De medaille is binnen!

De eindmeet is gehaald. Om precies te zijn rondde ik de kaap van de 40 blogs zondag al, want dit is mijn 43^ste blog. Op rij. We hebben het gehaald. De (ingebeelde) medaille is binnen. Maar we gaan nog wel heel even door, want officieel stopt de uitdaging pas zondag, op Pasen. Nu we al zo ver geraakt zijn, maken die laatste 4 het verschil niet meer 😉.

Al bij al is de challenge vlot verlopen, alleen vorige week kende ik heel even een blogdipje en had ik voor het eerst in meer dan een maand nog eens een gebrek aan ideeën. Maar voor de rest heeft de strategie om zolang mogelijk door te gaan zonder de skipdagen in te zetten, duidelijk geloond.

Een paar conclusies na 40 dagen bloggen:

• Ik heb EINDELIJK een soort schema in mijn hoofd zitten. Ik weet perfect welke onderwerpen ik op welke dagen zal behandelen en dat geeft rust. Maar mezelf kennende val ik meestal van het ene uiterste in het andere en moet ik weer even op zoek naar een nieuw evenwicht.
• Met alle geplande onderwerpen schoot het spontane er wel wat bij in. Het is wat moeilijk om voor een ander onderwerp te gaan als je eerder al een “reeksje” gepland had op een bepaalde dag. Dat maakt het wat moeilijker om in te spelen op de actualiteit, waar ik nochtans ook graag ruimte voor maak.
• Op voorhand bloggen blijft problematisch. Ik mag de onderwerpen dan wel in mijn hoofd hebben zitten, ze op voorhand uitschrijven, lukt slechts in héél erg beperkte gevallen. Eigenlijk alleen als ik weet dat ik op een bepaalde dag niet zal kunnen bloggen omdat er een activiteit gepland staat. Of omdat ik niet thuis ben.
• Maar het waren ook drukke professionele weken, dus ergens is het logisch dat ik al tevreden was als ik er elke dag in slaagde om een tekst te produceren. Binnenkort heb ik een weekje vakantie, dan gaan we een nieuwe poging doen om “op voorhand” te werken.
• De uitdaging was goed voor de statistieken van mijn blog. De leescijfers zijn verdubbeld. Maar het aantal blogs is dan ook verdrievoudigd.

Hoe moet het nu verder, na de 40 dagen bloggen-challenge? Ik weet het nog niet zo goed. Het verbaasde me eigenlijk toch wel serieus dat het al bij al zo makkelijk liep. Het is dus perfect mogelijk om te gaan werken én dagelijks te bloggen. Al was het op sommige (drukke) dagen wel wat véél, dat bloggen er ook nog bij. Is het haalbaar om op deze manier verder te gaan? Niet echt, tenzij ik er alsnog zou in slagen om écht vooruit te werken in het weekend. Laat ons daar nu binnenkort eens werk van maken. En dan zullen we na Pasen wel zien hoe het verder moet. Maar voor nu gaan we eerst even genieten van onze ingebeelde medaille 😉.

Advertentie

40 dagen bloggen #metaalmoeheid

Op 14 februari begon ik voor de tweede keer aan de 40 dagen bloggen-uitdaging. Bloggen tot Pasen, 40 blogs te gaan, 6 skipdagen in te zetten. Mijn plan van aanpak was simpel: ik wou het zo lang mogelijk uitzingen zonder “skipdagen” in te zetten en die enkel te houden voor wanneer ik ze écht nodig zou hebben.

Het liep eigenlijk bijzonder vlot. Vorige week mocht ik fier melden dat ik voor het eerst in mijn blogcarrière erin geslaagd was om een maand op een stuk te bloggen. Sindsdien gingen we gewoon op dat elan door. Dit is intussen blog 36/40. Als ik dit volhoud, zit mijn blog-challenge er zondagavond op en kan ik voor de rest van de periode mijn skipdagen inzetten 😉.

Maar de afgelopen week was wel een “zwaardere” blogweek. Voor het eerst sinds de start van de uitdaging ben ik nog eens voor de computer gaan zitten zonder een vastomlijnd idee te hebben. Voor het eerst sinds 14 februari was het zwoegen geblazen en vloeide de tekst er niet in één vlotte beweging uit. Al een hele week denk ik: “vandaag zet ik mijn eerste skipdag in”. Maar kijk, de inspiratie overvalt me dan toch en voor je het weet heb je alweer een nieuwe post online.

Voor het eerst sinds ik met bloggen begon, zit er een structuur in mijn hoofd. Een soort planning die me gericht laat brainstormen. Neem bijvoorbeeld de “Vijf op vrijdag”. Het geeft rust om niet meer in het wilde weg te moeten nadenken over een onderwerp voor de laatste dag van de werkweek, maar mijn inspiratie te richten op welke “vijf” ik de komende week – “op vrijdag” – precies aan bod zal laten komen. In die zin was het een beetje jammer dat ik voorlopig uitgeschreven ben over het “hoe groen ben ik”-verhaal. Morgen zal het dan weer vreemd aanvoelen om voor het eerst in 8 weken eens niet over #ouderzonden te schrijven. Al plan ik wel nog verder te bloggen over het ouderschap. (Ik zit nog op een goede insteek te broeden.)

Maar het grappige is dat de ideeën wel blijven komen, mede dankzij de kapstokjes die ik intussen in mijn hoofd heb zitten. En zo is er tijdens deze 40 dagen toch structuur in mijn blog geslopen. Bijna zonder dat ik het in de gaten had, heb ik eindelijk – na bijna 4 jaar bloggen – toch een zeker geraamte voor mijn blog gevonden. Eureka!

Stiekem wil ik – liefst zonder pasdagen in te zetten – Pasen halen. We zijn nu al zover geraakt, de meet is in zicht. Dat houdt in dat er nog 11 teksten zullen volgen. Maar 6 daarvan heb ik qua onderwerp of categorie al in mijn hoofd. En eerlijk, als je er al 36 achter de rug hebt, dan lijkt me dat piece of cake. Min of meer toch 😉.

Een maand bloggen – on a roll

Exact een maand geleden, op 14 februari (Vastenavond) begonnen we aan onze 40 dagen bloggen-challenge. Exact een maand later kan ik maar liefst 28 blogs voorleggen. Dit is nummer 29/40. Tot op heden verloopt de uitdaging bijzonder vlot: voor het eerst in de geschiedenis van mijn blog heb ik een maand lang elke dag geblogd. Er is nog geen dag voorbijgegaan zonder dat ik iets op papier gezet heb. En dat zonder strak plan of doorgedreven voorbereiding.

Toen ik eraan begon, had ik wel de bedoeling om zo lang mogelijk door te gaan zonder skipdagen in te zetten. Om – in tegenstelling tot vorig jaar – mijn pasbeurten enkel te gebruiken als ik er echt niet toe zou komen te bloggen. Maar tot nu toe is er elke avond wel een moment geweest om iets te schrijven. Het zijn zeker niet altijd de meest grootse berichten en af en toe zet ik ook wel eens een tag of een stokje in als ik even zonder inspiratie zit, maar dat vind ik eigenlijk best OK.

Word je dat niet beu, elke avond aan de bak moeten? Op dit moment niet, neen. Integendeel, het is écht wel een ogenblik van ontspanning en de blogs vloeien er momenteel zonder al te veel moeite zo uit. Ik heb de voorbije 4 weken nog geen moment gehad dat ik zonder ideeën voor de computer ging zitten om ‘m dan een paar uur later moedeloos en zonder resultaat opnieuw dicht te klappen.

Bovendien ben ik er afgelopen weekend voor het eerst in geslaagd om voor de komende week een hele blogplanning op papier te zetten. Op zaterdag wist ik al wat ik op welke dag van de week zou schrijven en/of publiceren. Ook wist ik dat er deze week momenten zouden zijn dat ik niet zou kunnen bloggen en toch ben ik erin geslaagd om op voorhand te werken, een blogbericht in te plannen en te laten publiceren op een vooraf ingegeven datum en tijdstip. Dat deed ik eerder nog maar 1 (één!) keer. Er worden hier dus serieuze bloggrenzen verlegd.

Tegen het einde van deze uitdaging ben ik gewoon een strak georganiseerde blogster geworden die nog aan het bujo’en gaat, vaste planningen opstelt, ideeën noteert in één of andere app op haar gsm en vooruit werkt 😉. (Hahaha, not!) Maar, al heb ik op dit moment de 40 dagen nog niet gehaald (nog 11 blogs te schrijven), ik vind voor mezelf dat ik de ingebeelde medaille wel al verdien. Met deze erbij 29 op een rij, een planning op papier én vooruit werken. Dat vroeg om een bloemetje, gelukkig hadden we er al schone in huis 😉.

What about me #40dagenblogger ?

Op dinsdag vind ik het wel fijn om eens een tag in te vullen, of een stokje aan te nemen. Kwestie van eens een dag in de week zonder nadenken te kunnen bloggen. (Alhoewel, zonder nadenken 😉…) Deze week koos ik de “What about you #40dagenbloggeR”-tag van ZegmaarBabs.

1. Stel jezelf en de blog eens voor in max 20 woorden.

Vrouw, mama, feministe, forty & fabulous, dochters, echtgenoot, dol op Italië, wielrennen, Rode Duivels, muziek, impressionisme, boeken, bakken, eten en breien.

2. Waarover ging je eerste blogbericht?

Dat dateert intussen al van 15 augustus 2014, Zot van Sport. In den beginne waren er een aantal probeersels en dit was er eentje van. Het heeft even geduurd eer ik “mijn stem” vond en wist waar ik met mijn blog naartoe wou.

3. Veranderde de blog al van stijl en inhoud in de loop der jaren?

Ik denk het niet eigenlijk. Ik blog nog altijd over alles wat me bezig houdt. En dat is nog steeds vooral mijn gezin, mijn opgroeiende dochters, de combinatie werk-leven, feminisme, sport, onderwijs en het lichtere leven.

4. Wat wil je graag nog bijleren om je blog te verbeteren?

Ooit had ik het plan om fotografielessen te volgen en dus fantastische foto’s te kunnen nemen voor mijn blog. Ik had echter niet zo veel geluk met de leraar: ik heb het gevoel dat ik dat half jaar meer heb afgeleerd dan bijgeleerd en zitten die plannen in de koelkast. Voorlopig weet ik dus niet precies wat ik specifiek voor mijn blog zou willen bijleren, al lees ik ontzettend veel en boeit online communicatie mij wel erg.

5. Als je slechts één blogpost mocht kiezen om je nieuwe lezers te laten lezen, welkeen zou dat zijn?

Ik zou twijfelen tussen deze en deze. Als moeder van twee prachtdochters ben ik héél erg gevoelig aan een goede balans tussen je professioneel bestaan en je gezinsleven. Ik zoek tegelijkertijd naar een job met intellectuele uitdaging, maar wil er natuurlijk wel voor de dochters zijn als ze me nodig hebben. Ik geloof dat onze maatschappij en de keuzes die onze verkozenen maken hier een belangrijke rol in spelen. Maar wijzelf ook. Combineren start bij jezelf, met voldoende zelfzorg om je grenzen te bewaken.

6. Op welke (blog)skill van een andere #40dagenbloggeR ben je stiekem jaloers?

Op de humor en de zelfrelativering van bigcitylife. Haar Geweldig & Gênant doet me héél vaak luidop lachen. Of de prachtige tekeningen van lecoeuràmaréebasse. Hoe zij een situatie in één beeld raak weet te treffen, dat is pure schoonheid.

7. Voor welke samenwerking mogen ze je altijd contacteren?

Ik wil mezelf gerust samen met de echtgenoot en de dochters opofferen om steden te bezoeken, de ultieme reistips te vergaren en daar dan geweldige verslagen over te schrijven. Zoals Londen, Milaan of vooral Turijn 😉.

8. Waar, wanneer en hoe lang blog je meestal?

Ik blog meestal aan mijn bureau, ’s avonds na het werk en de duur van het bloggen varieert. Als ik geïnspireerd ben, kan het in een halfuurtje beklonken zijn. Maar als ik nog op zoek moet naar een onderwerp op het moment dat ik de laptop open klap, kan het wel eens gebeuren dat ik twee uur later de laptop afsluit zonder een zinnige letter op papier gekregen te hebben.

9. Wat is je ultieme blogessential (naast de computer)?

Een kop koffie.

10. Welke bloggers die deelnemen aan #40dagenbloggen volg je op de voet en lees je zo vaak als mogelijk?

Er zijn er wel een aantal: Kelly, Romina, Kathleen, Samaja, Eilish,… Excuses aan al de anderen die ik ook volg en die nu niet meteen in mijn hoofd opduiken.

11. Hoe vergaat het bloggen je tijdens de #40dagenbloggen? Hoe pak je het aan? En zou je volgend jaar weer meedoen?

Het is intussen al mijn tweede 40 dagen bloggen en ditmaal was ik mentaal voorbereid. (Ik wist dus dat ik wel degelijk 40 keer zou moeten schrijven 😉!) Hoe pak ik het aan? Een combinatie van koppige volharding en de inspiratie die toeneemt naarmate ik (vaker) blog. Ik denk dat ik volgend jaar gerust nog een keertje wil meedoen: ik vind het wel een fijne uitdaging.

12. Deel 1 tip of bemoedigend woordje om de andere bloggers een duwtje in de rug te geven.

Gewoon springen en doen! Niet teveel nadenken, gewoon schrijven.

13. Post hieronder een foto van hoe je nu aan het bloggen bent. Het leven zoals het is.

Sunshine Blogger Award

Die 40 dagen bloggen-challenge is niet altijd even simpel. En dus doen de tags en awards momenteel nogal de ronde in blogland. Logisch, want het zijn ook leuke tussendoortjes. Niet altijd even makkelijk echter 😉. Deze Sunshine Blogger Award zag ik eerder deze week bij Samaja, die de mosterd (of de vragen) bij Evi haalde.

De Sunshine Blogger Award is een award van bloggers voor bloggers die anderen inspireren om creatief en positief op te treden in de hele blogosfeer.

1. Hoe ben je op je blognaam gekomen?

Jaren geleden heb ik Romaanse Talen gestudeerd. Al die jaren later ben ik nog steeds blij dat ik toen mijn hart heb gevolgd en de liefde voor beide talen is er nog steeds. Het lag dus voor de hand dat ik een Franse of Italiaanse naam zou kiezen. Tifosa is Italiaans en betekent “zot van”. Hevige Italiaanse voetbalsupporters worden “tifosi” genoemd. Ik vond dat dat wel bij me paste. Ik ben “zot van” mijn man en kinderen, media, sport, Italië, eten en verschillende onderlinge combinaties. Ik heb een zwak voor Italiaanse gelati, biscotti, bruschetta, pizza, pasta,… en sommige Italiaanse sporters 😉.

2. Waarom blog je?

15 jaar lang heb ik sportartikels geschreven. Toen dat stopte, was het in eerste instantie volledig op. Ik heb een tijdje (bijna) geen sport meer gekeken en ik schreef ook niet meer. Maar twee jaar later begon ik het schrijven écht wel te missen. Het nadenken over een onderwerp, het creatief zijn met woorden, het vormgeven van je gedachten, het sleutelen aan een tekst. Het borrelde weer vanbinnen. Gelukkig was er toen het internet en kon ik op deze manier mijn eigen schrijfsels met de buitenwereld delen.

3. Hoe blijf je het bloggen volhouden?

Pure koppigheid eigenlijk.

4. Wat is de grootste voldoening die je al uit je blog haalde?

De vele contacten die het schrijven me opleverde: de nieuwe mensen die ik leerde kennen, maar ook de hernieuwde contacten met oude bekenden, die me vertellen dat ze een bepaald stukje helemaal herkennen en de moeite nemen me te mailen.

5. Is er iets dat je absoluut niet lust?

Dierlijke ingewanden. En sommige voedingsmiddelen heb ik te veel gegeten in mijn jeugd en hoeven nu écht niet meer. Steak bijvoorbeeld, net als rode kool of andijvie.

6. Wat is het engste wat je ooit al hebt moeten doen?

Je eerstgeborene mee naar huis nemen na een paar dagen kraamkliniek. Beseffen dat jij voor de komende 20 jaren verantwoordelijk bent voor (het geluk van) dat kleine wezentje. Dat overviel me allemaal toen we haar met de maxi-cosi in de auto probeerden te zetten en dat was een adembenemend moment. Gelukkig waren we met zijn tweeën en was de echtgenoot toen – zoals vaak – de rots in de branding.

7. Koffie of thee?

Koffie. Zolang er maar héél veel melk in mag. Liefst een latte, of doe anders maar een cappuccino.

8. Wat staat er op je bucket list?

Ik heb eigenlijk geen bucket list. Als ik toch één droom moet noemen, dan zou ik graag ooit dat boek uit mijn hoofd willen neerschrijven (en uitgeven, als ik dan toch de moeite doe om het uit te typen, dan wil ik het ook echt in boekvorm zien 😉), maar eigenlijk ben ik al lang tevreden als we hier allemaal gezond mogen blijven en als onze dames gelukkig worden.

9. Is er iets wat je absoluut niet kan?

Er doekjes rond doen. Bij mij geldt: “what you see, is what you get”. Als je naar mijn mening vraagt, zal ik die eerlijk geven. Ook al wil je dat eigenlijk niet horen en wil ik dat eigenlijk niet zeggen.

10. Waar blink jij in uit?

Mijn eigen leven spannend maken. Door een te strakke planning of net door een te optimistische aanpak. Door te denken dat je écht nog wel thuis raakt als de auto al van bij het vertrek in het rood staat en je nog 35 km voor de boeg hebt. Zodat je je onderweg (vanaf het moment dat de pijl onder de 40 km reikwijdte zakt) begint te realiseren dat je voor je eigen gemoedsrust misschien toch beter eerst even tankt. Toch heb ik nog nooit de echtgenoot moeten bellen om me te komen redden met een bus benzine, maar dat moment zit er wel aan te komen. Ooit.

11. Als je ons 1 boek mocht aanraden om zeker te lezen, welk zou dat dan zijn?

“Les liaisons dangereuses” van Choderlos De Laclos. Dat blijft voor mij één van de mooiste werken uit de Franse literatuurgeschiedenis. Grappig, pakkend, cynisch, bitter, bijtend, teleurstellend, romantisch. Al deze emoties in één werk verzameld. Op magistrale wijze beschreven. Het blijft een topper, die ik dringend nog eens opnieuw moet lezen.

Wie zich geroepen voelt, neem gerust deze award over. En deel jouw schrijfsels gerust in de comments!

14 op 14 #40 dagen bloggen

Twee weken ver zijn we intussen in de 40 dagen bloggen-challenge en voorlopig loopt alles vlot. We haalden tot op heden 14 op 14, hebben nog geen pasbeurt moeten inzetten en er begint zo stilaan structuur in te komen. Uiteraard leert een mens van zijn fouten. Zo wist ik dit jaar wel van in den beginne dat ik 40 tekstjes zou moeten schrijven. Ik probeer mijn pasbeurten dan ook te reserveren voor de dagen dat ik ze écht zal nodig hebben. Vorig jaar had ik na 14 dagen immers al 3 pasdagen ingezet en moesten er nog 26 blogjes volgen. Een kleine misrekening die ervoor zorgde dat ik op het einde onverwacht – wegens niet ingecalculeerd – naar een rijtje van 20 na elkaar moest. Wat dankzij de Paasvakantie en bijhorend verlof uiteindelijk wel lukte, maar het was best pittig.

Een paar tussentijdse conclusies:

• Ik blog meestal vanuit de inspiratie van het moment. Maar in deze blogmarathon is het wel handig om een aantal vaste rubriekjes achter de hand te hebben. Dat we op donderdag rond “ouderzonden” kunnen bloggen, is een welgekomen rustpunt, net als de “Vijf op vrijdag” die ik vorige week weer invoerde. Dat maakt dat er twee dagen minder zijn waarover ik moet nadenken en dat geeft rust.
• De leukste blogdagen zijn degene waarop ik ’s morgens een inval krijg. Dan zit ik meestal een hele dag op dat ene onderwerp te kauwen. Maar dan zit de tekst wel klaar in mijn hoofd tegen het moment dat ik achter de computer kruip. En dan gaat het schrijven verbazend vlot. Als ik nog geen onderwerp heb tegen het moment dat ik de laptop open klap, kan ik wel eens langdurig naar een leeg scherm zitten staren vooraleer de inspiratie komt.
• De planning steekt nog altijd volledig in mijn hoofd. Enkel en alleen in mijn hoofd. Niks op papier, niks neergeschreven. Al heb ik voor de periode die nu komt, wel een zekere structuur uitgedacht. Ooit komt er een moment dat ik écht tijd maak om dit allemaal neer te schrijven op papier.
• Vooruitwerken lukt nog steeds niet. Op eens een eenzame uitzondering na. Een paar teksten achter de hand hebben, zou nochtans wel rust geven in deze hectische blogperiode. Maar ook hier geldt dat je dan eerst een aantal uur moet vrijmaken om deze teksten vooraf te schrijven en die momenten ontbreken.
• Er wordt momenteel ontzettend veel geblogd, in het kader van deze 40 dagen bloggen-challenge. En dat brengt inspiratie én zet aan tot actie. Het is trouwens fijn om rond te neuzen, nieuwe ontdekkingen te doen en af en toe eens een tag of een blogstokje te gaan lenen.
• Grappig, maar net als vorig jaar moet ik ook nu weer constateren dat ik absoluut niet zonder inspiratie val. Integendeel. Hoe meer ik blog, hoe meer onderwerpen opduiken. Soms brengt het ene het andere mee en af en toe raak ik geïnspireerd door een blogcollega.

14 dagen achter de rug, nog 26 te gaan (+ 6 pasdagen). Voorlopig zie ik het nog helemaal zitten en gaan we voluit voor de uitdaging. Benieuwd hoe ver we raken, maar 1/3 is al achter de rug en we’re still going strong 😉. Op naar de volgende 14…

Tifosa doet van 10 naar 1

Kijk, het kan niet alle dagen feest zijn tijdens 40 dagen bloggen. En dan komt een tag, of een blogstokje, geweldig goed van pas. Ik las deze al bij Lilith en Romina.

10 DINGEN OVER MEZELF

• leesbeest
• sportfanaat
• enthousiast
• creatief
• piekeraar
• blauwe plekken-magneet
• feministe
• onthoudt de raarste weetjes
• maar komt er nooit op als dat nodig is
• springt eerst en denkt dan na

9 DINGEN DIE IK LEUK VIND

• cake recht uit de oven
• met de dochters in de zetel hangen
• breien
• citytrippen
• Italië
• uitslapen
• een nieuw boek openen
• feestjes en dansen
• verse bloemen in huis

8 DINGEN DIE IK NIET LEUK VIND

• drukte
• chaos
• files
• stress
• mensen met twee gezichten
• onrecht
• pesterijen
• onmacht

7 PLEKKEN WAAR IK GRAAG BEN

• mijn bed
• overal waar de echtgenoot en de dochters zijn
• ons huis
• mijn ouderlijk huis
• op stadsbezoek
• op een warme dag op het strand
• met een boek in het zonnetje

6 MANIEREN OM MIJN HART TE WINNEN

• Met oprechtheid
• Met humor
• Met geduld
• Met muziek
• Met eten
• In een stevige discussie

5 PLAATSEN WAAR IK NOG/TERUG HEEN WIL

• Nog eens: Turijn, en bij uitbreiding heel Italië / Noorwegen
• Eerste keer: New York / Sint-Petersburg / Schotland

4 DINGEN WAAR IK NIET ZONDER KAN

• man & dochters
• chocolade
• (voldoende) slaap
• smartphone

3 LIEVELINGSLIEDJES (IN WILLEKEURIGE VOLGORDE)

• If I should fall behind, Bruce Springsteen & E Street Band
• Just breathe, Pearl Jam
• Drive, REM

2 WENSEN

• Gezond & gelukkig blijven met man & dochters
• Dat de dochters hun toekomstdromen mogen waarmaken

1 LAATSTE WOORD

• Smile!

Een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen…

Jawel hoor, dat doet een koppige steenezel wel. Deze ezel hier heeft immers moeite om een (blog)uitdaging uit de weg te gaan. Dus toen er een mailtje in mijn mailbox opdook met de vraag of ik zin had om nog een keertje 40 dagen te bloggen, schreef ik me – opnieuw – zonder al te veel nadenken in. Tuurlijk doen we dat, het is vorig jaar toch ook gelukt, waarom zou ons dat geen tweede keer lukken.

Bovendien beginnen we deze keer – in tegenstelling tot vorig jaar – wel goed geïnformeerd en goed voorbereid aan de uitdaging van 40 dagen bloggen. Daar waar we vorig jaar nog last hadden van een klein rekenfoutje 😉 weten we dit keer op voorhand dat het écht de bedoeling is om de komende 6 weken 40 berichten te posten. 6 keer mogen we een pasbeurt inzetten, maar het is écht wel 40 + 6, niet zoals ik vorig jaar geloofde/hoopte 34 + 6 = 40.

De kop is er met deze post dan ook meteen af. We zijn begonnen aan onze blogmarathon van 40 dagen. Gaan we wel voldoende inspiratie hebben? Gaan we elke dag tijd vinden om een berichtje te posten? Ga ik er eindelijk ook eens in slagen om daadwerkelijk blogberichten op voorhand te schrijven zodat ik af en toe na een drukke werkdag eens gewoon op “publiceren” moet klikken zonder anderhalf uur wezenloos naar een scherm te staren in de hoop dat de inspiratie toch zal komen? Ik weet het niet.

Goede bedoelingen zijn er alvast wel ruim aanwezig. En uiteindelijk win of verlies ik niks als ik de uitdaging wel of niet volbreng. Enkel in mijn hoofd zal ik een medaille kunnen opspelden (of niet). We zullen wel zien. Maar u, lezer, kan mij uiteraard ook een dienst bewijzen. Zijn er vragen waar u graag een antwoord op wenst? Wat wil u hier graag lezen? Wat wil u graag van me weten? Lijst uw vragen/bedenkingen gerust op in de reacties, ik zal in de mate van het mogelijke voor antwoorden zorgen.

Want we moeten bekennen: eenmaal we aan een uitdaging beginnen, willen we ze maar al te graag volbrengen. Die medaille (ook al zit ze alleen in mijn hoofd) wil ik op Pasen maar al te graag kunnen opspelden 😉.

40 dagen bloggen, I did it!

Op 1 maart begonnen we met een aantal bloggers de uitdaging #40 dagen bloggen, gelanceerd door Kathleen van De Verbeelding. Zonder nadenken schreef ik me in en begon ik eraan, met een “pasdag” trouwens. Maar het is Pasen vandaag, we hebben de eindmeet van het 40 dagen-bloggen gehaald. Al moet ik wel toegeven dat ik in het begin misschien wel net iets te kwistig was met pasdagen, waardoor ik me op het einde een “20 op rij” op de hals haalde. Maar het is gelukt! (Staat even hard te juichen en te dansen als toen Gilbert een paar uur geleden de Amstel Gold Race aan zijn palmares toevoegde…)

Wat heb ik uit dit hele avontuur geleerd?

1. Het is mogelijk om 20 dagen op rij te bloggen.
2. Er is nog altijd voldoende inspiratie te vinden.
3. Je mag in het begin je pasdagen niet verspillen, zeker niet als je dan ook nog eens een rekenfoutje maakt ;-).
4. Op voorhand bloggen is nog steeds niet (op één uitzondering na) gelukt.
5. Hoe meer je blogt, hoe meer inspiratie je krijgt.
6. Het is gewoon leuk om te schrijven, om een verhaal te vertellen.
7. Soms kan het hard werken zijn, maar hoe meer je oefent, hoe makkelijker het eruit vloeit.
8. Je moet een beetje zot zijn om zo’n uitdaging aan te gaan.
9. Je moet een beetje veel koppig zijn om zo’n uitdaging ook te volbrengen.
10. Soms moet je gewoon springen en zien waar je uitkomt.

De belangrijkste les uit deze hele uitdaging was dat je soms gewoon moet springen. Zonder na te denken. Gewoon doen en zien waar je uitkomt. Lukt het niet, dan heb je toch (iets nieuws) geprobeerd. Dat ik de 40 uiteindelijk gehaald heb, was vooral fijn voor mezelf. Ik heb er niks mee gewonnen en ook niks bij verloren. Maar onderweg heb ik onderwerpen en inspiratie gevonden, heb ik geleerd door te zetten en mijn “goesting” terug gevonden. Ik doe dit gewoon graag, voor mezelf.

Eén van de tips die Kathleen ons in het begin meegaf, was om “een blogbuddy” te zoeken. En hoewel ik bloggen altijd als een solitair gebeuren heb ervaren, als een “me versus my computer”, moet ik toegeven dat af en toe eens overleggen, tips uitwisselen of een plan de campagne opstellen, werkt. Ook je frustraties en/of onmacht ventileren trouwens. En dus moet ik toch wel een ferme dankjewel uitsturen naar Boston, baby! voor de inspiratie, de tips en de fijne gesprekken!

Hoe gaan we nu verder? Ik weet het nog niet zo goed. We gaan de komende weken op zoek naar een nieuw ritme. Want met bloggen gaan we wel door. Ik ben nog niet uitverteld, ik heb massa’s ideeën in mijn hoofd zitten voor de komende weken. Maar of dat in 3, 4 of 5 posts per week zal zijn, weet ik nog niet. Dat zien we wel. Maar als iemand nog eens een uitdagingske heeft, bring it on! We zullen achteraf dan wel weer een tweede keer nadenken, naar adem happen, zeggen “waar zijt ge in godsnaam weer aan begonnen?” en er dan gewoon vol voor gaan…

Rekenfoutje #40 dagen bloggen

Maandag kwam ik in een gesprek met een collega(-blogster) tot de conclusie dat er een kloof gaapt tussen 40 dagen vasten/bloggen en Pasen. Ik was er immers volledig van overtuigd dat onze bloguitdaging nog liep tot komende zondag. We waren immers gestart op 1 maart: maart telt 31 dagen en dus moesten we nog 9 keer bloggen in april, in mijn ogen dus tot en met zondag 9 april. Maar hoe kwam het dan dat de veertigdaagse vastenperiode (waar onze uitdaging uiteindelijk op gebaseerd is) een week langer liep, tot Pasen (op zondag 16 april)?

We raakten er met zijn tweeën in eerste instantie niet uit. Geef toe: mijn logica (31 + 9) klinkt heel waterdicht ;-). Later op de avond liet ze me via social media echter weten dat het 40 dagen vasten is + 6 zondagen dat je blijkbaar vrijgesteld bent van het vasten. Het gaat dus eigenlijk om een 46-daagse vastenperiode, waarvan 6 zondagen niet meetellen. Het licht ging aan, de verklaring klonk volkomen logisch.

Alleen was het voor mij toch een beetje een tegenvaller. Ik was immers van een andere (verkeerde) redenering uitgegaan: namelijk een uitdaging van 40 dagen met daar 6 pasdagen afgetrokken. Dus eigenlijk 34 blogdagen. Aangezien ik al mijn pasdagen al ingezet heb (en zeker en vast nuttig besteed) wil dat dus zeggen dat ik – in plaats van nog 6 opeenvolgende dagen – nog 13 opeenvolgende dagen dien te bloggen. En dat zal niet simpel worden.

Tot dusver slaagde ik er in om maximum 9 opeenvolgende dagen te bloggen. Wil ik deze uitdaging tot een goed einde brengen, dan zal ik 20 op een rij moeten halen. Deze week zie ik dat eigenlijk best zitten: er zit al een weekplanning in mijn hoofd, de ideeën staan klaar en moeten alleen nog in tekst omgezet worden. Maar volgende week nemen we hier allemaal samen verlof, leggen we ons ritme wat lager en hebben we misschien ook wel een aantal tripjes gepland. In mijn hoofd had ik geen strikte blogplanning voorzien, maar we zullen voor een plan B moeten gaan ;-). Het zal nog wat trekken en sleuren worden en misschien moet ik deze week toch maar eens op voorhand werken en een paar reserveblogjes schrijven – wat ik dus nog steeds niet gedaan heb.

En zeggen dat dit allemaal niet nodig geweest was als ik mijn katholieke klassiekers wat beter gekend had. Ergens is de veertigdaagse vastenperiode wel blijven hangen, maar het was pas de eerste keer dat ik het optelsommetje maakte.  Allicht ook omdat het dit jaar zo schoon uitkwam met de start van de vastenperiode op 1 maart: dat maakte het tellen al een pak overzichtelijker. Dat de katholieken op zondagen wel mochten “zondigen”, was me compleet ontgaan. En dus heb ik mezelf – onbewust – toch wel een ferme pad in de korf gezet. Zucht. Ik wou dat ik kon zeggen dat het toeval is, maar laat ons eerlijk zijn: zulke “misverstandjes” durven me wel vaker te overvallen.

Terug naar de #40 dagen bloggen-uitdaging. We gaan dus door. Nog 13 dagen.