Stommiteiten: Blue heaven

Dinsdagavond, een zonnige zomeravond. Net een dagje aan zee doorgebracht met man en kinderen. In de auto op weg naar huis. Na een tijdje toch maar overgeschakeld van Studio Brussel naar Joe. Het ene jeugdsentiment na het andere. We draaien de volumeknop open en zingen luidkeels mee. Hilariteit bij onze dames, die de zangkunsten van hun ouders niet altijd naar waarde weten te schatten.

Het was goede muziek, echt uit onze tijd ;-). Na een tijdje gooien ze ook Belinda Carlisle in de ether. Geweldig nummer. We waren 14 toen het nummer een dikke hit werd. Helemaal midden in de gezellige en vrolijke jaren ’80, nog voor de grunge van Nirvana onze jeugd zwart en rebels maakte en ons een krachtige uppercut gaf. Maar Belinda Carlisle was nog licht, luchtig en poppy. En dus zong ik uit volle borst mee “Blue heaven is a place on earth”…

Ik denk dat we zo halverwege het nummer waren toen de echtgenoot opmerkte dat ze niet “Blue heaven” zong, maar “ooh heaven”. Ik viel compleet uit de lucht. “Maar waarom heet dat nummer dan “Blue Heaven”?” “Dat nummer heet gewoon “Heaven is a place on earth”. “Ben je zeker?” “Ja hoor, echt wel. Bij de volgende variant van de strofe ging ik nog een keertje volledig de mist in. “Hier ook geen “blue” zeker, maar gewoon “ooh”?

Eerlijk, ik kon hem niet geloven. Ik ben de tekst thuis gaan opzoeken, zo overtuigd was ik van mijn gelijk. Dat ik niet echt een muzikaal gehoor heb, wist ik al. Dat ik vaak pas jaren later begrijp wat een groep/zanger of zangeres eigenlijk zingt en dus pas na een zekere tijd een Aha-Erlebnis krijg over de betekenis van sommige nummers, is niet bepaald nieuw. Maar ik denk dat dit toch wel één van de langste vergissingen uit mijn persoonlijk “mama appelsap”-repertoire is. Het nummer dateert uit 1987, ik zing dat dus al bijna 30 jaar verkeerd. (Net geen jubileum, dju toch!) Al bijna 30 jaar lang vond ik “Blue Heaven” van Belinda Carlisle één van de betere overblijfsels uit onze jeugd.

We hebben er eens goed om gelachen in de auto. Enfin, de echtgenoot en de dochters toch. Ik een beetje groen, of moet ik blauw zeggen ;-)? En eerlijk, ik denk niet dat ik het er nog uit krijg, die “blue heaven”. Na 30 jaar indoctrinatie is het kwaad misschien wel geschied. Maar het blijft wel een leuk deuntje, die “Heaven is a place on earth”…

Advertentie