“De bakkersdochter”: gemengde gevoelens…

Het begon allemaal met de sprinter “De Nachtegaal” van Kristin Hannah. Ik nam dat boek mee uit de bib omdat er een verwijzing opstond naar “Het familieportret” dat ik graag gelezen had. De andere verwijzing op de omslag was naar “De Bakkersdochter” van Sarah McCoy. Dat was voor mij een onbekend boek. Maar aangezien ook “De Nachtegaal” in de smaak viel, lag het voor de hand dat ook “De Bakkersdochter” hier in huis zou passeren.

Alweer een oorlogsverhaal, alweer net iets anders. Hier krijg je een blik op de oorlog door Duitse ogen. Volgens bol.com: “Duitsland, 1945. De ergste terreur en wanhoop van de oorlog zijn tot nu toe voorbij gegaan aan de jonge Elsie Schmidt en haar familie. Ze worden beschermd door een hooggeplaatste Nazi die met Elsie wil trouwen. Maar als er in de nacht van Kerstavond een ontsnapt joods jongetje op de stoep van de bakkerij staat, weet Elsie dat ze alles wat ze liefheeft in gevaar brengt als ze de deur voor hem opent. Zestig jaar later, in El Paso, Texas, wordt journaliste Reba Adams er op uitgestuurd om een feel-good kerststuk te schrijven voor het plaatselijke blad. Reba’s interview zou hooguit een paar uur in beslag moeten nemen, maar de eigenaresse van Elsie’s Bakkerij laat zich niet makkelijk interviewen.”

Het oorlogsverhaal en het nu vermengen zich geleidelijk aan. Langzaam maar zeker geeft Elsie haar geheimen prijs, langzaam maar zeker raken de levens van Elsie en Reba in het nu verstrengeld. Toch kon het boek me minder boeien dan “De Nachtegaal”. Misschien omwille van de afstand die de schrijfster toch enigszins behoudt? De hele roman door bleef ik een klein beetje op mijn honger zitten. Het scenario is knap geschreven, het is een mooi oorlogsverhaal en de link met het heden is knap gevonden en goed uitgewerkt, maar gevoelsmatig raakte het me een pak minder. Sarah McCoy leeft zich voor mij te weinig in haar beide hoofdpersonages in. Misschien begrijpt ze beide vrouwen niet helemaal of wil ze dat net niet. Misschien was het opzet om een dergelijk verhaal met de nodige omzichtigheid te brengen, maar het maakt haar beide hoofdpersonages minder sterk, minder “sympathiek”.

Voor mij is een boek sterk als je je kan inleven in een personage. Als je onder zijn of haar huid kruipt, of in zijn of haar hoofd. Een schitterend auteur kan zelfs het donkerste personage “begrijpbaar” maken. Denk maar aan “Het parfum”, waar Patrick Süskind je laat “meevoelen” met een seriemoordenaar. Of “Les Liaisons Dangereuses” van Choderlos De Laclos waar je de gevoelens uit de brieven voelt spatten, ook al begon het allemaal met een weddenschap, een “objectief” strategisch spelletje.

En dus had “De Bakkersdochter” in mijn ogen sterker gekund. Had ik meer motieven en beweegredenen willen “begrijpen”.  Maar als je op zoek bent naar een “luchtig” tussendoortje, een hapklare brok (ondanks de achtergrond van oorlogsgruwel), laat je dan zeker niet tegenhouden! Ook de oudste dochter (van bijna 14) heeft het boek intussen gelezen en goed bevonden 😉

Advertentie

Leestip: “De nachtegaal”, pakkend én aangrijpend!

Ben je op zoek naar een mooi boek om de tweede week van de Paasvakantie door te komen? Dan raad ik je graag “De nachtegaal” van Kristin Hannah aan. Prachtig, aangrijpend, zeker de moeite waard om in huis te halen.

Dinsdag ging ik met de oudste naar de bib. Ze was weer eens door haar boeken heen en wou maar al te graag een nieuwe lading in huis halen. En als je daar dan toch bent, kan je beter ook maar eens meekijken. Naar dit boek hoefde ik niet echt te zoeken. Het is nog maar pas verschenen en stond dus bij de “sprinters” in onze bib, de boeken die je in een week moet uithebben… Ik heb me laten vangen door het reclamezinnetje “Voor de lezers van “Het familieportret” en “De bakkersdochter”. “Het familieportret” staat hier in onze kast. Ook dat vond ik een ontroerend boek. En dus nam ik de sprinter mee, in een poging om nog eens een boek in een week uit te lezen.

Het heeft me eigenlijk niet veel moeite gekost. Je wordt helemaal in het verhaal gezogen. Het is spannend en laat je niet los. Er gebeurt zoveel dat je blijft lezen. De korte samenvatting volgens bol.com:  “De zussen Viann en Isabelle hebben altijd een goede band gehad, ondanks hun verschillen. Isabelle, de jongste en brutaalste van de twee, woont in Parijs, terwijl Viann op het platteland van Frankrijk een rustig bestaan leidt met haar man Antoine en hun dochtertje. Maar dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit en Antoine moet meevechten. Met het voortduren van de oorlog wordt niet alleen de relatie tussen de zussen zwaar op de proef gesteld, maar ook hun moed en hun gevoel voor goed en fout. Kan Viann haar beste vriendin verraden als het leven van haar kind op het spel staat? Moet Isabelle haar familie in gevaar brengen als dat betekent dat ze levens kan redden? Hoe kan je overleven als de wereld om je heen in elkaar stort?”

Zeer slim ook van de schrijfster: ze heeft 2 bekende verzetsverhalen in het verhaal geweven. Beide verhalen waren me niet onbekend. Maar ik heb dan ook al sinds mijn jeugd veel interesse in oorlogsverhalen. Mijn opa langs moederskant is tijdens de oorlog naar Duitsland afgevoerd en er uiteindelijk tewerkgesteld bij twee Duitse boeren. Met de familie van de ene boer heeft mijn familie nog altijd contact. Mijn opa was daar in goede handen en dat zijn we nooit vergeten. Al sinds ik een kind was, probeer ik te begrijpen. Waarom mensen doen wat ze doen in extreme omstandigheden. Ik heb dus veel gelezen en veel gezien: documentaires, films,…

Is dit verhaal een hoogvlieger? Het is een roman en het verhaal is ook geromantiseerd. Er zit bovendien wel héél veel heldendom in één familie. Maar toch vond ik het pakkend. Toch begrijp je waarom de zussen doen wat ze doen. Kristin Hannah is in “De Nachtegaal” zeer goed in het schetsen van de karakters en hun beweegredenen. Enkel het stuk met de tweede Duitse ingekwartierde kapitein vond ik erover. Volgens mij had het boek niets aan kracht ingeboet zonder zijn sadistische trekjes.

Ik heb “De Nachtegaal” in twee dagen uitgelezen. Ik vond het mooi en pakkend én ik heb een traantje weggepinkt (maar ik leef me dan ook sterk in én ik ben nogal makkelijk ontroerd…) Hoogstaande literatuur zou ik het niet meteen noemen, maar het is een goed verhaal en er is zorg besteed aan de karakterschetsen van de leading ladies en hun motieven. Het is een aangenaam tussendoortje; laat je meeslepen en aangrijpen, dat heb ik ook gedaan 😉

PS: Toen we gisteren terug in de bib waren, ging ik meteen op zoek naar “De Bakkersdochter”. Helaas uitgeleend, maar het boek lijkt me de 50 cent reservatiekosten wel waard 😉 Ook zocht ik ander werk van Kristin Hannah. Tot mijn grote verbazing bleek ik van haar toch eerder al boeken gelezen te hebben. Maar dat zijn echt wel romannetjes, meer à la Santa Montefiore,… Die boeken waren me in geen geval bijgebleven (ik was er rotsvast van overtuigd dat ik nog nooit van de schrijfster gehoord had). In vergelijking met haar andere werk springt “De nachtegaal” er voor mij echt wel uit. In die mate zelfs dat het me verbaast dat het om éénzelfde schrijfster gaat. Laat je dus zeker niet afschrikken en probeer “De Nachtegaal” gewoon uit!