De familie Kiekens

Al een tijdje waren wij op zoek naar leuke en speelse tafelbedekking. Daarvoor moet je blijkbaar op de markt zijn en dus trok ik vrijdag tijdens mijn middagpauze naar de markt in Leuven, op zoek naar “toile cirée” en een boeketje tulpen.

Geen probleem om het kraam te vinden en ook geen probleem om iets leuks te vinden. Toen de marktkramer me voorstelde om het op te rollen “want anders krijg je vouwen”, zei ik dan ook volmondig ja. Tot hij een kartonnen buis bovenhaalde en mijn keuzes er rond rolde. Toen dacht ik al dat ik het niet meteen praktisch had aangepakt. Want de toile cirée heeft een breedte van 1m40. De opgerolde versie dus ook. In een zakje raak je dat niet meteen kwijt.

Ik liet het boeketje tulpen dus maar voor wat het was en nam de rol onder mijn arm mee naar het werk. Gelukkig hoefde ik niet al te ver. Maar ik besefte meteen dat ik het misschien toch iets beter had overdacht. Ik moest dat ding immers nog thuis krijgen, met de trein!

Tegen ’s avonds had ik verschillende oplossingen zitten bedenken, maar aangezien ik niet van plan was de rol achter te laten op het werk (van een nieuwe aankoop moet je onmiddellijk genieten, niet?), had ik geen andere optie dan het ding onder de arm te nemen om mijn tien minuutjes naar het station te lopen. Heel grappig om de gezichten van de tegenliggers te zien, trouwens.

Op de trein heb ik de rol maar in de zetel naast mij gezet. Intussen was ik al immuun voor alle blikken. Maar toen ik in Heist van de trein stapte, was het weer hilarisch. Stel je voor dat je het zebrapad oversteekt met een rol van 1m40 dwars, net op het drukste moment en je dus aan twee kanten een rij wachtende auto’s dient te trotseren.

Thuis hielp de jongste een handje om onze beide tafels te voorzien. Vooral de tafelbekleding in de keuken vond ze zalig. Voor de eetkamer had ik het een klein beetje discreet gehouden, met als versiering een klein bloemetje. Maar voor onze keuken koos ik een iets opzichtiger ontwerp. “De familie Kiekens”, meende de jongste. “Grappig”, vond de oudste. De echtgenoot zag ik gewoon denken “altijd al geweten dat ik met een bende kiekens opgescheept zat, nu ook helemaal…”

En laat de marktkramer nu net de kippetjes aan de buitenkant gerold hebben, met de print schoon naar buiten gericht. Liep ik dus met een rol… kippen van 1 m40 door de stad, zat ik ermee op de trein en kon ik dan ook nog eens een wachtende rij auto’s passeren. Ach ja. Iemand moet voor de vrolijke noot zorgen. Toch?

Advertentie

Opruimwoede

Neen, ik had geen goede voornemens voor 2016. We gingen het dit jaar beperken tot “rust”. Geen grootse projecten, geen omwentelingen op wat voor vlak dan ook. En toen werd ik gedwongen tot een zetelweek. En terwijl mijn lijf de pauzeknop induwde, bleef mijn hoofd maar doormalen. Uiteraard zit de bijna afgewerkte “tuinkamer” daar voor veel tussen. We hebben de ruimte intussen en die valt een pak groter uit dan ik op voorhand had ingeschat.

En dus is mijn hoofd beetje bij beetje aan het inrichten. Krijgen we van overal input en beginnen we ons samen stilaan een beeld te vormen van hoe de ruimte er zou kunnen uitzien. Laten we ons adviseren, want uiteraard hebben we elk ons eigen idee en proberen we nu er iets “van ons” van te maken. Ver staan we nog niet, we zitten echt nog in de creatieve ideeënfase. Die ik trouwens, samen met het uiteindelijke resultaat, het leukste vind. Alles er tussenin – het plannen, het uitvoeren, het verhuizen – heeft ook wel zijn charme. Maar ik beken: eenmaal we een plan hebben, word ik (te) ongeduldig en wil ik liefst van al alle stappen overslaan en van idee meteen naar uitvoering overgaan.

Toch bedacht ik me vorige week dat je moeilijk kan verhuizen zonder op te ruimen. We wonen hier intussen 13 jaar, we hebben wel één en ander verzameld. We hebben veel herinneringen bewaard, maar ook veel rommel. Of spulletjes waarvan je denkt dat ze mogelijk ooit nog eens hun nut zullen bewijzen, maar die intussen al jarenlang stof liggen te vergaren ergens in een lade of een kast.

Aangezien we hier binnenkort met kasten zullen schuiven, aangezien er kamers geswitcht zullen worden, zullen we sowieso heel wat kasten moeten leegmaken. En ik denk dat dat het moment is om eens drastisch op te ruimen. Of ik dat Marie Kondo-gewijs wil aanpakken (word ik hier nog blij van? Indien niet, maak je van je hart een steen en stuur het naar de Kringwinkel) laat ik in het midden, maar er mag en kan wel één en ander verdwijnen. Plaats maken voor nieuwe rommel ;-).

Toevallig las ik vandaag dan ook nog de blog van Misssexandthecity. Zij wil hetzelfde doen met haar kleerkast. Ze wil “minimalisme”. In eerste instantie vond ik haar uitdaging poepsimpel, want zoveel kleren draag ik niet. Maar het venijn zit ‘m wel degelijk in de staart: ik draag misschien niet zoveel kleren, maar ik heb ze wel. En een groot aantal blijft gewoon in de kast hangen. En misschien is het tijd om daar ook eens kritisch door te gaan. Voor een stuk doe ik dat elk jaar wel bij de wisseling der seizoenen, wanneer we de winterkleren door de zomerkleren vervangen en omgekeerd, maar ik durf (voor mezelf) niet streng genoeg zijn.

Zo hangen er in mijn kleerkast een stuk of 8 (of misschien wel 10) jeansbroeken waarvan ik er maar een stuk of 4 regelmatig draag. De rest hou ik bij voor als ze terug in de mode komen, of om thuis te dragen, of omdat ik ze gewoon niet durf weg te gooien. En dan hebben we het nog niet over de T-shirts (met korte of lange mouwen), pulletjes, jasjes, jurken, rokjes en schoenen. Maar tegelijkertijd ontbreken dan weer bepaalde kledingstukken (zoals een geklede blouse of een dikke, warme winterpull) in mijn garderobe… Hoog tijd om wat te gaan reorganiseren.

En dus zijn we precies 11 dagen ver in het nieuwe jaar en zit ik dus toch met “een opruimprojectje” voor 2016. Eentje waar allicht weer wat meer tijd zal inkruipen dan ik me nu voorneem ;-). Maar ach, een mens moet toch wat om handen hebben. En de echtgenoot vond dat 10 dagen rust in mijn geval toch al echt wel (te) veel was…

Wat zijn jullie plannen voor 2016? Hebben jullie grootse projecten in het verschiet of voorzien jullie een rustig jaar?