Maartse buien…

Vorig weekend genoten we met zijn allen van het zonnetje en van een aangename 15 graden. Dit weekend daalt de temperatuur weer onder de nul graden, voelt het buiten aan alsof het -14 graden is (volgens één of andere krant) en ligt er een laagje sneeuw. Typisch Belgisch. Typisch maartse buien. Ook typisch voor deze tijd van het jaar: het is straks namelijk Milaan-Sanremo en “La Primavera” bekijken we hier vaak terwijl het buiten stormt, regent, hagelt of sneeuwt (of alles tegelijk 😉).

 Het hoort zo, maar toch vind ik het moeilijk om een stapje terug te zetten als je voor het eerst hebt mogen proeven van lenteweer, een aangenaam zonnetje, een zonnebril op je neus en voor het eerst ook eens iets anders kon dragen dan de winterkleren die je sinds een half jaar afwisselt en stilaan grondig beu bent. Bij de eerste lentezon droom ik stiekem al van zomer, van rokjes, van zonnebrillen en terrasjes. Dan wil ik de winter- en zomerspullen al wisselen in de kasten en wil ik de sandalen boven halen.

Natuurlijk is maart nog véél te vroeg. In het beste geval gebeurt de kastenwissel pas in de Paasvakantie, de voorbije jaren was het vaak zelfs mei vooraleer het weer goed genoeg was om t-shirts en rokjes boven te halen. Maar toch. Ergens diep in mijn geheugen ligt de herinnering begraven aan dat éne jaar waarin het al in de Paasvakantie 30 graden was. Waarin de hele lente ongewoon warm was. (Volgens mij zo’n 6 jaar geleden, dat moet dus 2011 of 2012 geweest zijn.) De zomer was dat jaar wel typisch Belgisch, niet zo geweldig dus, maar dat kleine feit heb ik vakkundig uit mijn geheugen gewist.

Kijk, het is een lange, grijze en zelfs koude winter geweest. Ik heb nood aan zon en aan warmte. Ik wil mijn melkwitte benen (een jaar geen zomer in Italië en de benen fluoresceren bijna) een kleurtje gunnen. Geduld is een schone deugd, ik weet het, want na de maartse buien volgen ook nog de aprilse grillen, maar ik bezit die deugd niet 😉. Het is genoeg geweest. De sneeuw en koude mag terug opgeborgen worden tot volgende winter, wanneer ik ze de allereerste keer wel terug kan appreciëren. Aangezien de spinnen al naar buiten komen en we daar ook mee moeten leven, mag er toch iets zijn om naar uit te kijken.

Maar kom, het is koers deze namiddag en Greg Van Avermaet is in vorm. En wie weet schijnt in Milaan de zon wel…

Advertentie