Ouderzonden #5 – Gula

Een nieuwe bloguitdaging, ditmaal in het leven geroepen door Romina en Annelore. Dit jaar bloggen wij allen samen over de zeven hoofdzonden, toegepast op het ouderschap.  #ouderzonden, met andere woorden. De vijfde uitdaging draait rond:

#5 Gula (onmatigheid – gulzigheid – vraatzucht) Wat kan je je kinderen nooit weigeren wanneer ze erom vragen?

Alweer een poepsimpele uitdaging. Het antwoord lag deze keer overduidelijk voor de hand én werd trouwens meteen bevestigd toen ik deze vraag aan beide dochters voorlegde: boeken. Uiteraard nadat we rekening gehouden hebben met de basisbehoeften zoals liefde, eten en kledij. Doodgraag zien we onze dochters, altijd en overal. Ook als we toch eens boos of teleurgesteld zijn of hen moeten corrigeren, dan nog houden we met heel ons hart van hen.

Zelf ben ik opgevoed met de stelregel: “op eten en kleren wordt niet bespaard”. Het is zo’n stilzwijgende erfenis die ik onbewust ook in mijn eigen gezin toepaste. Er is altijd voldoende (gezond) eten in huis om een héél leger te voeden. Daarnaast is ook de voorraad comfort food uitgebreid. Ook al proberen we de gezonde stelregels toe te passen en te matigen met onze gastronomische zonden, alles is wel in huis 😉.

Wat kledij betreft, was het vroeger zo dat we misschien niet ontzettend véél kleren hadden, maar ze waren wel van degelijke kwaliteit. Wat soms irritant was als je een bepaalde broek of zo beu gezien was en stiekem al een hele tijd zat te hopen dat er een onherstelbare scheur in zou verschijnen, maar dat nooit gebeurde. Toch nooit bij die éne broek die je zo graag kwijt wou, maar op miraculeuze wijze overkwam het je wel bij je lievelingsspullen. Waardoor je nog langer opgescheept zat met die éne broek en die nog eens meer moest dragen ook…

Deze gulden regel heb ik bij de dochters ook altijd toegepast. Met uitzondering van de periodes van onstuitbare groei. En met limieten. Bij een stapel van x aantal ongedragen t-shirts trek ik wel de grens als ze voor mijn neus staan met alweer een onmisbaar nieuw t-shirt. Dan moeten ze hun zakgeld maar aanspreken. Misschien zijn ze dan meer geneigd om hun eigen aankoop naar waarde te schatten (en te dragen 😉!)

Maar naast deze basisbehoeften zeg ik zo goed als nooit “neen” als onze dames een nieuw boek gezien hebben dat ze absoluut nog willen lezen. Mogelijk moeten we het begrip “basisbehoefte” wel even herdefiniëren. In dit gezin zijn boeken dat absoluut ook. Een boek scherpt de fantasie. Een spannend verhaal verdrijft uren verveling. Het vele lezen heeft mijn dochters’ wereld geopend en hen een ruimere woordenschat opgeleverd. En zoveel meer. Zowel de echtgenoot als ikzelf zijn echte mensen “van de letteren”. Zelf lezen we ook veel en vaak. We zijn dan ook dolgelukkig dat de leesmicrobe is overgeërfd door onze dochters. Niet dat we hen een keuze gegeven hebben: we hebben onze meisjes al van kleins af aan met boeken “overrompeld”.

Dat we allemaal een volle boekenkast hebben, is dan ook een logisch gevolg. En dat onze verzameling nog steeds groeit, allicht ook. Dat we vaste bezoekers zijn van de bib en de oudste soms teleurgesteld terugkeert met de mededeling dat ze écht wel alles al gelezen heeft wat er stond, kunnen we niet ontkennen. Dat we soms maandenlang aftellen tot dat éne vervolgboek uit die fantastische serie EINDELIJK in de winkels zal liggen, is ook een vaststaand feit. Dat we geen stadsbezoek kunnen doen zonder ook even een boekenwinkel in te duiken (en met een paar aanwinsten huiswaarts te keren), overkomt ons ook geregeld. Vakantie betekent in ons geval ook dat we met liefst 20 boeken (en dat zal nog een onderschatting zijn) in de koffer het huis uit rijden, op weg naar zon en een zwembad om rustig te kunnen lezen. Uren op een stuk…

Dus ja, als we ergens “gulzigheid” in vertonen, dan is het wel in boeken. Hoe meer, hoe liever, lijkt ons devies wel te zijn. Maar onze boeken worden dan ook plat gelezen. De jongste plundert de boekenkast van de oudste, die op haar beurt (bij gebrek aan beter) ook wel eens mama’s kast induikt. Intussen hebben we de microbe zelfs doorgegeven aan het neefje: Harry Potter en ook hij was verkocht… Maar wat heb ik deze “ouderzonde” met plezier doorgegeven 😉!

 

Advertentie