Gebrek aan fantasy (2)

Een bekentenis: Ik ben een week geleden misschien toch een beetje te snel geweest met mijn oordeel over de “Hof van Doorns en Rozen”-trilogie van Sarah J. Maas. Intussen zijn we een week verder, heb ik 2 boeken uit de trilogie uit en ben ik aan de derde en laatste begonnen.

Even terugspoelen. Na veel aandringen van de dochters begon ik tijdens mijn week verlof aan deze fantasy-trilogie van Sarah J. Maas. De gedeelde lievelingsboeken van mijn beide dochters. Al jaren zeuren ze dat ik deze reeks ook moet lezen, maar ik was wat terughoudend. Ik heb het immers niet op fantasy. Ik wil in de personages kunnen “duiken” en dat lukt een pak moeilijker als het hoofdpersonage een elf is, of in een sprookjeswereld leeft. Dat fantasy- of sprookjesgenre hoort tot mijn jeugd en mocht van mij gerust daar ook blijven.

Vorige zondag was ik een kleine 100 pagina’s ver in het lievelingsboek van de dochters en ik voelde het niet. Ik vond het zelfs wat moeilijk om hen “teleur te stellen” en die bekentenis te doen. Zelf zijn ze al jaren over de serie bezig. Ze verslonden het eerste boek, telden vol ongeduld af naar het vervolg, holden meteen naar de winkel en waren dan een paar dagen zoet met het verdere verloop van hun lievelingsverhaal. Ik vond het zo’n zonde dat ik dat niet met hen kon delen.

Maar ik had een drukke week voor de boeg en geen ander leesvoer en dus stak ik het boek toch in mijn rugzak om de treinuurtjes mee door te komen. En het wonder geschiedde: ergens halverwege de week werd het verhaal dan toch spannend en vergat ik “de elfen” en de “Hoge Fae” en werd het gewoon een verhaal van goed tegen kwaad, van liefde, misleiding en teleurstelling en zaten er toch een serieus aantal plottwisten in die me in spanning hielden. Het boek kreeg me dan toch in de ban. Zo erg zelfs dat ik vrijdagmiddag met veel plezier mijn halfuurtje middagpauze in mijn eentje in het park doorbracht met het boek. Het was ook schitterend zomerweer uiteraard. En na het eerste boek verslond ik ook het tweede en sinds vandaag zit ik in het derde deel. Ik heb een heel weekend gelezen en zal de komende avonden strijk mogen inhalen.

Dus kan ik niet anders dan een welgemeend excuus over te brengen aan de dochters. Ik begrijp het nu toch, hun liefde voor deze boekenreeks. Ik had mijn oordeel nog niet mogen vellen na de eerste 82 bladzijden, ik had nog even moeten doorbijten. Ik was misschien toch wat voorbarig 😉.

PS: Ik begrijp na deze boeken ineens ook waarom er op een bepaald moment nood was aan een nieuwe categorie (young adults) tussen de jeugdboeken en de volwassenen literatuur in. Er waren momenten dat ik toch wel rode oortjes kreeg van hetgeen ik allemaal te lezen kreeg in “Hof van Doorns en Rozen”. En zeggen dat ik mijn tienerdochters altijd heb aangemoedigd om vooral te lezen. Misschien was enige censuur hier toch ook op zijn plaats geweest, vooral omdat de dochters zo’n uitstekende lezers zijn en deze boeken dus al vlotjes op hun 12^de, 13^de voor hun rekening namen…

Advertentie

Het boekwalhalla in Antwerpen

Ze is weer geopend, de boekenbeurs in Antwerpen. Eén van de weinige keren in een jaar dat ik me nog écht als een kind in een speelgoedwinkel voel. Zoveel zalen, zoveel standen, zoveel stapels, zoveel boeken. Het is een zalig gevoel om te mogen grasduinen in de nieuwigheden, om mooie boeken in je handen te voelen, om de geur van het papier en “nieuw” te kunnen opsnuiven.

Een boek belooft avonturen, een ontsnapping uit de werkelijkheid, een duik in een andere wereld voor een paar uur. Je gaat de confrontatie aan met ons historische verleden, geromantiseerd of niet. Je maakt een sprong naar een betere of net keiharde toekomst of duikt een science fiction-fantasy-wereld in. Je droomt weg bij een prachtig liefdesverhaal, meestal gesitueerd in een romantisch Engels kasteel (het mag er gerust spoken) of op het Italiaanse platteland. Onder een stralende zon uiteraard, of in een grijze, druilerige setting.

(www.someecards.com)

Je leest zinnen die je aangrijpen omwille van de mooie formuleringen. Je leest boeken die je wekenlang achtervolgen, omdat ze de bittere realiteit, dat pijnlijke verdriet of die pure armoede zo treffend wisten neer te zetten. Je laat je ontroeren, je wordt kwaad, je huilt tranen met tuiten, je lacht en geniet van de magische wereld die een taalvirtuoos voor jou weet te scheppen. Soms zit een boek zo dicht op je huid dat je er ongemakkelijk van wordt. Soms staat een boek mijlenver van je af, maar laat het je desondanks niet los en blijf je maar herkauwen en overpeinzen.

Of je vindt een prachtig kookboek en neemt je opnieuw voor om het ditmaal ook écht vaak te gebruiken, om die (gezondere) levenswijze je nu ook daadwerkelijk eigen te maken. Je leest met volle moed, je probeert één receptje uit dat meestal toch niet helemaal in de smaak valt bij je huisgenoten en bergt het boek dan toch maar op in de boekenkast, waar het nog jaren stof staat te vangen. (Tenzij het een boek over chocolade is. Niet dat je daar per sé meer recepten uit kookt, maar dat boek wordt regelmatig uit de kast gehaald om te watertanden bij alle fantastische recepten 😉.)

Ik was al een boekenwurm als kind. Naar de bibliotheek gaan, 5 boeken mogen kiezen uit die vele boekenrekken, terug thuis komen, je in de zetel installeren en de komende uren compleet van de wereld zijn. Soms tot grote frustratie van mijn omgeving, want ik hoorde of zag een paar uur niks van hetgeen er speelde: “Er had een bom naast je mogen ontploffen, je zou het nog niet gehoord hebben”. Voor zolang ik me kan herinneren, las ik. Er lag/ligt altijd wel ergens een boek waarin ik bezig was/ben. Een goed boek moest ook uit: ik moest en zou weten hoe het zou eindigen. En dus las ik wel eens tot een kot in de nacht, tot ik de laatste bladzijde kon omdraaien en met een gerust hart verder kon gaan dromen van de leeswereld waar ik even in meegespeeld had.

Dat alles beleef ik elke keer opnieuw als ik op de boekenbeurs sta: de belofte van avonturen, van prachtige verhalen, van “even van de wereld zijn”. Al die mooie, nieuwe boeken, klaar om gelezen te worden. Alleen al het boek vast mogen nemen en er even aan ruiken… Het enige probleem: je kan ze niet allemaal meenemen, je moet keuzes maken. Zucht.

(Of je kan de overige boeken natuurlijk ook fotograferen en op je kerst- en verjaardagslijstje zetten, dat is in deze periode ook een mogelijkheid natuurlijk 😉.)