Sunshine Blogger Award

Die 40 dagen bloggen-challenge is niet altijd even simpel. En dus doen de tags en awards momenteel nogal de ronde in blogland. Logisch, want het zijn ook leuke tussendoortjes. Niet altijd even makkelijk echter 😉. Deze Sunshine Blogger Award zag ik eerder deze week bij Samaja, die de mosterd (of de vragen) bij Evi haalde.

De Sunshine Blogger Award is een award van bloggers voor bloggers die anderen inspireren om creatief en positief op te treden in de hele blogosfeer.

1. Hoe ben je op je blognaam gekomen?

Jaren geleden heb ik Romaanse Talen gestudeerd. Al die jaren later ben ik nog steeds blij dat ik toen mijn hart heb gevolgd en de liefde voor beide talen is er nog steeds. Het lag dus voor de hand dat ik een Franse of Italiaanse naam zou kiezen. Tifosa is Italiaans en betekent “zot van”. Hevige Italiaanse voetbalsupporters worden “tifosi” genoemd. Ik vond dat dat wel bij me paste. Ik ben “zot van” mijn man en kinderen, media, sport, Italië, eten en verschillende onderlinge combinaties. Ik heb een zwak voor Italiaanse gelati, biscotti, bruschetta, pizza, pasta,… en sommige Italiaanse sporters 😉.

2. Waarom blog je?

15 jaar lang heb ik sportartikels geschreven. Toen dat stopte, was het in eerste instantie volledig op. Ik heb een tijdje (bijna) geen sport meer gekeken en ik schreef ook niet meer. Maar twee jaar later begon ik het schrijven écht wel te missen. Het nadenken over een onderwerp, het creatief zijn met woorden, het vormgeven van je gedachten, het sleutelen aan een tekst. Het borrelde weer vanbinnen. Gelukkig was er toen het internet en kon ik op deze manier mijn eigen schrijfsels met de buitenwereld delen.

3. Hoe blijf je het bloggen volhouden?

Pure koppigheid eigenlijk.

4. Wat is de grootste voldoening die je al uit je blog haalde?

De vele contacten die het schrijven me opleverde: de nieuwe mensen die ik leerde kennen, maar ook de hernieuwde contacten met oude bekenden, die me vertellen dat ze een bepaald stukje helemaal herkennen en de moeite nemen me te mailen.

5. Is er iets dat je absoluut niet lust?

Dierlijke ingewanden. En sommige voedingsmiddelen heb ik te veel gegeten in mijn jeugd en hoeven nu écht niet meer. Steak bijvoorbeeld, net als rode kool of andijvie.

6. Wat is het engste wat je ooit al hebt moeten doen?

Je eerstgeborene mee naar huis nemen na een paar dagen kraamkliniek. Beseffen dat jij voor de komende 20 jaren verantwoordelijk bent voor (het geluk van) dat kleine wezentje. Dat overviel me allemaal toen we haar met de maxi-cosi in de auto probeerden te zetten en dat was een adembenemend moment. Gelukkig waren we met zijn tweeën en was de echtgenoot toen – zoals vaak – de rots in de branding.

7. Koffie of thee?

Koffie. Zolang er maar héél veel melk in mag. Liefst een latte, of doe anders maar een cappuccino.

8. Wat staat er op je bucket list?

Ik heb eigenlijk geen bucket list. Als ik toch één droom moet noemen, dan zou ik graag ooit dat boek uit mijn hoofd willen neerschrijven (en uitgeven, als ik dan toch de moeite doe om het uit te typen, dan wil ik het ook echt in boekvorm zien 😉), maar eigenlijk ben ik al lang tevreden als we hier allemaal gezond mogen blijven en als onze dames gelukkig worden.

9. Is er iets wat je absoluut niet kan?

Er doekjes rond doen. Bij mij geldt: “what you see, is what you get”. Als je naar mijn mening vraagt, zal ik die eerlijk geven. Ook al wil je dat eigenlijk niet horen en wil ik dat eigenlijk niet zeggen.

10. Waar blink jij in uit?

Mijn eigen leven spannend maken. Door een te strakke planning of net door een te optimistische aanpak. Door te denken dat je écht nog wel thuis raakt als de auto al van bij het vertrek in het rood staat en je nog 35 km voor de boeg hebt. Zodat je je onderweg (vanaf het moment dat de pijl onder de 40 km reikwijdte zakt) begint te realiseren dat je voor je eigen gemoedsrust misschien toch beter eerst even tankt. Toch heb ik nog nooit de echtgenoot moeten bellen om me te komen redden met een bus benzine, maar dat moment zit er wel aan te komen. Ooit.

11. Als je ons 1 boek mocht aanraden om zeker te lezen, welk zou dat dan zijn?

“Les liaisons dangereuses” van Choderlos De Laclos. Dat blijft voor mij één van de mooiste werken uit de Franse literatuurgeschiedenis. Grappig, pakkend, cynisch, bitter, bijtend, teleurstellend, romantisch. Al deze emoties in één werk verzameld. Op magistrale wijze beschreven. Het blijft een topper, die ik dringend nog eens opnieuw moet lezen.

Wie zich geroepen voelt, neem gerust deze award over. En deel jouw schrijfsels gerust in de comments!

Advertentie

7 feiten die je nog niet over me wist

Deze Sunshine Blogger Award kreeg ik een tijdje terug van Carrie, maar ik heb er vrij lang zitten op kauwen. Vooral die 7 feiten die jullie nog niet over mij weten, vond ik ontzettend moeilijk. Ik ben toch een open boek 😉

Maar we doen een poging en met veel plezier volg ik – min of meer – de regels.

Regel 1: Plaats het logo van de Sunshine award. Done!

Regel 2: Link naar de blogger die jou genomineerd heeft. Done!

Regel 3: Vertel 7 willekeurige feiten over jezelf.

1. Onhandig, verstrooid of gewoon lomp. That’s me. Ik loop voor de verandering weer eens met een grote pleister én flammigel op de arm. Het gevolg van een kookongelukje. 2 dingen tegelijk aan het doen, niet aan het opletten, verstrooid. Enfin, voor ik het wist, kreeg ik het ovenrooster 2 (!) keer tegen de arm en dus loop ik intussen al meer dan een week mezelf te verzorgen. En dit is geen toevalstreffer. Ik heb ontelbare littekens overgehouden aan het strijken, bakken,… Lomp dus.

2. Brokkenpiloot. Mijn rijparcours is ook geen mooie rechte baan. In mijn jonge jaren heb ik toch wel een aantal auto-ongelukjes gehad. 2 keer was ik zelf in fout, 3 keer werd ik aangereden. Ik heb zelfs ooit een auto-ongeval gehad zonder dat ik in de buurt was. Ik had mijn auto voor onderhoud naar de garage gebracht en toen ik hem de volgende avond kwam oppikken, bleek de deur ingedeukt te zijn. Was er op de parking van de garage iemand tegen mijn auto gereden en ervandoor gemuisd… We hebben nooit geweten wie de schuldige toen was, maar de garage heeft mijn auto zonder morren hersteld.

3. Foeteraar. Ik ben een ongelooflijke vloeker in het verkeer. Ik zit altijd op alles en iedereen te vitten. Beetje ironisch eigenlijk, als je mijn eigen brokkenparcours in je achterhoofd houdt. Toen de oudste 1,5 was, en achterin in haar stoeltje ooit “tommen uil” riep, toen de mama nogal bruusk remde, ben ik met een knalrode kop naar huis gereden en heb ik toch geprobeerd om daarna op mijn woorden te letten met de kinderen erbij.

4. Ik ben niet dol op vlees, wel op slachtafval. Met andere woorden: mij maak je niet blij met een schone biefstuk, maar ik eet wel héél graag worsten en gehakt, de gemalen overschot of het slachtafval. Ik ben de fiere kleindochter van een boer; ik heb in mijn jeugd meer dan eens gezien hoe je van de koe tot biefstukken of karbonaden komt. Of hoe je aan een kipfilet komt, of hesp…

5. Als ik lees, ben ik van de wereld. Dan hoor ik letterlijk niets meer. Ik wou dat ik kon zeggen dat dat het effect is van schitterende literatuur, maar ik ben de draad van een gesprek ook volkomen kwijt als ik een mail of een sms lees. Multitasken is dus echt niks voor mij 😉

6. Ik droom soms heel erg levendig. En kan dan ontzettend blij zijn als ik wakker schiet en het “maar” een droom was. Een klassieker, komt elk jaar wel minstens één keer langs: ik droom dat ik nog in Leuven zit, dat het examens zijn en dat ik niet klaar raak met het studeren. De paniek dat ik het niet ga kunnen en dat het allemaal dik mijn eigen schuld is omdat ik alweer te laat begonnen ben, voel ik dan echt. Mijn hart bonkt dan zo hevig dat ik er wakker van word. De opluchting als ik besef dat het niet echt is, dat ik straks geen examen moet afleggen, maar enkel droomde, is onbeschrijflijk…

7. Ik vind de forties leuker dan mijn twintiger jaren. De rust, de zelfverzekerdheid en het geluk van nu zou ik voor geen geld ter wereld willen ruilen voor de “alles kan nog, alles ligt open”-sfeer van toen. Ik weet nu veel beter wie ik ben, wat ik wil en niet wil, wat mijn sterke kanten zijn en hoe ik mijn zwakke punten in mijn voordeel kan ombuigen. Ik ben tevreden met de weg die ik bewandeld heb. Had ik dingen anders kunnen of willen doen? Zeker geen essentiële zaken. Mijn keuzes hebben me gemaakt tot wie ik ben en daar heb ik nu min of meer vrede mee 😉

Regel 4: Nomineer 15 andere blogs. Deze laat ik passeren. Aangezien ik nog niet echt lang blog, ken ik nog niet echt veel bloggers. De meesten hebben deze award ook al gekregen. Maar als je je geroepen voelt, ga gerust je gang 😉