Dag Nele,
16 jaar ben je al. Je weg zoekend, vaak onzeker. Vol dromen. Toekomstplannen aan het maken. Het was de periode van Top Gun, Dirty Dancing… Het was de periode van de schoolkampen (naar Bach in Oostenrijk) en van de eerste schoolreizen (naar Italië). Het was tegelijkertijd een zalige en eenzame periode. Wij hadden een goede klas toen: we schilderden onze klas, we maakten wilde plannen voor een reünie binnen 10 jaar, we zetten onze eerste stapjes in de uitgaanswereld.
Maar vaak paste ik er niet in. Ik was zeker geen haantje de voorste: ik had vaak het gevoel dat ik er niet bij hoorde. Ik speelde voetbal, ik piekerde veel en was tegelijkertijd nog heel jong van geest. Die paar keer dat ik mocht uitgaan, vond ik er eerlijk gezegd niet zoveel aan. Ik was toen bezig met sport, droomde ook van een carrière als sportjournalist, maar dacht dat dat een onrealistische droom was. En dus wou ik gewoon lerares Frans worden, en vooral mama. Al liep de zoektocht naar de ideale vader voor mijn kinderen niet meteen zoals ik hoopte: ik werd niet opgemerkt. Of toch: ik was het ideale uithuilmaatje: ook toen al bleek ik vooral goed te kunnen luisteren en raad te geven.
Toch was het ook de periode van de levensbepalende ontdekkingen: ik trok naar Wallonië om er mijn Frans te gaan oefenen en ontdekte Italië…
Een beetje goede raad (ook al zal je allicht niet willen luisteren en moet je het toch allemaal zelf ontdekken in de jaren die nog voor je liggen)
- Sommige mensen bloeien nu eenmaal later dan anderen. Dat je jong van geest bent, speels soms, zal later een voordeel blijken. Op je zestiende is het misschien niet leuk dat je veel te jong ingeschat wordt, op je vijfendertigste is dat wél een voordeel.
- Stop met dat piekeren. Het haalt niet uit dat je wakker ligt: je wordt er alleen moe van en oplossen doe je niet.
- Droom! Je zal je sportjournalistendromen uiteindelijk toch waarmaken. Veel geluk en een beetje toeval, maar dat zal je nog wel vaker overkomen.
- Kies met je hart. Zeker wat je studiekeuze betreft. Kies voor iets wat je graag wil doen, voor iets wat je interesseert. Je zal die keuze tenslotte de rest van je leven meeslepen, dan kan het maar beter iets zijn dat je graag doet.
- Blijf naïef. Blijf maar denken dat je de wereld zal veranderen. Blijf maar betogen, blijf maar strijden voor een betere, groenere, socialere wereld (tegen onrecht, tegen hogere inschrijvingsgelden aan de unief,…)
- Laat dat perfectionisme los. Je bent niet perfect (hoera!) en je hoeft dat ook niet te zijn.
- Geniet! Leer te leven in het moment. Leer te appreciëren wat je wel hebt in plaats van je telkens opnieuw op een volgende doel te richten.
- Relativeer jezelf niet kapot. Wees je vooral bewust van wat je wel kan. Vergelijk jezelf niet altijd met anderen. Haal jezelf niet neer, maar richt je op de dingen die je wel goed kan. In plaats van het negatieve te willen verbeteren, had je misschien beter het positieve nog verder uitgediept… (Het had me zoveel tijd bespaard als ik dat op mijn twintigste wel had gekund).
- Doe gek! Blijf je hele leven zot doen en schaam je daar niet voor! Dat zal men later “out of the box”-denken noemen. Het maakt deel uit van je creativiteit, van je beste eigenschappen.
- Neem beslissingen en kijk niet terug! Denk goed na, weeg heel goed de voor en tegens af en maak dan in eer en geweten een keuze en zet je daar voor de volle 100% achter. Ga achteraf niet twijfelen of terugkrabbelen. Je had je redenen, ga er dan voor!
- Wees gerust: je hoort er op den duur wel bij. Je wordt ook later geen haantje de voorste, maar je vindt wel jouw dekseltjes. Er komen mensen met wie het klikt, zowel professioneel als privé. Het duurt bij jou misschien wel net iets langer om je op je gemak te voelen en om je open te stellen, maar het komt wel.
- En je leerkracht L.O. had gelijk: dat lijf waar alle zestienjarigen zo mee worstelen, zal je later leren appreciëren. Je zal ontdekken wat je sterke én je zwakke kanten zijn en die zal je leren benadrukken of net maskeren. Je hoeft niet meer mee te hollen met alle trends (ook al staan die jou absoluut niet), maar hoe ouder je wordt, hoe meer je gewoon je zin mag doen… En al wat ze zeggen over de fabulous forties klopt ;-).
Dus doe je ding, stort je in je leven, doe je stommiteiten, val en krabbel weer recht, geniet van je weg. Het heeft me gebracht tot waar ik nu ben. Ik had dingen anders kunnen doen, ik had bepaalde dingen misschien liever niet meegemaakt, maar alles samen heeft me gemaakt tot wie ik nu ben en ik had het niet anders gewild. Dus leef, droom, geniet, voor de volle 100 %!
PS: Binnen een jaar ga je per ongeluk op je bril zitten (opgeruimd staat netjes) en doe je ook iets aan die “rattenkop”. Het wordt echt wel beter 😉
Tifosa 