klopt dat ook wel. Want die overgang naar dat nieuwe seizoen heeft ook wel iets. Het had niet per se met al die stormachtige regen en wind gehoeven, maar dat is België zeker.

• Na een lange zomer vol T-shirts, topjes, rokjes, jurken en sandalen, is het fijn om de eerste winteroutfit al eens boven te kunnen halen. Hoera voor de winterlaarsjes en de eerste zalig dikke winterpull.
• We mogen terug sjaals dragen. Iets waar deze koukleum elk jaar naar uitkijkt.
• Eindelijk terug handschoenen/wanten, eindelijk terug warme handen.
• Binnenkort kunnen we de kledij in onze kleerkasten ook weer switchen. Dan zullen er vast en zeker weer hiaten opduiken zodat we nog eens moeten/mogen gaan shoppen.
• Geen mooier kleurenpalet dan de herfsttinten. Laat dat rood, oranje, geel en bruin maar komen.
• De wind die om het huis heen giert, dat heeft toch ook iets (als je zelf veilig binnen zit en de baan niet meer op moet).
• Niets fijner dan wandelen in de herfst: een zacht bladerdeken onder je voeten , kou aan je neus en instant warmte en gezelligheid als je terug binnen stapt.
• We hebben onze kachel nog niet doen branden, maar binnenkort komt het er vast en zeker weer van: instant gezelligheid in huis.
• Ja, we hebben onze eerste witloof met ham en kaas al achter de kiezen en ik kan je verzekeren: het heeft gesmaakt.
• Het is soepjesweer!
• Daar komen de mandarijntjes stilaan aan.
• Het bakseizoen is terug begonnen: de allereerste marmercake van het seizoen is al half op.
• Laat de lauwe vanillepudding met velletje en hagelslag maar komen! Of sneeuwballenroom.
• Ik ben dol op warm appelgebak (met een bolletje vanille-ijs) en laat onze appelboom nu dit jaar uitpuilen…
• Verse walnoten. Zelfs het gepruts draagt bij tot de charme.
• De jongste telt de dagen af tot we weer pasta met prei en zalm kunnen eten.
• We hebben onze kaarsjes ook al aangestoken.
• We doken ook al onder de tv-dekentjes voor een gezellige meidenfilmavond. Of voor een hartverwarmende familiefilmnamiddag.
• Geen teenslippers meer, welkom terug roze (😉!) pantoffels.
• Lang leve de regenavonden en het Friends-bingewatchen! De dochters hebben dé serie van mijn jeugd ontdekt en ik geniet met volle teugen van hun gelach en gegiechel.
• Er is binnenkort weer écht iets op tv (hopen we). Of we gaan voor lange, donkere avonden vol Netflix.

Laat ons eerlijk zijn: herfstvibes blijven bij mij nooit lang hangen. Binnenkort realiseren we ons immers ook dat er zoveel is van de zomer dat we ongelooflijk hard missen. Om het maar niet te hebben over aardbeien bijvoorbeeld, ijs of slaatjes. Om van de zon nog te zwijgen. Na de eerste grijze week is mijn enthousiasme voor de herfst meestal ook bekoeld. Bovendien heb ik weldra vast terug een hekel aan die vele lagen kledij die er toch niet in slagen om de afgrijselijke kou te verdringen. Of aan de ijskoude nachten waarin je jezelf minutenlang moed inspreekt om onder het dekbed uit te komen omdat je toch écht wel naar het toilet moet, maar verkilt zodra je voet de grond raakt. Zucht.

Maar vandaag (dag twee dus) is het herfstenthousiasme (nog) groot. Zomer, u was fantastisch, we zien elkaar graag in maart terug 😉. Ik ben volledig klaar voor de herfst (met heel véél Indian Summer alstublieft?).

Advertentie

Shoppen met tieners

Met drie dames in huis ziet de echtgenoot soms zijn peren. Want shoppen is écht niks voor hem, maar zijn drie vrouwen vinden het van tijd tot tijd (te vaak 😉 ) een absolute noodzaak. En sinds de jongste de kaap van de 12 gerond heeft, is ze van kamp gewisseld. Eigenlijk had onze kleinste altijd een hekel aan winkelen. Het stuk dat ze kleren mee naar huis nam, kon ze wel appreciëren, maar het gedeelte dat je daarvoor (véél te lang) moet rondlopen in een stad of een winkelcentrum en dan nog eens eindeloos kleren moet passen, was er voor haar echt wel te veel aan.

Maar de oudste zit intussen al een tijdje in een definitieve kledingmaat: ze shopt ook met de mama mee in “haar” winkels en dus valt er voor de jongste bij de kastenwissel niet veel meer te rapen uit de kleerkast van de oudste. De jongste vond het altijd een geweldig moment als ze bij de wisseling der seizoenen ineens een hele hoop (vooral jurkjes) van de oudste erfde. Soms had ze stiekem al zitten aftellen naar het moment dat dat éne prachtige kleedje van haar zus in haar kast zou belanden en vaak betekende dat voor haar ook “een shoptrip minder. Oef”.

Maar het was wel even schrikken toen de kleinste bij de laatste kastwissel ineens zo goed als géén kleren meer overhield en ook niets kon overnemen uit de kast van haar zus. Er moest dus wel geshopt worden en dat was geen onverdeeld positieve ervaring. Onze jongste zit namelijk (eventjes) in de moeilijke leeftijd tussen kind en vrouw in. Te groot voor de kinderkledij, maar nog niet groot genoeg voor de dameswinkels. Maar in de kinderwinkels vindt ze absoluut haar gading niet meer wegens “te kinderachtig”.

Zij wil nu gewoon skinny jeans dragen met een leuk t-shirt en/of sweater. Onze jongste was altijd nogal girly en ze wil maar al te graag nog verder jurken dragen, maar mag het alstublieft ook een beetje stoer zijn? Als we in de kinder- en jeugdwinkels shoppen, dan zijn de jeans net niet skinny genoeg en dan staan op de meeste t-shirts of sweaters tekeningen. En de prinsessenjurken in de allervrolijkste kleurtjes is mijn kleinste ontgroeid. We zagen dit eerder al bij de oudste: een jaar lang is het even zoeken naar een eigen stijl en naar een winkel waar ze haar gading kan vinden. En die zijn er véél te weinig, en bovendien zijn ze vaak nogal prijzig, wat zonde is voor kledij die je niet meer dan één seizoen zal dragen.

Dat leidt wel eens tot frustraties bij onze jongste. Want net op het moment dat ze de overgang aan het maken is van meisje naar vrouw en net op het moment dat haar lijf haar hoofd misschien net niet helemaal volgt, vindt ze niet (altijd) de kledij om haar groeiende persoonlijkheid en haar groeiend zelfbewustzijn uit te drukken. En dan mag je als mama wel troosten met de woorden dat het “maar een fase is, dat het volgend jaar écht wel beter zal zijn”, daar heeft ons meisje op dit moment niet veel aan. En dus plannen we binnenkort een écht shoppinguitje, zodat we de juiste winkels kunnen bezoeken en zodat de oudste haar jongere zus de weg kan wijzen.

Tips over leuke, betaalbare winkels voor stoere tienermeiden met een peperkoeken hartje zijn trouwens altijd welkom in de comments. Onze jongste zal u dankbaar zijn (en de mama ook) ;-).