Vandaag had de jongste een “facultatieve verlofdag” en dus had de mama ook een dagje verlof. Lang uitslapen zat er helaas niet in, want de echtgenoot en de oudste hadden wél school en de jongste zat nog in haar schoolslaapritme en was dus ook vroeg uit de veren. Zo hadden we wel een hele lange dag voor ons. Het enige dat vandaag “moest”, was eten maken en de dames in de namiddag van en naar hun danslessen brengen. Voor de rest had ik niet echt plannen gemaakt.
Vroeger was ik er nochtans héél goed in om zo’n snipperdagje meteen helemaal vol te plannen. Nooit echt grootse dingen, maar ik plande meteen te koken voor 2 dagen, het huis op te ruimen, de was bij te werken… Dat heb ik intussen afgeleerd (min of meer). Ik slaagde er immers nooit in al mijn plannen volledig af te werken en dat leidde dan weer tot frustratie. Bovendien heb ik intussen (ook min of meer 😉 ) geleerd dat je bewust ook momenten moet inplannen om gas terug te nemen. Dat het geen kwaad kan om af en toe op een vrije dag gewoon te niksen…
Maar uiteraard was de dag goed gevuld. Een uurtje fietsen, eten maken, de dames van en naar de dansles brengen, wat opruimen… Maar tussen het gerommel en gerij in, zijn we er ook in geslaagd om koekjes te bakken én kweetniehoeveel bladzijden te lezen in “Tot ziens daarboven” (“Au revoir là-haut”) van Pierre Lemaitre. Schitterend boek! En dan blijf je lezen… (en dan laat je de mand strijk voor wat hij is). Zonder schuldgevoelens. (Jawel!) Want het is duidelijk een meesterwerk. En tijd besteed aan schoonheid of kunst is nooit verloren. Aan (het maken van) eten ook niet trouwens 😉
En zo is het hoofd even volledig leeg. Was de drukte even een dagje ver weg. Wat een luxe!
PS: En dan nu de mand strijk 😉
Tifosa 