As we speak: sportief en gezond

Een “As we speak” is een blogpost waarin je vertelt over je huidige bezigheden. Kleine zaken die je gelukkig, gek of gefrustreerd maken, maar die geen hele blogpost waard zijn. Een verzameling kleine feitjes dus waarin je even halt houdt bij het leven “zoals het is”. Een poging tot een terugkerend rubriekje, geïnspireerd door Lilith van Tales from the Crib.

Sportief. De goede voornemens worden stilaan echt wel weer een gewoonte. Het heeft een paar weken gekost, maar intussen heb ik het goede ritme terug te pakken. 4 keer per week fiets ik op de hometrainer. Ik ben begonnen met een uurtje, intussen rijd ik 80 minuten per keer. Afgelopen zondag zat ik zo in de flow dat ik relatief vlotjes de kaap van de 90 minuten rondde. Loopt het elke keer zo vlot? Natuurlijk niet. Op sportief vlak presteer ik duidelijk beter tijdens de ochtenduren dan in een avondsessie. Die probeer ik dan ook zoveel mogelijk te beperken, maar langs de andere kant zal ik nu ook geen uur vroeger opstaan om mijn fietsroutine af te werken. Ik fiets op mijn thuisdagen zoveel mogelijk ’s ochtends en combineer dat met één avondritje.

Gezond. Ook het fruit eten is intussen routine geworden. De truc die het ‘m voor mij deed, was om al mijn fruit bij het ontbijt te verorberen. Als ik thuis ben, begin ik met een pompelmoes. Als ik moet gaan werken, sla ik deze stap over wegens te veel gepruts, te veel gesmos en te veel tijdverlies. Daarna eet ik mijn havermout met noten en chocolade. Aansluitend volgt een fruitslaatje, meestal bestaande uit een banaan, een kiwi en een handvol blauwe bessen. Om dan te eindigen met mijn kopje koffie. Daar waar ik vroeger met moeite 10 uur haalde voor mijn maag weer begon te knorren en smachtte naar zoetigheid, volstaat een handjevol noten rond een uur of 11 om de middag te halen.

Een opmerkelijk effect na een maand fruit eten is dat ik opvallend minder trek heb in zoet. Vroeger waren mijn tussendoortjes altijd koeken. “Gezonde” koeken (lees: Grany) uiteraard (dat maakte ik mezelf toch wijs), maar eigenlijk had ik de ganse dag door trek in zoet: koekjes, chocolade,… Intussen ruilde ik de Cola Light voor water (en spuitwater met een smaakje) en eet ik terug fruit, maar is de trek in zoet een pak minder geworden. Enkel een klein stukje chocolade na het eten blijft mijn favoriete zonde. Ook frisdrank zegt me niet meer zoveel, al kan ik wel intens genieten van het ene blikje Finley (pompelmoes-bloedsinaasappel) in het weekend.

Een kilo lichter. Ik wou dat ik kon zeggen dat mijn nieuwe, gezonde levenswijze effect heeft, maar de waarheid is dat het buikgriepje van afgelopen week nog steeds een beetje in mijn lijf hangt. Mijn porties zijn nog altijd een stukje kleiner dan tevoren. Wat dus resulteerde in een kilo gewichtsverlies op een week tijd. Ook het fietsen heeft niet echt een impact op mijn conditie of energiepeil. Het is fijn om te fietsen, het voelt goed om mijn lijf tot het uiterste te drijven en na afloop kan je echt wel wegzinken in zo’n zalige uitputting, maar het is niet zo dat ik me energieker en minder vermoeid voel. Al kan ook dat natuurlijk nog voortvloeien uit de naweeën van het ziek-zijn.

Maar we gaan wel door op de ingeslagen weg. Het is intussen ook al ingesleten in de planning in mijn hoofd: thuisdag = fietsen, ontbijt = fruit. We rekenen op de zon, op rustige vakantiedagen en veel gezonde slaatjes om ook de laatste naweeën van het griepje uit mijn lijf te krijgen. Want april wordt druk: veel feestjes, veel sociale verplichtingen. Daar kijken we naar uit, en dus kunnen we beter maar in topvorm zijn.

Advertentie

Op naar een gezonder leven? – deel 2

Halverwege februari nam ik me voor om wat gezonder te gaan leven. Om de goede voornemens voor het nieuwe jaar in de praktijk te brengen. Concreet had ik me toen voorgenomen om meer fruit te eten en terug wat meer te sporten. We zijn nu een kleine maand verder. We hebben de drie weken achter de rug die je blijkbaar nodig hebt om van een goed voornemen een gewoonte te maken. We kunnen dus al een eerste keer evalueren.

Meer fruit eten. Het lukt, vooral dankzij de tip om ’s morgens bij het ontbijt je fruit van de dag te nuttigen. Dat zorgt ervoor dat je meteen al je hele portie binnen hebt, je hoeft dus voor de rest van de dag niet met fruit te sleuren, wat ik eigenlijk nooit deed. Je bananen worden niet geplet in je boekentas, je appels worden niet bruin of beurs en blijven dus smakelijk om te eten. Het maakt de timing ’s morgens wel wat krapper, maar ik heb het ervoor over. Als ik een bullet journal had bijgehouden, had ik elke dag mijn fruitvakje mogen kleuren. Meer fruit eten, check!

Meer sporten. Ook dat is de afgelopen 3 weken weer een gewoonte geworden. Maar niet van harte. En ik ken mezelf, ik heb eerder al goede starten gemaakt, om dan een paar weken later weer af te haken. We zijn er dus nog niet, maar het begin is er. Wat me wel is bijgebleven: ik sport véél liever ’s morgens of in de voormiddag dan ’s avonds. Het fietsen gaat bij het begin van de dag een pak beter dan ’s avonds. Daar waar het uurtje ’s morgens vlotjes voorbijvliegt is het ’s avonds eerder de minuten aftellen. Het tempo ligt ’s morgens ook gewoon een stukje hoger. Telkens opnieuw stel ik me bepaalde doelen (40 km fietsen, 60 minuten trappen), maar ’s morgens slaag ik er makkelijk in om die 40 km te halen binnen de 60 minuten. Bovendien durf ik er dan nog wel eens een schepje bovenop doen: naar 700 kcal of naar 50 km,… ’s Avonds ben ik gewoon blij als ik mijn 40 km haal, ook al moet ik er dan 65 minuten voor trappen.

(www.someecards.com)

De oplossing is dus simpel: ik moet ervoor zorgen dat ik ’s morgens kan fietsen. Alleen zie ik het niet zitten om daarvoor een uur vroeger op te staan. Er zijn nu eenmaal grenzen aan wat je bereid bent op te offeren voor een gezonder leven – slaap is daar in mijn geval niet bij. Dus probeer ik mijn sessies op mijn vrije dagen zo vroeg mogelijk te plannen en probeer ik nog één avondsessie te verteren. Ook hier heb ik mentaal alle sportvakjes in mijn ingebeelde bullet journal kunnen kleuren de voorbije weken.

Tenslotte heb ik gemerkt dat je automatisch minder snoept als je je ’s morgens vol steekt met fruit. En ’s avonds fietsen helpt dan weer wel tegen de chips-cravings die me wel eens willen overvallen in de zetel voor “De Mol” of “Temptation Island”. Alleen maak ik mezelf dan wijs dat de weegschaal nu net iets meer aangeeft doordat spieren nu éénmaal meer wegen dan vet. Toch? Anders is er ergens in dat gezonder leven toch nog een systeemfoutje geslopen…

Op naar een gezonder leven ?

Bij mijn goede voornemens zit elk jaar wel het algemene “gezonder leven”. Meestal begin ik het nieuwe jaar met een overdreven fietsroutine, eet ik een paar dagen wat meer fruit dan normaal en weiger ik op het eerste Nieuwjaarsfeestje in januari dat éne glaasje bubbels. Twee weken later zijn de gezondere levenswijzen dan stilletjes in rook opgegaan. De fietsroutine lukt niet meer – geen energie – het fruit ligt stilaan te vergaan in de koelkast en op het tweede feestje in januari kon dat éne glaasje bubbels al geen kwaad meer. Het tweede ook niet trouwens.

Ook dit jaar was er bij het begin van het jaar weer het “gezondere leven”. De Cola Light-verslaving was al afgehandeld, nu was het tijd om het gezonder eten en het fietsen weer in de praktijk te brengen. Het liep echter moeizaam. Een veel te drukke januari (alweer) en dus was er geen tijd, geen evenwicht, geen ritme en geen goesting. Maar met de start van een nieuwe maand sloot ik me aan bij “Tournée Minérale”, bestelde ik “Nooit meer diëten” en haalde ik de hometrainer vanonder zijn dikke laag stof.

Lukt het? Bah, laat ons zeggen dat ik deze week “Nooit meer diëten” gelezen heb en dat ik nu weet dat “goede voornemens” 3 weken praktijk nodig hebben vooraleer de verandering ingesleten is en een gewoonte wordt. En dat we woensdag ongelooflijk veel fruit in huis gehaald hebben en dat ik sinds woensdag mijn fruitgehalte van deze maand vervijfvoudigd of zelfs meer heb. Wat niet moeilijk was aangezien ik in de 15 dagen tevoren géén fruit gegeten had en sinds woensdag toch wel een stuk of 10 kiwi’s, bananen, blauwe bessen en pompelmoezen. Maar na 3 dagen kan je moeilijk van een gewoonte spreken natuurlijk. Wat wel helpt, is de tip dat je met “alle kleuren van de regenboog” aan de slag moet. Kleurgevarieerd fruit en groenten eten, het is eens iets anders.

Het fietsen zijn we stilaan weer aan het opbouwen. Ik zou graag toch weer een drietal keer per week een uurtje fietsen, maar daar zitten we nog niet.  En Tournée Minérale ging ontzettend goed tijdens de eerste 10 dagen van de maand, maar tijdens het tweede weekend was een date met de echtgenoot én de verjaardag van een vriendin er te veel aan. Eén mojito en één glaasje bubbels, en grandioos door de mand bij Tournée Minérale. Maar ik heb wel van mijn drankjes genoten ;-).

Als het ook écht drie weken duurt vooraleer een goed voornemen erin gesleten zit, dan hebben we nog een lange weg te gaan. Maar het begin is er. Als nu het zonnetje nog een paar weken van de partij wil blijven, dan wordt het misschien écht wel een nieuwe levenswijze. De ontluikende lente, de eerste zon, het verlangen naar jurkjes, blote benen en een gebruind velletje doet mij automatisch gezonder eten en meer bewegen. Met de eerste zonnestraaltjes, de krokusjes en narcissen die opduiken, wil ik niet alleen bloemetjes in huis halen, maar heb ik ineens trek in (fruit)slaatjes, fietsen en wandelen.

Zien of de verandering dit keer standhoudt. Want we moeten eerlijk zijn, van zodra het (stort)regent, ganser dagen grijs is en de zon zich een paar dagen verborgen houdt, zakt ons energiepeil, verkiezen we een avond tv-sofa-hangen boven een intens fietstochtje van een uur en wordt er al eens sneller de voorkeur gegeven aan frietjes uit de frituur dan aan een heerlijk kleurgevarieerd slaatje. De wil mag er dan wel zijn, het vlees durft al eens zwak zijn…

3 weken en we hebben een gewoonte. Nog 18 dagen te gaan!

(www.someecards.com)