Oef. De zon leeft nog. Ze is niet voor eeuwig verdwenen achter de grijze, mistige wolkenbrij van de afgelopen weken. Het heeft even genoeg geregend, we krijgen een weekje zon en lentekriebels. En meteen doet dat wonderen voor mijn humeur, mijn energiepeil, mijn uitgerustheidsgraad en mijn optimisme.
(www.loesje.nl)
Het geeft toch een heel ander gevoel als je ’s morgens de rol in je slaapkamer optrekt en het zonnetje schijnt. Of je trekt de rol op en de straat is nat, je ziet de regendruppels al opspatten en het wolkendek zit helemaal dicht. In het eerste geval krijg ik instant energie, in het tweede geval zou ik niets liever doen dan de rol terug naar beneden laten, lekker terug in mijn warm bedje duiken en slapen tot de zon wel door de wolken komt piepen.
Blijkbaar bestaan er mensen die absoluut geen last hebben van het weer. Dat heb ik nooit begrepen, want zo lang als ik me kan herinneren was het leven mooier, kleurrijker en vrolijker als de zon scheen. Het hoeft voor mij zelfs niet per sé 30 graden zijn, ik kan gerust ook (heel even) genieten van een besneeuwde winterdag – als de zon maar schijnt. Ik wil zelfs de bittere winterkoude verdragen, zolang het maar niet grijs en nat is.
Het was een mooi weekend. Onze narcisjes staan ineens volop in bloei en geven de tuin meteen kleur. De was werd aan de wasdraad gehangen en raakte voor het eerst in weken ook écht droog buiten. Zelfs onze hond stond dit weekend niet binnen de minuut zielig voor het raam te blaffen om alstublieft terug binnen te mogen met een blik in haar ogen dat het toch écht wel geen weer is om een hond door te jagen. Wat durven wij dat beestje toch allemaal aandoen? Ja, ook zij is een echte zonneklopper. Ze genoot duidelijk van het buiten zijn en van het zonnetje. Ze installeert zich dan ergens in de zon en kan dan zonder problemen een halve dag buiten gelukkig zijn.
De natuur herleeft, ik ook. Stiekem durfde ik zelfs al eens in de zomerkast kijken, maar voor blote benen was het toch nog te vroeg. Eer een verstokte koukleum als ik echt opgewarmd raakt, moet het nog net iets warmer worden, en moet de warmte net iets langer aanhouden. Maar we leven op hoop… en op zonne-energie. Al minstens tot en met donderdag. Net genoeg om de platte batterijtjes uit het rood te krijgen. Tot het volgend weekend weer regent, waait en stormt. Maar dat ligt nog héél ver voor ons. Toch?
Tifosa 