40 dagen bloggen #metaalmoeheid

Op 14 februari begon ik voor de tweede keer aan de 40 dagen bloggen-uitdaging. Bloggen tot Pasen, 40 blogs te gaan, 6 skipdagen in te zetten. Mijn plan van aanpak was simpel: ik wou het zo lang mogelijk uitzingen zonder “skipdagen” in te zetten en die enkel te houden voor wanneer ik ze écht nodig zou hebben.

Het liep eigenlijk bijzonder vlot. Vorige week mocht ik fier melden dat ik voor het eerst in mijn blogcarrière erin geslaagd was om een maand op een stuk te bloggen. Sindsdien gingen we gewoon op dat elan door. Dit is intussen blog 36/40. Als ik dit volhoud, zit mijn blog-challenge er zondagavond op en kan ik voor de rest van de periode mijn skipdagen inzetten 😉.

Maar de afgelopen week was wel een “zwaardere” blogweek. Voor het eerst sinds de start van de uitdaging ben ik nog eens voor de computer gaan zitten zonder een vastomlijnd idee te hebben. Voor het eerst sinds 14 februari was het zwoegen geblazen en vloeide de tekst er niet in één vlotte beweging uit. Al een hele week denk ik: “vandaag zet ik mijn eerste skipdag in”. Maar kijk, de inspiratie overvalt me dan toch en voor je het weet heb je alweer een nieuwe post online.

Voor het eerst sinds ik met bloggen begon, zit er een structuur in mijn hoofd. Een soort planning die me gericht laat brainstormen. Neem bijvoorbeeld de “Vijf op vrijdag”. Het geeft rust om niet meer in het wilde weg te moeten nadenken over een onderwerp voor de laatste dag van de werkweek, maar mijn inspiratie te richten op welke “vijf” ik de komende week – “op vrijdag” – precies aan bod zal laten komen. In die zin was het een beetje jammer dat ik voorlopig uitgeschreven ben over het “hoe groen ben ik”-verhaal. Morgen zal het dan weer vreemd aanvoelen om voor het eerst in 8 weken eens niet over #ouderzonden te schrijven. Al plan ik wel nog verder te bloggen over het ouderschap. (Ik zit nog op een goede insteek te broeden.)

Maar het grappige is dat de ideeën wel blijven komen, mede dankzij de kapstokjes die ik intussen in mijn hoofd heb zitten. En zo is er tijdens deze 40 dagen toch structuur in mijn blog geslopen. Bijna zonder dat ik het in de gaten had, heb ik eindelijk – na bijna 4 jaar bloggen – toch een zeker geraamte voor mijn blog gevonden. Eureka!

Stiekem wil ik – liefst zonder pasdagen in te zetten – Pasen halen. We zijn nu al zover geraakt, de meet is in zicht. Dat houdt in dat er nog 11 teksten zullen volgen. Maar 6 daarvan heb ik qua onderwerp of categorie al in mijn hoofd. En eerlijk, als je er al 36 achter de rug hebt, dan lijkt me dat piece of cake. Min of meer toch 😉.

Advertentie

Een maand bloggen – on a roll

Exact een maand geleden, op 14 februari (Vastenavond) begonnen we aan onze 40 dagen bloggen-challenge. Exact een maand later kan ik maar liefst 28 blogs voorleggen. Dit is nummer 29/40. Tot op heden verloopt de uitdaging bijzonder vlot: voor het eerst in de geschiedenis van mijn blog heb ik een maand lang elke dag geblogd. Er is nog geen dag voorbijgegaan zonder dat ik iets op papier gezet heb. En dat zonder strak plan of doorgedreven voorbereiding.

Toen ik eraan begon, had ik wel de bedoeling om zo lang mogelijk door te gaan zonder skipdagen in te zetten. Om – in tegenstelling tot vorig jaar – mijn pasbeurten enkel te gebruiken als ik er echt niet toe zou komen te bloggen. Maar tot nu toe is er elke avond wel een moment geweest om iets te schrijven. Het zijn zeker niet altijd de meest grootse berichten en af en toe zet ik ook wel eens een tag of een stokje in als ik even zonder inspiratie zit, maar dat vind ik eigenlijk best OK.

Word je dat niet beu, elke avond aan de bak moeten? Op dit moment niet, neen. Integendeel, het is écht wel een ogenblik van ontspanning en de blogs vloeien er momenteel zonder al te veel moeite zo uit. Ik heb de voorbije 4 weken nog geen moment gehad dat ik zonder ideeën voor de computer ging zitten om ‘m dan een paar uur later moedeloos en zonder resultaat opnieuw dicht te klappen.

Bovendien ben ik er afgelopen weekend voor het eerst in geslaagd om voor de komende week een hele blogplanning op papier te zetten. Op zaterdag wist ik al wat ik op welke dag van de week zou schrijven en/of publiceren. Ook wist ik dat er deze week momenten zouden zijn dat ik niet zou kunnen bloggen en toch ben ik erin geslaagd om op voorhand te werken, een blogbericht in te plannen en te laten publiceren op een vooraf ingegeven datum en tijdstip. Dat deed ik eerder nog maar 1 (één!) keer. Er worden hier dus serieuze bloggrenzen verlegd.

Tegen het einde van deze uitdaging ben ik gewoon een strak georganiseerde blogster geworden die nog aan het bujo’en gaat, vaste planningen opstelt, ideeën noteert in één of andere app op haar gsm en vooruit werkt 😉. (Hahaha, not!) Maar, al heb ik op dit moment de 40 dagen nog niet gehaald (nog 11 blogs te schrijven), ik vind voor mezelf dat ik de ingebeelde medaille wel al verdien. Met deze erbij 29 op een rij, een planning op papier én vooruit werken. Dat vroeg om een bloemetje, gelukkig hadden we er al schone in huis 😉.

Sunshine Blogger Award

Die 40 dagen bloggen-challenge is niet altijd even simpel. En dus doen de tags en awards momenteel nogal de ronde in blogland. Logisch, want het zijn ook leuke tussendoortjes. Niet altijd even makkelijk echter 😉. Deze Sunshine Blogger Award zag ik eerder deze week bij Samaja, die de mosterd (of de vragen) bij Evi haalde.

De Sunshine Blogger Award is een award van bloggers voor bloggers die anderen inspireren om creatief en positief op te treden in de hele blogosfeer.

1. Hoe ben je op je blognaam gekomen?

Jaren geleden heb ik Romaanse Talen gestudeerd. Al die jaren later ben ik nog steeds blij dat ik toen mijn hart heb gevolgd en de liefde voor beide talen is er nog steeds. Het lag dus voor de hand dat ik een Franse of Italiaanse naam zou kiezen. Tifosa is Italiaans en betekent “zot van”. Hevige Italiaanse voetbalsupporters worden “tifosi” genoemd. Ik vond dat dat wel bij me paste. Ik ben “zot van” mijn man en kinderen, media, sport, Italië, eten en verschillende onderlinge combinaties. Ik heb een zwak voor Italiaanse gelati, biscotti, bruschetta, pizza, pasta,… en sommige Italiaanse sporters 😉.

2. Waarom blog je?

15 jaar lang heb ik sportartikels geschreven. Toen dat stopte, was het in eerste instantie volledig op. Ik heb een tijdje (bijna) geen sport meer gekeken en ik schreef ook niet meer. Maar twee jaar later begon ik het schrijven écht wel te missen. Het nadenken over een onderwerp, het creatief zijn met woorden, het vormgeven van je gedachten, het sleutelen aan een tekst. Het borrelde weer vanbinnen. Gelukkig was er toen het internet en kon ik op deze manier mijn eigen schrijfsels met de buitenwereld delen.

3. Hoe blijf je het bloggen volhouden?

Pure koppigheid eigenlijk.

4. Wat is de grootste voldoening die je al uit je blog haalde?

De vele contacten die het schrijven me opleverde: de nieuwe mensen die ik leerde kennen, maar ook de hernieuwde contacten met oude bekenden, die me vertellen dat ze een bepaald stukje helemaal herkennen en de moeite nemen me te mailen.

5. Is er iets dat je absoluut niet lust?

Dierlijke ingewanden. En sommige voedingsmiddelen heb ik te veel gegeten in mijn jeugd en hoeven nu écht niet meer. Steak bijvoorbeeld, net als rode kool of andijvie.

6. Wat is het engste wat je ooit al hebt moeten doen?

Je eerstgeborene mee naar huis nemen na een paar dagen kraamkliniek. Beseffen dat jij voor de komende 20 jaren verantwoordelijk bent voor (het geluk van) dat kleine wezentje. Dat overviel me allemaal toen we haar met de maxi-cosi in de auto probeerden te zetten en dat was een adembenemend moment. Gelukkig waren we met zijn tweeën en was de echtgenoot toen – zoals vaak – de rots in de branding.

7. Koffie of thee?

Koffie. Zolang er maar héél veel melk in mag. Liefst een latte, of doe anders maar een cappuccino.

8. Wat staat er op je bucket list?

Ik heb eigenlijk geen bucket list. Als ik toch één droom moet noemen, dan zou ik graag ooit dat boek uit mijn hoofd willen neerschrijven (en uitgeven, als ik dan toch de moeite doe om het uit te typen, dan wil ik het ook echt in boekvorm zien 😉), maar eigenlijk ben ik al lang tevreden als we hier allemaal gezond mogen blijven en als onze dames gelukkig worden.

9. Is er iets wat je absoluut niet kan?

Er doekjes rond doen. Bij mij geldt: “what you see, is what you get”. Als je naar mijn mening vraagt, zal ik die eerlijk geven. Ook al wil je dat eigenlijk niet horen en wil ik dat eigenlijk niet zeggen.

10. Waar blink jij in uit?

Mijn eigen leven spannend maken. Door een te strakke planning of net door een te optimistische aanpak. Door te denken dat je écht nog wel thuis raakt als de auto al van bij het vertrek in het rood staat en je nog 35 km voor de boeg hebt. Zodat je je onderweg (vanaf het moment dat de pijl onder de 40 km reikwijdte zakt) begint te realiseren dat je voor je eigen gemoedsrust misschien toch beter eerst even tankt. Toch heb ik nog nooit de echtgenoot moeten bellen om me te komen redden met een bus benzine, maar dat moment zit er wel aan te komen. Ooit.

11. Als je ons 1 boek mocht aanraden om zeker te lezen, welk zou dat dan zijn?

“Les liaisons dangereuses” van Choderlos De Laclos. Dat blijft voor mij één van de mooiste werken uit de Franse literatuurgeschiedenis. Grappig, pakkend, cynisch, bitter, bijtend, teleurstellend, romantisch. Al deze emoties in één werk verzameld. Op magistrale wijze beschreven. Het blijft een topper, die ik dringend nog eens opnieuw moet lezen.

Wie zich geroepen voelt, neem gerust deze award over. En deel jouw schrijfsels gerust in de comments!

14 op 14 #40 dagen bloggen

Twee weken ver zijn we intussen in de 40 dagen bloggen-challenge en voorlopig loopt alles vlot. We haalden tot op heden 14 op 14, hebben nog geen pasbeurt moeten inzetten en er begint zo stilaan structuur in te komen. Uiteraard leert een mens van zijn fouten. Zo wist ik dit jaar wel van in den beginne dat ik 40 tekstjes zou moeten schrijven. Ik probeer mijn pasbeurten dan ook te reserveren voor de dagen dat ik ze écht zal nodig hebben. Vorig jaar had ik na 14 dagen immers al 3 pasdagen ingezet en moesten er nog 26 blogjes volgen. Een kleine misrekening die ervoor zorgde dat ik op het einde onverwacht – wegens niet ingecalculeerd – naar een rijtje van 20 na elkaar moest. Wat dankzij de Paasvakantie en bijhorend verlof uiteindelijk wel lukte, maar het was best pittig.

Een paar tussentijdse conclusies:

• Ik blog meestal vanuit de inspiratie van het moment. Maar in deze blogmarathon is het wel handig om een aantal vaste rubriekjes achter de hand te hebben. Dat we op donderdag rond “ouderzonden” kunnen bloggen, is een welgekomen rustpunt, net als de “Vijf op vrijdag” die ik vorige week weer invoerde. Dat maakt dat er twee dagen minder zijn waarover ik moet nadenken en dat geeft rust.
• De leukste blogdagen zijn degene waarop ik ’s morgens een inval krijg. Dan zit ik meestal een hele dag op dat ene onderwerp te kauwen. Maar dan zit de tekst wel klaar in mijn hoofd tegen het moment dat ik achter de computer kruip. En dan gaat het schrijven verbazend vlot. Als ik nog geen onderwerp heb tegen het moment dat ik de laptop open klap, kan ik wel eens langdurig naar een leeg scherm zitten staren vooraleer de inspiratie komt.
• De planning steekt nog altijd volledig in mijn hoofd. Enkel en alleen in mijn hoofd. Niks op papier, niks neergeschreven. Al heb ik voor de periode die nu komt, wel een zekere structuur uitgedacht. Ooit komt er een moment dat ik écht tijd maak om dit allemaal neer te schrijven op papier.
• Vooruitwerken lukt nog steeds niet. Op eens een eenzame uitzondering na. Een paar teksten achter de hand hebben, zou nochtans wel rust geven in deze hectische blogperiode. Maar ook hier geldt dat je dan eerst een aantal uur moet vrijmaken om deze teksten vooraf te schrijven en die momenten ontbreken.
• Er wordt momenteel ontzettend veel geblogd, in het kader van deze 40 dagen bloggen-challenge. En dat brengt inspiratie én zet aan tot actie. Het is trouwens fijn om rond te neuzen, nieuwe ontdekkingen te doen en af en toe eens een tag of een blogstokje te gaan lenen.
• Grappig, maar net als vorig jaar moet ik ook nu weer constateren dat ik absoluut niet zonder inspiratie val. Integendeel. Hoe meer ik blog, hoe meer onderwerpen opduiken. Soms brengt het ene het andere mee en af en toe raak ik geïnspireerd door een blogcollega.

14 dagen achter de rug, nog 26 te gaan (+ 6 pasdagen). Voorlopig zie ik het nog helemaal zitten en gaan we voluit voor de uitdaging. Benieuwd hoe ver we raken, maar 1/3 is al achter de rug en we’re still going strong 😉. Op naar de volgende 14…

Halfweg 40 dagen bloggen

Intussen zijn we ruim over de helft in ons 40 dagen bloggen-avontuur en is het tijd voor een korte evaluatie. Het dagelijks bloggen lukt – tegen mijn verwachting in – best wel redelijk goed. Eigenlijk had ik me weer zonder al te veel nadenken ergens in gestort om daarna dan te panikeren: “waar ben ik weer aan begonnen?”. Ik heb nog niet echt om inspiratie verlegen gezeten, ik heb de lijst met mogelijke onderwerpen nog niet al te veel nodig gehad. Meestal blog ik ’s avonds en in de loop van elke dag is er altijd wel een onderwerp dat opduikt, waarover ik nadenk en waarover ik in de loop van de dag mijn gedachten orden. Tegen het moment dat ik mijn computer openklap, weet ik meestal wel al wat ik ga schrijven en hoe ik dat ga doen.

Het zo goed als dagelijks bloggen heeft me ook een nieuw elan gegeven. Ik had ingeschat dat ik op een bepaald moment op een totaal gebrek aan ideetjes zou botsen, maar dat is absoluut niet het geval. Integendeel: ik zit intussen met een paar “rubriekjes” of “vaste schrijfonderwerpen” in mijn hoofd die ik naar de toekomst toe verder wil uitwerken. Hoe meer ik schrijf, hoe meer ideeën ik krijg. En dat heeft me toch erg verbaasd. Omdat ik eerder vooral het omgekeerde beleefde: zo schreef ik in januari een pak minder, maar had ik ook gewoon een pak minder inspiratie dan normaal.

Wat me wel nog steeds niet lukt, is om er een zekere organisatie in te steken, door op voorhand te werken. Als we op een dag een extra gezinsactiviteit plannen, of er gebeurt iets onverwachts en ik kom daardoor toch niet aan bloggen toe, dan heb ik nog steeds geen back-up. Enkel de eerste week had ik een reserveblogje klaar voor als ik eens een dagje zonder inspiratie zou zitten. Het is een kwestie van tijd maken, maar die vind ik niet. Het zijn toevallig ook drukke werkweken geweest, dus loop ik ook achter wat mijn huishouden betreft en dus slaag ik er niet in om bijvoorbeeld op zondagochtend tijd vrij te maken om 2 of 3 blogjes extra te schrijven. Ik was deze voormiddag immers nog de strijkachterstand van de voorbije weken aan het wegwerken…

Ga ik de 40 dagen bloggen halen? Ik geloof het wel, maar het zal met iets meer pasdagen zijn dan gepland. Of ik zal iets meer dagen nodig hebben om de 40 ook effectief te halen. Sinds begin maart blogde ik al 20 keer, en moest ik 5 pasdagen inzetten. Realistisch gezien slaag ik erin om 5, soms 6 keer per week te bloggen, maar eigenlijk heb ik voor de resterende 14 dagen nog maar 1 pasbeurt over. Dat zal er eentje te weinig zijn, vrees ik.

Toch is de balans voor mij ongelooflijk positief. Heel deze uitdaging heeft me tot nog toe veel vertrouwen gebracht: er is voldoende inspiratie en het lukt ook om (bijna) dagelijks te schrijven. Als we er nu nog in slagen om er een gestructureerd ritme in te krijgen, dan zal ik dit experiment zeer dankbaar zijn. Het gaf mij en mijn blog een nieuwe adem en dat vond ik een mooi, onverwacht cadeautje!