Vijf op vrijdag, de tv-versie

Het was een schone dag, maar bij ons regent het nu. Bovendien is het koud. Echt wel weer om met een tv-dekentje in de zetel te ploffen en een serie te bingewatchen. Er werden het afgelopen jaar best wel goede tv-programma’s getoond. En laat ons deze vrijdag er eens vijf oplijsten. Gekeken en goedgekeurd, ten huize Tifosa.

Eerst en vooral wil ik twee wielerprogramma’s noemen, momenteel op Canvas. Er kan niet genoeg geluld worden over sport, en zeker over wielrennen. De “Extra Time Wielrennen” is een absolute aanrader. Zeker als Tom Boonen deel uitmaakt van de analisten. Hij ziet de koers toch goed. Maar als ik één programma moet noemen, dan is het zeker en vast “De Kleedkamer”. De voetbaleditie was uitstekend, maar de wielerversie is in mijn ogen zo mogelijk nog beter. Breng vroegere rivalen samen en laat ze over die éne prachtige koers praten waarin zij allemaal samen een hoofdrol hebben gespeeld. Laat dan nog een “vergeten” koersheld uit vervlogen tijden aan het woord en je hebt een schone mix van sport en emoties. Ik ben er dol op.

“Beau Séjour”. Voor mij dé Vlaamse serie van de voorbije jaren. Spannend, akelig, met onverwachte plottwisten. En op een zéér hoog niveau geacteerd. Wie vermoordde Kato?

Nog een Vlaamse aanrader: “Salamander”. Jaren geleden hadden we de eerste reeks gezien en we waren meteen fan. Hoewel de eerste reeks misschien nog net dat tikkeltje spannender was dan de tweede reeks, wist hoofdinspecteur Gerardi opnieuw te boeien. Alhoewel, misschien heb ik de afgelopen jaren te veel complottheorieën over me heen gekregen in een aantal series. Ik wist vrij snel waar de klepel hing. Af en toe was er wel gelukkig nog een onverwacht overlijden of een verrassende draai in het verhaal, waardoor we toch bleven volgen.

Daarnaast blijven we hier in de ban van de Scandinavische misdaadseries. “Midnight Sun” was alweer keihard, rauw, ongemeen spannend en hield ons een paar weken in de ban. “Stella Blomkvist” combineerde dan weer een misdaadverhaal met een twisted gevoel voor humor. Een ongewone combinatie, maar ze werkte voor ons wel. Al denk ik dat niet iedereen deze Scandinavische donkere humor zal smaken. Eigenlijk moet ik “Before we die” zeker ook vermelden, maar die serie was zo ongelooflijk spannend dat ik ze niet heb durven uitkijken. Tot één aflevering voor het einde was het een fantastische serie, maar ik kan je dus niet zeggen of ze niet ongelooflijk verknoeid wordt door het einde.

Ik leef soms te hard mee met hetgeen ik zie. Dat was al toen ik jong was en voor een volle cinemazaal “pas op” schreeuwde toen in Jurassic Parc een dinosaurus onverwachts in een andere hoek het beeld in dook dan ik verwacht had. Ik kijk nog steeds geen te beklemmende tv-series vlak voor het slapengaan omdat ik intussen al weet dat ik dan een veel te onrustige nacht tegemoet ga. Ja, ik heb letterlijk wakker gelegen van “Het Bernini Mysterie” (en dan had ik het boek al gelezen!). Het is me al wel eens overkomen dat ik uitgeput wakker word nadat ik een hele nacht zelf de hoofdrol gespeeld heb in een aflevering die wel verdacht veel weg had van “Homeland”. En toch heb ik een voorkeur voor donkere, spannende misdaadseries. Al zetten we daarna meestal nog wat hersenloos amusement à la Temptation Island op om de donkere spoken in mijn hoofd te verdrijven.

Eén geweldige tv-reeks heb ik nog niet genoemd: “De Mol”, maar die is dan ook nog niet afgelopen. Het blijft een spannende zoektocht naar de verrader in het spel. En wij zoeken hier allemaal samen, met ons vieren. Dat maakt het nog altijd zo’n ontzettend fijn programma. Het is goed gemaakt, het zit fantastisch goed in elkaar, je wordt constant op het verkeerde been gezet en de kandidaten zijn zeer goed gekozen. Elke week neem je met pijn in het hart mee afscheid van telkens weer een ongelooflijk sympathieke kandidaat en week na week zoek je mee naar de mol. Het is één van de weinige reeksen die we nog echt “live” kijken, omdat we ons kijkplezier niet willen laten vergallen door spoilers. En als je dat als tv-programma in deze  Netflix-tijden nog weet te bereiken, dan moet je wel écht goed zijn!

Op deze vrijdag heb ik jullie geweldig verwend, niet, met toch wel net iets meer dan vijf tv-tips! Laat het ons een vroeg Paascadeautje noemen 😉.

Advertentie

Vijf op vrijdag: de blogeditie (1)

Ik schrijf niet alleen blogs, ik volg er ook een aantal. In het begin voegde ik nogal enthousiast nieuwe blogs aan mijn leeslijst toe, maar intussen zijn we toch wat selectiever geworden en heb ik een duidelijke voorkeur ontwikkeld. Sommige bloggers ken ik persoonlijk, anderen ken ik alleen virtueel. Maar in deze Vijf op Vrijdag deel ik de blogs die ik met veel plezier telkens opnieuw lees. Alleen constateerde ik bij het inplannen van deze tekst dat mijn lijstje met favoriete blogs de 5 ruimschoots overtreft. En dus plannen we in de toekomst zeker een vervolg 😉.

• Boston, baby! Niet alleen een fantastische madam in het echte leven, maar zeker ook online. Ook al heeft het leven haar de afgelopen tijd zeker niet altijd gespaard, toch lees ik optimisme, humor en hoop in haar blogs. Deze rubriek was trouwens haar idee. (Waarvoor dank!)
• Big City Life. Zelfrelativering is het codewoord bij Romina. Haar wekelijkse rubriek “Geweldig & Gênant” (meestal op vrijdag trouwens, ga dat lezen!) is telkens opnieuw een aanrader. Een volbloed feministe én een jonge moeder. Met de nodige humor in haar opvoeding.
• Mrs. Brubeck. Zit al net iets verder in het leven dan ik. Haar kinderen zijn de deur al (bijna) uit, maar je voelt de liefde spreken in al haar blogs. Voor Mr. Brubeck, voor haar kinderen en kleinkind, voor haar hond. Met een lach en een traan.
• Mrs. Curly and her bunch of crazies. Geweldig gevoel voor humor. Lopen, eten en haar (stief)kinderen opvoeden. En dat doet ze met verve. Het leven zoals het is, met de nodige uitroeptekens. Ze is trouwens ook dol op Italië, dat zijn meteen bonuspunten 😉.
• Samaja. Ook een personal blogster. Eerlijk, en met de nodige (zelf)relativering. Vooral haar stuk over haar twijfels over kinderen heeft me geraakt. Moedig om dat op zo’n mooie manier neer te schrijven.

Ga deze 5 topmadammen zeker eens een (virtueel) bezoekje brengen. Je zal het je zeker niet beklagen. Eén constante in deze Vijf op Vrijdag: humor en zelfrelativering. Bij sommigen subtiel aanwezig, bij anderen wat manifester, maar net daarom ga ik er graag lezen. Bovendien schrijven ze stuk voor stuk goed. Ook dat vind ik belangrijk in een blog: verzorgde, mooie taal. En laat deze dames – elk in hun eigen herkenbare stijl – ook daarin het voortouw nemen. Meestal toch 😉.

Laat u verrassen!