Onze kerstboom staat er! Met gekleurde lampjes en rode en gouden kerstballen. En een kerststalletje op de kast uiteraard. Familietraditie. Ik herinner me nog de kerstboom bij oma op de kast, een klein plastieken geval, maar met gekleurde lichtjes en felgekleurde kerstballen. Breekbaar ook, we mochten er als (klein)kinderen liefst niet te veel aan zitten, maar toch sneuvelde er regelmatig eentje. Naast de kerstboom een klein kerststalletje, een grot. Ook met de beeldjes mochten we niet echt spelen, al konden die meestal nog geplakt worden en stond er in de kerststal al eens een koning te weinig, of een ezel met het hoofd er opnieuw opgeplakt.
Witte lampjes zijn hier ooit ook in huis geweest, maar dat was voor mij nooit echt Kerstmis. Het moet ’s avonds fel glitteren, in veel verschillende kleurtjes. Dus was ik als een kind zo blij toen ik ooit toch nog een snoer met gekleurde lampjes in een winkel vond. En waren ze in de winkel allicht ook content dat ze eindelijk nog eens een slachtoffer gevonden hadden om van de gekleurde, kitscherige rommel vanaf te geraken. Wij zijn er hier zuinig op. Want als we de lampjes niet meer kunnen vervangen, zullen we allicht nooit meer een gekleurd snoer vinden. Dan zal Kerstmis toch niet meer zijn wat het altijd geweest is.
Tussen de examens door zijn we hier stilaan aan onze kerstvoorbereidingen begonnen. Als ontspanning tijdens het leren hebben de dochters de kerstboom versierd en tussendoor wordt er ook al eens nagedacht over onze kerstlijstjes. Ter inspiratie heb ik dat van vorig jaar er nog eens bijgenomen: een kitchen aid, een fotoshoot en een galafeestje zijn in 2015 niet onder de kerstboom opgedoken. Misschien kan ik deze meteen doorschuiven naar 2019. Dan zullen we 20 jaar getrouwd zijn, wat meteen een goede aanleiding kan zijn voor een feestje, een fotoshoot en wie weet een kitchen aid?
Wat mag er in 2016 onder de kerstboom opduiken?
- Een handtas-boekentas. Ik wil graag een tas waarin ik mijn handtasspullen kwijt kan (sleutels, gsm, portefeuille, paraplu), maar ook mijn brooddoos, een fles water en een boek en indien nodig ook de laptop. Het is nu soms zo’n gesleur: mijn handtas is net groot genoeg voor de handtasspulletjes, maar ik krijg er geen brooddoos, boek en flesje water bij. Dus heb ik elke dag ook nog een rugzakje of (plastieken) tasje bij om dit mee naar het werk te nemen. Die paar keer dat ik de laptop dan over en weer dien te sleuren, komt er ook nog eens een laptoptas bij. Een beladen ezeltje ben ik dan, met meer tas dan wat anders. Er moet toch een 3 in één-oplossing bestaan? Graag ook een duurzame (in leer) zodat ik voor jaren verder kan. En liefst ééntje met een grote leren riem die ik over mijn schouder kan dragen.Geen simpele vraag overigens, want ik zoek al maanden intussen en ik vind niks naar mijn goesting, ik ben dan ook een moeilijke: het moet praktisch zijn, maar ook nog eens mooi, naar mijn smaak. Een kleine bijdrage mag dus ook en zal allicht veiliger zijn, dan kan ik nog wat verder zoeken, in de solden ;-).
- Al een geluk dat het nog niet echt winter is geweest, want ik heb geen handschoenen meer. Voorlopig los ik het op door mijn handen in mijn zakken te steken, maar een duurzame oplossing is gewenst tegen het moment dat de winter hier in België écht uitbreekt. Liefst ook passend bij mijn rode winterjassen en mijn ecru sjaal (om niet moeilijk te doen).
- Boeken:
- Elena Ferrante, “De geniale vriendin” en meteen de hele reeks “Napolitaanse romans” (het zijn er 4)
- Paula Hawkins, “Het meisje in de trein”
- Stefan Hertmans, “De bekeerlinge”
- Herman Koch, “De greppel”
- Hanya Yanagihara, “Een klein leven”
- Dvd-box “Callboys”. Ja, de hype is aan ons voorbijgegaan wegens een klein opnameprobleempje dat we te laat constateerden, maar naar ’t schijnt toch écht wel de moeite om toch te proberen. Op aanraden van twee lieve vriendinnen.
- Kookboeken:
- Pascale Naessens
- Jeroen Meus, de laatste
- Koken is kinderspel (Colruyt)
- Ottolenghi, het kookboek
- Lange, gouden oorbellen: heel simpele, rechte, lange hangertjes.
- Een bon van COS of & other Stories: ik wil graag eens (warme pulls) gaan shoppen. Liefst met een twist erin.
- Een warme winterpyjama van Woody, maat 14 jaar. Ja, ik val binnen de kindermaten. Dat vinden de dochters en de familie altijd geweldig grappig, maar het belangrijkste is dat de pyjama goed zit, of niet?
Ik denk dat ik nu genoeg tips gegeven heb voor de christmasshopper die mijn naam getrokken heeft. Uitzonderlijk vroeg zelfs dit jaar. Al moet ik toegeven dat ook wij nog echt in de kerstsfeer moeten duiken. Dat zal pas binnen een weekje écht lukken, als onze beide meisjes hun examens achter de rug hebben. Nog één dikke week, we tellen hier samen af…
Eigenlijk vind ik dat wel goed: ik krijg mijn hoofd niet in kerstmodus voor de Sint gepasseerd is. En ja, die brengt hier ook nog jaarlijks een bezoekje. Niet alleen voor de mete- en petekindjes, maar die andere familietraditie dat de Sint niet langer op bezoek komt van zodra je de kaap van de 12 rondt, hebben we besloten te negeren. Zolang de dochters flink hun schoentje zetten, met de nodige pintjes, klontjes suiker en wortels erbij, zal de Sint zeker zijn best doen. Al wordt het hoe langer hoe moeilijker om onze tieners te verrassen. En vindt de mama het stiekem jammer dat er hier geen schitterende Playmobil-huizen meer worden gebracht. Wat een lol hadden we toen we die ’s nachts met zijn tweetjes nog ineen mochten knutselen ;-).
Tifosa 