Ik ben dol op schoenen. Hoge schoenen. Hoe hoger, hoe liever. Ik denk dat ik sinds mijn achttiende geen lage schoenen meer gedragen heb. Tenzij om te trainen. Het zou redelijk belachelijk zijn om dat op je hakken te proberen 😉
Alhoewel. Ik heb wel meer dingen op hakken gedaan waar een normale mens zich niet aan zou wagen. 4 dagen citytrip Londen. Enkel hakken mee, waaronder een nieuw paar schoenen, nooit eerder gedragen. Het wordt pijnlijk (letterlijk én figuurlijk) als je de laatste dag de All Stars van je oudste moet lenen omdat je écht niet meer op je nieuwe schoenen kan lopen. Oorzaak: een grote blaar op de onderkant van je voet… Misschien voor de verandering toch maar eens een eigen paar All Stars kopen voor we op vakantie trekken dit jaar?
En laat ons eerlijk zijn: ik ben ook niet meteen het elegante slentertype. Ik stap door, tegen een stevig tempo. Je hoort me letterlijk aankomen. Vroeger had ons moe het over een bende olifanten die de trap op denderden (ja, dat ben ik, in mijn eentje), nu hoort men op het werk mijn aanwezigheid voor men mij te zien krijgt…
En zetten wij een stapje in de wereld, dan mag ik van geluk spreken dat we meestal hand in hand lopen. Want wees gerust: dat éne putje in het voetpad of die ene voeg die verdwenen is, ik vind die én ik verstap mij. Gelukkig heb ik flexibele enkels én een fantastische bewaarengel.
Ik heb geen ideale voeten. Kleine voeten: maatje 36. Dat heeft één groot voordeel: ik kan gerust wachten tot de koopjesperiode om mijn goesting nog te vinden. Mijn kleine voeten zijn helaas niet bepaald fijn. Niet elke type schoen zit goed of past. En dus ga ik elk seizoen op zoek naar een nieuwe variatie op hetzelfde thema. Stevige schoenen, maar toch Italiaans sierlijk. Met bandje om ze aan mijn voet te houden én met een stevige hak (zowel in de hoogte als in de breedte).
Naaldhakjes, ik heb ze geprobeerd. De echtgenoot heeft er nog nachtmerries van. Ik ook trouwens. Probeer maar eens gracieus te blijven, op naaldhakken, op de kasseien in Leuven, tijdens het prille begin van je relatie (als je nog indruk wil maken). Ik kan je garanderen: het mislukt grandioos als je om de 5 stappen kwakkelt of ternauwernood op je gezicht gaat. Langs de andere kant: hij wist meteen wat voor vlees hij in de kuip had 😉
Maar af en toe gebeurt het dan: liefde op het eerste gezicht. Dat éne paar schoenen dat je moet hebben. Ze waren duur. Maar ik heb gegokt. De solden afgewacht en ze uiteindelijk een jaar later in de outlet op de kop getikt voor een kwart van de oorspronkelijke prijs. Dan kan je het nooit een miskoop noemen.
Zelfs niet als je er eigenlijk niet op kan stappen (aangezien ze van mijn voeten glijden (gebrek aan bandjes weet je wel) en ze toch wel heel hoog zijn als je ze verliest. Maar ze staan zo mooi. En ik sta er zo mooi op. Letterlijk dan, want staan is het enige wat ik ermee kan doen. Eén voordeel: ik zal er nog lang op staan, want ze zullen niet snel verslijten 😉
Wat heeft jullie voorkeur: een mooie of een praktische schoen? Laten jullie je wel eens verleiden door dat ene paar waar je eigenlijk niks mee kan doen maar waar je graag naar kijkt?
Tifosa 