Stilte voor de (examen)storm

Vrijdagavond, het einde van een drukke werkweek. De ouders in huis hebben zich naar het einde gesleept – wegens een hardnekkig virusje. De dochters blijven gelukkig gespaard, maar zijn ook opgelucht dat de schoolweek weer voorbij is, al komen de examens nu stilaan wel heel dichtbij.

Morgen zullen de dochters met de nodige tegenzin toch maar hun examens beginnen voor te bereiden. De echtgenoot zit in de laatste week voor/in de examens waarin hij tegelijkertijd de laatste taken en toetsen verbetert en de (vele) examens probeert op te stellen. Ergens tussendoor zal de Sint ook nog een bezoekje brengen aan ons huis en zullen de mete- en petekindjes genieten van hun speelgoedbuit.

Vage plannen om de kerstboom te zetten, verschuiven we naar “ergens” volgende week of volgend weekend. Kerstaankopen deden we (nog) niet, wegens nog geen lijstjes. Ook al waren we dit jaar vroeg met het trekken van de namen, de familietraditie dat we tot het laatste moment wachten met onze lijstjes, houdt ook dit jaar weer stand.

Vele taakjes liggen nog op ons te wachten. Net als altijd moet er ook dit weekend weer gewassen en gestreken worden en ook hier lopen de weken naadloos in elkaar over: een restje strijk van vorige week voegt zich al bij de nieuwe, volle manden en allicht zullen we ook eind volgende week een bruggetje maken van de ene strijkweek naar de andere.

Het is alweer het einde van een trimester. Vroeger konden we de klok gelijk zetten op onze dochters: op het moment dat ze elkaar voor niks in de haren vlogen, dat er nogal makkelijk zonder reden traantjes rolden, dat ze al eens in slaap durfden te sukkelen op het korte ritje van school naar huis, wisten we dat de nood aan vakantie hoog was. Nu houden de dochters dapper stand en zijn het de oudjes in huis die al eens op de kalender keken wanneer de kerstvakantie nu weer precies begon (nog 22 keer slapen trouwens).

Het eerste trimester is hier in huis altijd het zwaarste. Het langste ook. Van zodra we de kerstvakantie door zijn, vliegt de tijd weer voorbij. Voor je het weet, is het Pasen en dat derde trimester stelt sowieso niks voor: één keer met de ogen knipperen en het schooljaar zit er alweer op. Valt het op dat december voor mij een weemoedige maand is? Een maand om te genieten: veel feestjes en winterse gezelligheid, maar tegelijkertijd ook alweer een jaar dat voorbijgevlogen is. En voorlopig hebben we nog even geen tijd om stil te staan en terug te blikken: nog 2 drukke weken, nog 3 studeerweekends voor de boeg.

Maar vanavond doen we even niets. We ploffen in de zetel, we zetten een dvd’tje op. (Gossip Girl, seizoen 3, we maken vooruitgang). We steken de kaarsjes en de kachel aan, we nemen de tv-dekentjes erbij en nestelen ons dicht teken elkaar aan. Even pauze. Even niet denken aan de (drukke) dagen en weken die voor ons liggen. Dat doen we morgen wel weer.

Advertentie