Herfstelijke nestdrang…

Nu de temperaturen een duikje genomen hebben, het weer overwegend grijs is en we regelmatig buien over ons heen krijgen, kunnen we er niet langer omheen: de herfst is in het land. Ik sta hier niet bepaald te juichen. Zeker de eerste regendagen durf ik me wel eens te wentelen in heimwee naar warmte en zon. Maar gelukkig past een mens zich aan en al snel blijken er toch ook weer wat voordelen bij het nieuwe seizoen te horen.

• We mogen weer onze winterkleren uit de kast halen. Kijk, het enthousiasme in de lente wanneer de zomerspulletjes voor het eerst weer gedragen worden, wanneer je voor het eerst een jurkje of rokje kan dragen met blote benen, is altijd groter. Maar het blijft wel leuk om na het zomerseizoen weer eens andere kleren te kunnen kiezen. Om in je garderobe weer stukken te ontdekken waarvan je het bestaan bijna vergeten was. Om voor het eerst terug een sjaal te kunnen dragen. Om mezelf te kunnen inpakken in mijn rode wintermantel en te genieten van de warmte.
• Weg met de sandalen, leve de laarsjes! Het is fijn om sierlijke, vrouwelijke, meestal hoge sandalen en pumps te dragen, maar dat gaat ook vaak gepaard met een slippertje hier of een valpartijtje daar. De combinatie van hoge schoenen, flexibele enkelgewrichten, een stevig tempo en een aangeboren onhandigheid durft in de zomer al eens tot gênante situaties leiden. En dus ben ik telkens ook weer blij als de laarzen uit de kast mogen. De laatste jaren geef ik de voorkeur aan stoere boots. Die toch ook hoog zijn. En waar we de afgelopen 2 weken toch ook al 2 keer mee gestruikeld zijn. Maar het is de stoere gedachte die telt!
• Witloof met ham en kaas! Een hele zomer geniet ik van pasta, van slaatjes, van barbecue. Van uitgebreid tafelen met een glaasje wijn erbij zonder urenlang in de hete keuken te moeten staan. Van zodra het weer omslaat, krijg ik net zin in uitgebreid koken. En dan mag er gerust ook weer wat stevigere kost op het menu. Dan kan ik ’s morgens slechtgezind worden van het grijze regenweer, tot ik nadenk over wat we zullen koken en ik me ineens realiseer dat het seizoen van het witloof weer begonnen is. En dat smaakt nooit beter dan de allereerste keer na het lange zomerseizoen. Gisteravond dus. En vandaag, om er meteen goed in te vliegen 😉.
• Het ijsjesseizoen is voorbij, maar het bakseizoen is begonnen. Cake, koekjes! Het kriebelt echt om de oven weer aan te steken en het huis te laten geuren naar vers gebak. Alleen nog eens een uurtje tijd vinden (of maken).
• Van zodra het grijs wordt, de temperatuur een duik neemt en de regen met bakken uit de lucht valt, heb ik de neiging om te nestelen: kaarsjes aan, een tv-dekentje erbij en lekker languit in de zetel tijd maken voor het nieuwe tv-seizoen. Maar het valt dit jaar wel een beetje tegen: buiten Prison Break is er momenteel niet geweldig veel te zien. Dan toch maar Netflix? Laat ons zeggen dat we hier voor het eerst een opening maken om de vooruitgang in onze tv-wereld binnen te brengen. Onze dochters juichen al bij voorbaat, maar we zijn er nog niet 😉.
• We mogen de kachel al eens aansteken. Elk jaar kijk ik uit naar de allereerste keer houtvuur. Dan ga ik ervoor staan tot mijn kaken rozig zijn van de warmte. Daarna treedt er jammer genoeg weer gewenning op.

September is elk jaar opnieuw druk. Na twee vakantiemaanden gaat het tempo de hoogte in. Er komt zoveel tegelijkertijd op ons af, er valt zoveel te doen. Het is wennen, het is aanpassen, het is een nieuw ritme zoeken. Maar na een paar weken verloopt er al eens een dag rimpelloos. Af en toe hebben we zelfs een gevoel van controle. Dat ook prompt weer voorbij gaat 😉. Maar op die schaarse momenten van rust kan het vele moois dat de herfst toch ook te bieden heeft, mij écht wel gelukkig maken.

Tot alles hier weer in het honderd loopt, het buiten stormt en ik al luidop begin af te tellen naar (lees: zagen om) de eerstvolgende zonnige, hete zomerdag…

Advertentie

Willen we de blackout gewoon vergeten?

Dinsdag komt mogelijk de eerste blackout, vandaag donderdag werd er voor het eerst geoefend om minder elektriciteit te verbruiken. En het lukte, er werd opmerkelijk minder elektriciteit gebruikt. Wij mochten nog niet meeoefenen, maar we zijn er hier zo goed als klaar voor, op één klein detail na.

Als dinsdag de elektriciteit uitvalt, zullen we niet kunnen koken. Geen probleem, we halen wel frietjes. Als dat niet lukt wegens algemene elektriciteitspanne, dan hebben we hier altijd nog wel boterhammetjes en genoeg beleg om niet van de honger om te komen. Met onze voorraad chocolade, chips en koekjes overleven we zelfs vlotjes een paar weken 😉

Er zal uiteraard ook geen licht zijn, maar de kaarsjes staan al klaar en ze werken 😉 We zullen er ook voor zorgen dat de gsm’s opgeladen zijn zodat we nog een paar uur in contact kunnen blijven met de wereld (zodat we kunnen zien hoe de hele wereld –  of toch zeker onze bovenburen – zich vermaakt met alweer een nieuwe Belgische grap). Voor één keer zal de tv de hele avond uitblijven, maar we zullen gezelschapspelletjes spelen met de kinderen. Ik denk dat het leuker zal zijn dan een normale dinsdagavond…

Het enige waar ik echt wel een serieus probleem mee zal hebben (naast het feit dat de diepvries en de koelkast uitvallen en daar wel bederfbare etenswaren in zitten) is het gebrek aan verwarming. Onze centrale verwarming werkt uiteraard op elektriciteit. Een kachel hebben we niet. Geen elektriciteit wil dus zeggen dat het hier in huis zal afkoelen. En daar zit ik – als grote koukleum – echt niet op te wachten. Vooral omdat ik weet wat het inhoudt. We hebben hier namelijk al ervaring met een gebrek aan verwarming.

Zowel begin 2012 als begin 2013 had onze verwarmingsketel kuren en zaten we een paar dagen zonder verwarming. De eerste keer bleef het gelukkig beperkt tot een dag of 2, de tweede keer moesten we liefst 5 dagen door de zure appel heen bijten. Zeer pijnlijk. Al hadden we toen nog elektrische vuurtjes waarmee we toch één kamer min of meer aangenaam konden houden. Zo was de woonkamer best wel aangenaam. Maar als je dan naar de keuken verhuisde (en het vuurtje meenam natuurlijk) duurde het wel even eer het daar in mijn ogen leefbaar was.

We hebben hier ook nog wel de nodige dekens en dekbedden, maar ik ben het type dat vooral kou heeft aan de uitsteeksels (de handen, voeten, neus en oren). En zelfs als je je helemaal in je deken rolt, blijft de neus uitsteken… Vroeg gaan slapen zal dan allicht de boodschap worden. Ik dacht overigens ergens gelezen te hebben dat 9 maanden na een dergelijke crisis altijd opmerkelijk meer baby’s geboren worden. U weze bij deze dan ook gewaarschuwd…

Nu blijkt overigens uit de oefening dat er aanzienlijk minder elektriciteit verbruikt werd. En dat enkel doordat de gezinnen die deelnamen, niet kookten, overbodige lichten uitdeden, hun vaatwasmachine niet lieten draaien en voor één keer geen tv opzetten. Is het echt zo simpel? Kunnen we op die manier een blackout vermijden? En als het verbruik zo makkelijk te verminderen is, wat zou dat dan niet geven voor onze elektriciteitsrekening? Waarom doen we dat dan niet altijd?

Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik dit weekend misschien toch eens op zoek ga naar een echte kachel. Kwestie van de neus, de handen en de voeten warm te kunnen houden, ook zonder elektriciteit…

En jullie? Zijn jullie er klaar voor? Nemen jullie maatregelen? Bereiden jullie je voor of denken jullie dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen?