Kerstmis is…

Met volle teugen geniet ik elk jaar weer van de kerstdagen. Eerst nog even mijn verjaardag vieren en daarna van het ene familiefeest naar het andere. Het zijn drukke, maar gezellige dagen. Op kerstavond maken we telkens weer tijd voor elkaar, voor ons gezinnetje. Even samen in ons coconnetje kruipen, even genieten van elkaar. Het is dat soort momenten dat ik ergens diep in mijn hart opsla. Als herinneringen om te koesteren.

Kerstmis is…

• Lekker gezellig samen eten. Uitgebreid eten, met hapjes, voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. Het hoeft niet exquis of verrassend te zijn. Meestal bepalen de dochters wat er gekookt wordt en vaak is dat gewoon een herhaling van de voorgaande jaren want “dat is kersteten voor ons, mama”. Lang tafelen, lachen en genieten, dat is Kerstmis.
• Music for life op de achtergrond. Net zoals Oudjaar voor altijd verbonden is met “de Tijdloze”, is kerstavond de slotdag van Music for Life. Een hele dag staat de televisie op de achtergrond te spelen. Af en toe onderbreken we het koken of het eten even voor een optreden of een pakkende getuigenis, maar meestal is het onze Kerst-sfeermuziek op de achtergrond. Voor het slot maken we wel altijd tijd. Dan komen we met zijn allen even in de zetel zitten en pinkt de mama ook stiekem een traantje weg als ze de ontroering van de (doodvermoeide) presentatoren ziet van zodra het bedrag bekend is gemaakt. Het past zo bij kerstavond: die inzet, de warmte… En ja hoor, ik weet best dat we misschien ook tijdens het jaar wat meer een inspanning zouden mogen doen en dat we onze vrijgevigheid beter niet beperken tot die éne (warmste) week voor Kerstmis. Maar op het einde van alweer een jaar geeft het me telkens opnieuw hoop en warmte. Op een betere toekomst. Op verandering.
• Pakjes onder de kerstboom. Veel pakjes onder de kerstboom. Grote en kleine. Echte en fop-pakjes. Met opgroeiende dochters wordt het jaar na jaar moeilijker om hen te verrassen. Om iets te vinden waar ze echt blij mee zullen zijn. Het helpt ook niet als je toch wel wat uitstelgedrag vertoont in je zoektocht naar het ideale cadeautje. (En je je dus de zaterdag voor Kerst alsnog in het gewoel dient te storten om toch maar iets onder de boom te kunnen leggen 😉!) Maar kijk, de last minute-ingevingen waren goede. De dochters waren verrast én tevreden. En daar doe je het als mama toch voor.
• Tijd voor elkaar. Kerstavond vieren we samen. De gsm’s blijven (zo veel mogelijk) uit, we doen samen dingen. We babbelen, lachen, openen cadeautjes, kijken samen een kerstfilm en spelen een spelletje samen. Gisteren haalden de dochters “Dixit” uit de kast. En het was leuk, grappig en fijn samen. Ook al was de mama er niet bepaald goed in en duurde het wel even vooraleer ze de spelregels door had. Dat gebeurt als je alweer een nieuw levensjaar hebt afgetrapt en een dagje ouder geworden bent 😉.

Kerstmis is voor ons “tijd samen”. Met ons viertjes, met onze families. Wij hopen en wensen voor jullie hetzelfde: dat Kerst een gezellige tijd mag worden, samen. Met de mensen om je heen van wie je houdt. Geniet ervan de komende dagen!

Advertentie

Klein geluk #1

Een nieuwe rubriek waarin we stil staan bij de kleine dingen die het leven de moeite waard maken. Gelanceerd door Madame Zsazsa en intussen vind je ook bij Prinses al een variant. Laat de kerstvakantie voor mij nu net in het teken staan van de kleine dingen. We maken geen grootse reizen, we plannen geen grootse feesten, maar we zijn samen met familie en vrienden. Of met ons viertjes. We maken al eens een uitstapje, maar we zijn vaak ook gewoon thuis. We koken of bakken, we lezen samen of we kijken een film samen. We maken tijd voor elkaar. En dat is de grootste luxe die je in deze tijden kan wensen. Voor mij toch.

1. Ik heb vakantie sinds vrijdagavond (en sinds vandaag begint het ook echt door te dringen 😉). Ook voor de jongste zit de examenperiode er al op, maar de oudste en de echtgenoot hadden nog een studeer- en/of verbeterweekend voor de boeg. Dan kan de mama maar één ding doen: lekker (troost)eten maken. Winwin voor iedereen: de mama vindt het gepruts met eten eigenlijk wel héél erg ontspannend en de oudste en de echtgenoot kregen een heerlijke, gezonde vitaminerijke boostmaaltijd.
2. The Holiday met de oudste. Terwijl haar jongere zus al volop van haar welverdiende “vakantie” genoot, moest de oudste nog studeren. Terwijl de jongere zus al bij vriendinnen ging logeren, zat de oudste nog over haar Engelse en Duitse boeken gebogen. Maar ’s avonds hadden we wel wat tijd over, voor “The Holiday”. Een fijn (kerst)filmpje. Niet te zwaar, niet te hoogstaand, maar wel de perfecte ontspanning na een zoveelste studeerdag. Samen in de zetel, onder een tv-dekentje. Soms moet het ook niet meer zijn dan dat.
3. Het winterzonnetje. Het is een sombere december, las ik vorige week in een krant. Véél te weinig uren zon. Maar vandaag werd dat in één klap goedgemaakt: ik denk dat we onze zonuren in december meteen verdubbeld hebben. Opstaan met een zonnetje is zalig. Beneden komen, de gordijnen opentrekken en dan meteen het licht zien binnenvallen geeft energie voor de rest van de dag. Ook al was onze oprit en onze straat spekglad en kon je je best niet al te enthousiast buiten wagen.
4. Vakantie nemen en bewust geen al te grote plannen maken. De agenda leeg houden. Weten dat dat toch niet lang zal duren met tienermeiden in huis. Beseffen dat binnen de kortste keren jouw eerste vakantieweek zal worden ingenomen door last minute afspraken en chauffeur spelen voor die dames van jou. Dat eigenlijk absoluut niet erg vinden, maar genieten van de drukte en het leven in huis. Op voorhand wel één datum prikken voor het jaarlijkse shoptripje en merken dat ook de dochters er aan houden. Met ons drieën.
5. Een opgeruimde keuken. We hebben een paar drukke dagen achter de rug, en dan durft er zich in de keuken wel al eens één en ander opstapelen. Het helpt ook niet als je dan besluit van nog eens uitgebreid te gaan koken en meteen soep voor een héél leger en een gezonde maaltijd wil bereiden. Maar een paar uur later is er niks fijners als de keuken terug (min of meer) is opgeruimd. Alle rommel weg, de afwasmachine draait, het aanrecht is opgeruimd en opgekuist, de tafel is proper, de oude kranten zijn weg. Terug orde. Eventjes toch 😉.

Al sinds ik kind was, draait de kerstvakantie rond gezelligheid binnen, familiefeesten, lekker eten en samenzijn. Toen al telde ik af en dat is gebleven. En ja, het leven gaat door, het huishouden wacht niet. Maar ergens is het gezelliger strijken/koken/opruimen met een versierde, lichtgevende kerstboom op de achtergrond en Music For Life op tv. Met een echtgenoot die een boek leest in de veranda, een dochter die je van boven hoort zingen en een andere die ergens aan het tekenen, lezen of handwerken is. De kleine dingen, geef mij maar een overdosis de komende weken…

Vijf op vrijdag: december-voorpret

Het einde van november is in zicht. Het zijn de somberste dagen van het jaar en er is voorlopig nog te weinig kerstverlichting om de boel wat op te fleuren. Het is donker als je naar je werk vertrekt en het wordt alweer donker als je naar huis terugkeert. Maar we maken het thuis gezellig: we halen bloemetjes in huis, we doen onze kachel branden, steken onze kaarsjes aan en beginnen stilaan plannen te maken voor de feestdagen.

We denken al eens na over goede voornemens voor 2018. Na bijna 44 jaar op deze wereld heb ik wel door dat ik geen goede voornemens hoef te maken op 1 januari. Het duurt in de maand januari vaak welgeteld een (paar) dag(en) vooraleer we de goede doelstellingen door ramen en deuren zwieren. Maar vorig jaar heb ik stiekem in december komaf gemaakt met mijn Cola Light-verslaving. (Still going strong, trouwens!) Het duurt 3 weken om van een voornemen een gewoonte te maken. En dus wil ik in december misschien nog eens een experimentje opzetten. Wie weet heb ik dan tegen januari opnieuw een gewoonte die mijn leven beter maakt, in plaats van een vage wens om het eindelijk eens volledig anders aan te pakken. Te beginnen op 1 januari. Of 2 januari. Of de maandag na de vakantie. Misschien. Of toch maar niet?!

We beginnen stilaan al eens aan de feesten te denken. Wat gaan we wanneer doen en met wie? Zullen we er eindelijk nog eens in slagen om dit jaar wel kerstkaartjes gemaakt te krijgen en te versturen? Wanneer kunnen en mogen we de kerstboom zetten? Vaag beginnen we ook al wat te mijmeren over onze kerstlijstjes: boeken die we nog willen lezen, series die we willen zien, muziek die we willen horen, hoeven we even niet meer zelf te kopen. We beginnen ze te verzamelen op ons wenslijstje. Ideeën om de geliefden te verrassen beginnen stilaan ook op te borrelen. Het enthousiasme voor Sinterklaas begint hier intussen toch wat te zakken. Met twee tienerdochters in volle examenvoorbereiding is de magie toch wat verder te zoeken en dus kijken we liever uit naar de kerstvakantie en de eindejaarsfeesten. Al zal het ook wel even slikken worden als de oudste dit jaar voor het eerst zal uitgaan op Oudjaar en er om middernacht dus niet “live” zal zijn voor de kussen en wensen. Misschien moet ik dat “loslaten” toch aan mijn goede voornemens toevoegen 😉.

We beginnen de post-examenweek al te plannen. Het gaat ineens allemaal zo vlug. Nog één week les en daarna beginnen mijn huisgenoten (beetje bij beetje) aan hun examens. Dat eerste trimester is weer voorbij gevlogen. Daarna twee weken doorbijten en dan zijn we allemaal samen thuis. Het moment om nog wat aankopen te doen en om gewoon samen wat te cocoonen bij de kerstboom. De echtgenoot heeft dan wel nog een drukke week, maar het is gewoon fijn om dan met ons drietjes samen wat te plannen. Om te gaan shoppen, om wat “vrouwenfilms” te kijken, om gezellig samen te bakken. Om de echtgenoot in de watten te leggen als hij tegen zijn verbeterdeadlines aankijkt of lange dagen op school maakt.

We tellen al een beetje af naar Music For Life en De Tijdloze. Als de examens er voor de dochters opzitten, begint Music For Life. Het is gewoon gezellig om dan samen thuis te zijn. De lichtjes in de kerstboom branden, en liggen pakjes klaar en de tv staat de hele dag op. Geweldige muziek, pakkende verhalen en dat enthousiasme in de kou, ik krijg het er écht warm van. In die periode vind ik het vaak zonde dat de gewone programmering van de zenders “Music for Life” verdringt.

Op Oudjaar maakt “De Tijdloze” al jaren deel uit van onze feestvreugde. Als er in huis gevierd wordt, is de Tijdloze de achtergrondmuziek bij het koken, het klaarmaken en de start van de gezelligheid. Als we buitenshuis vieren, vind ik het vaak zonde dat we nét in de top 20 moeten vertrekken. Al checken we rond 8 uur altijd nog even wie er dit jaar nu weer op één staat in “onze” Tijdloze.

44. Ergens tussendoor mag ik ook nog eens wat kaarsjes uitblazen. Het wordt een mooi, evenwichtig getalletje dit jaar. “Ocharme, zo midden in de feesten verjaren, vind je dat niet erg?” Neen. Het maakt december extra bijzonder. Midden in de feest- en examen-drukte was er altijd ook even tijd voor mijn speciale dag. Al toen ik kind was en nog steeds nu ik “groot” ben.

Aanleiding van dit blogje was een mailtje van StuBru om te stemmen voor de Tijdloze. Ineens besef je dat het toch wel weer heel snel gegaan is. Het zijn dan misschien de donkerste dagen, maar hier en daar begint er toch een eenzame kerstversiering op te duiken. Het “holiday season” is er écht bijna. Laat de voorpret dus maar beginnen!

Boeken, muziek en sport #as we speak

Een “As we speak” is een blogpost waarin je vertelt over je huidige bezigheden. Kleine zaken die je gelukkig, gek of gefrustreerd maken, maar die geen hele blogpost waard zijn. Een verzameling kleine feitjes dus waarin je even halt houdt bij het leven “zoals het is”. Een poging tot een terugkerend rubriekje, geïnspireerd door Lilith van Tales from the Crib.

De weken kabbelen voorbij, we hebben de herfst intussen omarmd, we mochten al eens een uurtje langer slapen, maar schrikken nog elke dag als het ’s avonds weer veel te vroeg donker wordt. De kachel werd zelfs al een keertje aangestoken, we genieten van de kaarsjes en de huiselijke gezelligheid. Er wordt hier de laatste weken ook veel gelezen.

Boeken. De echtgenoot zit nog steeds verdiept in de nieuwste Ken Follett, ik heb intussen “Oorsprong” van Dan Brown al achter de kiezen. Netjes binnen de sprint-week van de bibliotheek. Is het een hoogvlieger? Niet echt, maar het is een typische Dan Brown: het is spannend, er zit wat kunst en geschiedenis doorheen het verhaal verweven en professor Langdon krijgt natuurlijk weer te maken met één of ander godsdienstig genootschap dat het niet helemaal goed meent. Uiteraard krijgt hij daarbij ook hulp van alweer een knappe en intelligente vrouwelijke sidekick. Voorspelbaar, al zat er toch een kleine tech-twist in. Het is een vlot tussendoortje, meer van hetzelfde. Gelukkig doseert Dan Brown marketinggewijs goed. Als hij dit soort boeken bij wijze van spreken jaarlijks op de markt zou brengen, zouden we het al lang beu zijn.

Muziek. Het was al een tijdje geleden, maar zaterdagavond woonde ik samen met een goede vriendin nog eens een concert bij: Royal Blood in de Lotto Arena in Antwerpen. Ik verwachtte er veel van. Ik vond hun debuut knap: onvervalste, strakke rock. Intussen brachten ze een tweede cd uit en die kende ik niet zo héél goed (op de radiohits na).  Voor ons werd het een teleurstelling. “Retestrak” werd het optreden genoemd en dat was nu net het tegenovergestelde van de indruk die wij hadden. Als de gitaar na elk nummer gewisseld wordt, valt de vibe telkens opnieuw stil. Veel nummers werden ook uitgemolken met lang uitgesponnen solo’s of breaks om daarna nog een laatste strofe of refrein in te zetten. Wij hadden niet de indruk dat ze écht met volle goesting op het podium stonden. Toen we de zaal verlieten hoorden we hier en daar wel commentaar van “het beste optreden ooit”. We keken elkaar aan en zeiden quasi tegelijkertijd “bij mij haalt het nog niet eens mijn top 20”. Tja, als je Springsteen, Pearl Jam, U2, REM, Snow Patrol en zovele andere toppers op je concertpalmares hebt, dan ben je verwend natuurlijk.

Fietsvibe. Hier wordt van tijd tot tijd geweldig gesport. Al durft de herfst vaak wel eens een dip inluiden. Dat was ook dit jaar weer het geval. De start van het schooljaar, de drukte en de vermoeidheid zorgden ervoor dat het fietsen nogal vaak geschrapt werd. Maar sinds een paar weken hebben we er weer zin in. Grappig genoeg hangt dit bij mij ook vaak samen met het vinden van een paar betere leesboeken. Als ik écht tijd wil maken om te lezen, kan ik dat evengoed op de hometrainer doen. Als ik dan per sé een boek uit wil hebben, durf ik al eens te overdrijven met dat fietsen. Bovendien vliegt een uurtje sporten zo voorbij als je in een goed boek verdiept bent.

Winterfood. Grappig hoe het weer toch voor een stuk ook wel een impact heeft op hetgeen je eet of dat waar je voorkeur naar uitgaat. Het ijsjesseizoen is hier intussen écht wel achter de rug, het bakseizoen heeft zijn intrede gedaan. Bij het ontbijt wordt de granola ’s morgens des te vaker vervangen door warme havermoutpap. Bovendien is de pompelmoes aan een comeback bezig en hebben de aardbeien voorlopig weer afgedaan.

Rond de overschakeling van het zomer- naar het winteruur vind ik die hele herfstperiode maar niks. Maar we zijn intussen even verder: Sint-Maarten is al in het land, Sinterklaas wordt hier en daar ook al eens op een dak gesignaleerd en de eerste lichtjes zijn ook al opgedoken. Stilaan worden er vage plannetjes gemaakt voor wat winter- en feestgezelligheid. En dan krijgt de herfstcharme je toch te pakken. Mij toch 😉.

Herfstelijke nestdrang…

Nu de temperaturen een duikje genomen hebben, het weer overwegend grijs is en we regelmatig buien over ons heen krijgen, kunnen we er niet langer omheen: de herfst is in het land. Ik sta hier niet bepaald te juichen. Zeker de eerste regendagen durf ik me wel eens te wentelen in heimwee naar warmte en zon. Maar gelukkig past een mens zich aan en al snel blijken er toch ook weer wat voordelen bij het nieuwe seizoen te horen.

• We mogen weer onze winterkleren uit de kast halen. Kijk, het enthousiasme in de lente wanneer de zomerspulletjes voor het eerst weer gedragen worden, wanneer je voor het eerst een jurkje of rokje kan dragen met blote benen, is altijd groter. Maar het blijft wel leuk om na het zomerseizoen weer eens andere kleren te kunnen kiezen. Om in je garderobe weer stukken te ontdekken waarvan je het bestaan bijna vergeten was. Om voor het eerst terug een sjaal te kunnen dragen. Om mezelf te kunnen inpakken in mijn rode wintermantel en te genieten van de warmte.
• Weg met de sandalen, leve de laarsjes! Het is fijn om sierlijke, vrouwelijke, meestal hoge sandalen en pumps te dragen, maar dat gaat ook vaak gepaard met een slippertje hier of een valpartijtje daar. De combinatie van hoge schoenen, flexibele enkelgewrichten, een stevig tempo en een aangeboren onhandigheid durft in de zomer al eens tot gênante situaties leiden. En dus ben ik telkens ook weer blij als de laarzen uit de kast mogen. De laatste jaren geef ik de voorkeur aan stoere boots. Die toch ook hoog zijn. En waar we de afgelopen 2 weken toch ook al 2 keer mee gestruikeld zijn. Maar het is de stoere gedachte die telt!
• Witloof met ham en kaas! Een hele zomer geniet ik van pasta, van slaatjes, van barbecue. Van uitgebreid tafelen met een glaasje wijn erbij zonder urenlang in de hete keuken te moeten staan. Van zodra het weer omslaat, krijg ik net zin in uitgebreid koken. En dan mag er gerust ook weer wat stevigere kost op het menu. Dan kan ik ’s morgens slechtgezind worden van het grijze regenweer, tot ik nadenk over wat we zullen koken en ik me ineens realiseer dat het seizoen van het witloof weer begonnen is. En dat smaakt nooit beter dan de allereerste keer na het lange zomerseizoen. Gisteravond dus. En vandaag, om er meteen goed in te vliegen 😉.
• Het ijsjesseizoen is voorbij, maar het bakseizoen is begonnen. Cake, koekjes! Het kriebelt echt om de oven weer aan te steken en het huis te laten geuren naar vers gebak. Alleen nog eens een uurtje tijd vinden (of maken).
• Van zodra het grijs wordt, de temperatuur een duik neemt en de regen met bakken uit de lucht valt, heb ik de neiging om te nestelen: kaarsjes aan, een tv-dekentje erbij en lekker languit in de zetel tijd maken voor het nieuwe tv-seizoen. Maar het valt dit jaar wel een beetje tegen: buiten Prison Break is er momenteel niet geweldig veel te zien. Dan toch maar Netflix? Laat ons zeggen dat we hier voor het eerst een opening maken om de vooruitgang in onze tv-wereld binnen te brengen. Onze dochters juichen al bij voorbaat, maar we zijn er nog niet 😉.
• We mogen de kachel al eens aansteken. Elk jaar kijk ik uit naar de allereerste keer houtvuur. Dan ga ik ervoor staan tot mijn kaken rozig zijn van de warmte. Daarna treedt er jammer genoeg weer gewenning op.

September is elk jaar opnieuw druk. Na twee vakantiemaanden gaat het tempo de hoogte in. Er komt zoveel tegelijkertijd op ons af, er valt zoveel te doen. Het is wennen, het is aanpassen, het is een nieuw ritme zoeken. Maar na een paar weken verloopt er al eens een dag rimpelloos. Af en toe hebben we zelfs een gevoel van controle. Dat ook prompt weer voorbij gaat 😉. Maar op die schaarse momenten van rust kan het vele moois dat de herfst toch ook te bieden heeft, mij écht wel gelukkig maken.

Tot alles hier weer in het honderd loopt, het buiten stormt en ik al luidop begin af te tellen naar (lees: zagen om) de eerstvolgende zonnige, hete zomerdag…

All I want for Christmas – editie 2016

Onze kerstboom staat er! Met gekleurde lampjes en rode en gouden kerstballen. En een kerststalletje op de kast uiteraard. Familietraditie. Ik herinner me nog de kerstboom bij oma op de kast, een klein plastieken geval, maar met gekleurde lichtjes en felgekleurde kerstballen. Breekbaar ook, we mochten er als (klein)kinderen liefst niet te veel aan zitten, maar toch sneuvelde er regelmatig eentje. Naast de kerstboom een klein kerststalletje, een grot. Ook met de beeldjes mochten we niet echt spelen, al konden die meestal nog geplakt worden en stond er in de kerststal al eens een koning te weinig, of een ezel met het hoofd er opnieuw opgeplakt.

Witte lampjes zijn hier ooit ook in huis geweest, maar dat was voor mij nooit echt Kerstmis. Het moet ’s avonds fel glitteren, in veel verschillende kleurtjes. Dus was ik als een kind zo blij toen ik ooit toch nog een snoer met gekleurde lampjes in een winkel vond. En waren ze in de winkel allicht ook content dat ze eindelijk nog eens een slachtoffer gevonden hadden om van de gekleurde, kitscherige rommel vanaf te geraken. Wij zijn er hier zuinig op. Want als we de lampjes niet meer kunnen vervangen, zullen we allicht nooit meer een gekleurd snoer vinden. Dan zal Kerstmis toch niet meer zijn wat het altijd geweest is.

Tussen de examens door zijn we hier stilaan aan onze kerstvoorbereidingen begonnen. Als ontspanning tijdens het leren hebben de dochters de kerstboom versierd en tussendoor wordt er ook al eens nagedacht over onze kerstlijstjes. Ter inspiratie heb ik dat van vorig jaar er nog eens bijgenomen: een kitchen aid, een fotoshoot en een galafeestje zijn in 2015 niet onder de kerstboom opgedoken. Misschien kan ik deze meteen doorschuiven naar 2019. Dan zullen we 20 jaar getrouwd zijn, wat meteen een goede aanleiding kan zijn voor een feestje, een fotoshoot en wie weet een kitchen aid?

Wat mag er in 2016 onder de kerstboom opduiken?

1. Een handtas-boekentas. Ik wil graag een tas waarin ik mijn handtasspullen kwijt kan (sleutels, gsm, portefeuille, paraplu), maar ook mijn brooddoos, een fles water en een boek en indien nodig ook de laptop. Het is nu soms zo’n gesleur: mijn handtas is net groot genoeg voor de handtasspulletjes, maar ik krijg er geen brooddoos, boek en flesje water bij. Dus heb ik elke dag ook nog een rugzakje of (plastieken) tasje bij om dit mee naar het werk te nemen. Die paar keer dat ik de laptop dan over en weer dien te sleuren, komt er ook nog eens een laptoptas bij. Een beladen ezeltje ben ik dan, met meer tas dan wat anders. Er moet toch een 3 in één-oplossing bestaan? Graag ook een duurzame (in leer) zodat ik voor jaren verder kan. En liefst ééntje met een grote leren riem die ik over mijn schouder kan dragen.Geen simpele vraag overigens, want ik zoek al maanden intussen en ik vind niks naar mijn goesting, ik ben dan ook een moeilijke: het moet praktisch zijn, maar ook nog eens mooi, naar mijn smaak. Een kleine bijdrage mag dus ook en zal allicht veiliger zijn, dan kan ik nog wat verder zoeken, in de solden ;-).

2. Al een geluk dat het nog niet echt winter is geweest, want ik heb geen handschoenen meer. Voorlopig los ik het op door mijn handen in mijn zakken te steken, maar een duurzame oplossing is gewenst tegen het moment dat de winter hier in België écht uitbreekt. Liefst ook passend bij mijn rode winterjassen en mijn ecru sjaal (om niet moeilijk te doen).
3. Boeken:

• Elena Ferrante, “De geniale vriendin” en meteen de hele reeks “Napolitaanse romans” (het zijn er 4)
• Paula Hawkins, “Het meisje in de trein”
• Stefan Hertmans, “De bekeerlinge”
• Herman Koch, “De greppel”
• Hanya Yanagihara, “Een klein leven”

4. Dvd-box “Callboys”. Ja, de hype is aan ons voorbijgegaan wegens een klein opnameprobleempje dat we te laat constateerden, maar naar ’t schijnt toch écht wel de moeite om toch te proberen. Op aanraden van twee lieve vriendinnen.
5. Kookboeken:

• Pascale Naessens
• Jeroen Meus, de laatste
• Koken is kinderspel (Colruyt)
• Ottolenghi, het kookboek

6. Lange, gouden oorbellen: heel simpele, rechte, lange hangertjes.
7. Een bon van COS of & other Stories: ik wil graag eens (warme pulls) gaan shoppen. Liefst met een twist erin.
8. Een warme winterpyjama van Woody, maat 14 jaar. Ja, ik val binnen de kindermaten. Dat vinden de dochters en de familie altijd geweldig grappig, maar het belangrijkste is dat de pyjama goed zit, of niet?

Ik denk dat ik nu genoeg tips gegeven heb voor de christmasshopper die mijn naam getrokken heeft. Uitzonderlijk vroeg zelfs dit jaar. Al moet ik toegeven dat ook wij nog echt in de kerstsfeer moeten duiken. Dat zal pas binnen een weekje écht lukken, als onze beide meisjes hun examens achter de rug hebben. Nog één dikke week, we tellen hier samen af…

Gespot: de allereerste kerstboom

Toen we deze avond na een familiebezoekje huiswaarts keerden, zagen we tot onze grote verbazing al een allereerste kerstboom staan blinken. En alhoewel ik net geen kerstkindje ben en stiekem ook al volop aftel naar de lichtjes, de kerstboom, de pakjes, de feestdagen en de winterse gezelligheid vind ik half november véél te vroeg om al in kerstsfeer te gaan.

Volgens onze familieoverlevering moeten de Sint en zijn Pieten het land terug uit zijn vooraleer je de kerstboom mag zetten. En nu is de Sint nog maar net in België gearriveerd (gelukkig waren er geen stoute kinderen dit jaar) en hebben we net onze eerste kerstboom opgemerkt. Dat klopt niet. Dat kan niet. Ook al zijn onze dochters intussen met hun 15 en 12 te groot voor een bezoekje van de Sint (of misschien ook niet), de kerstboom komt ons huis pas in het weekend na Sinterklaas. Of nog net iets later aangezien beide dames en de leraar-echtgenoot dan volop in de examens zitten en we misschien niet echt tijd zullen hebben om een kerstboom te versieren. Misschien strooien wiskunde en Latijn nog wel even roet in het eten.

Waar we wel al mee bezig zijn, zijn de cadeautjes en de lijstjes. Voor één keer hebben we het in onze familie professioneel en tijdig aangepakt en hebben we vorige week al namen getrokken. We weten dus al voor wie we kerstcadeautjes moeten voorzien, nu moeten de lijstjes nog volgen en dan kunnen we op strooptocht. Maar de familiesnelheid kennende zullen we allicht de tweede week van december nog een herhalingsmailtje moeten sturen om naar de wishlists te informeren en ja hoor, ik pleit schuldig, ik ben meestal de voorlaatste om een lijstje te posten. En ondanks alle goede voornemens zullen we ons dan toch weer in de drukte van de laatste decemberweken mogen storten om nog iets te vinden, zoals elk jaar overigens – tradities zijn er om gerespecteerd te worden ;-).

Eigenlijk vind ik dat wel goed: ik krijg mijn hoofd niet in kerstmodus voor de Sint gepasseerd is. En ja, die brengt hier ook nog jaarlijks een bezoekje. Niet alleen voor de mete- en petekindjes, maar die andere familietraditie dat de Sint niet langer op bezoek komt van zodra je de kaap van de 12 rondt, hebben we besloten te negeren. Zolang de dochters flink hun schoentje zetten, met de nodige pintjes, klontjes suiker en wortels erbij, zal de Sint zeker zijn best doen. Al wordt het hoe langer hoe moeilijker om onze tieners te verrassen. En vindt de mama het stiekem jammer dat er hier geen schitterende Playmobil-huizen meer worden gebracht. Wat een lol hadden we toen we die ’s nachts met zijn tweetjes nog ineen mochten knutselen ;-).

Nog 3 weken tijd om een Sint-cadeautje te verzinnen voor onze dochters. Nog 3,5 week voor ik de echtgenoot smekend aankijk om alstublieft toch een kerstboom in huis te halen, ondanks de wiskunde of het Latijn. Tot dan negeer ik elke kerstboom die durft opduiken in mijn gezichtsveld, want de Sint komt niet als de kerstboom er al staat (en ik ben ook écht héél braaf geweest dit jaar)…