Terugkeren naar een plek waar je al eerder je vakantie doorbracht, heeft zijn voor- en nadelen. Een van de nadelen is dat je de legendes van de plek al kent. Zo doen er al jaren geruchten de ronde dat er rond onze agriturismo wel eens slangen te zien zijn. Niet zo onnatuurlijk voor het Italiaanse platteland, maar laat mij nu niet meteen dol zijn op dat soort reptielen.
Jaarlijks zijn er wel gasten in ons huisje die bij hoog en bij laag beweren “een slang of een adder” gezien te hebben. Dat is ons echter nog nooit overkomen. Maar ik hou mijn ogen wijd open en ik verwittig de kinderen elk jaar opnieuw om toch alstublieft voorzichtig te zijn bij het spelen en geen verstopplaatsen te zoeken in de struiken of het lange gras.
Toen we dit jaar na een lange tweede rijdag arriveerden in ons huisje, konden onze dames niet snel genoeg hun koffer uitpakken, hun bikini’s aantrekken en het zwembad opzoeken. Hun ouders, die de files meer dan hun lief waren getrotseerd hadden, waren wat trager. Wij pakten op ons gemak uit en organiseerden ons huisje naar onze wensen. Daarna zochten ook wij ons zwemgerief bij elkaar om wat te gaan bekomen aan de rand van het zwembad.
Eerst nog even rustig gebruik maken van het gemak. Ik ga dus de badkamer in en wil me neerzetten als ik uit het bidet naast het toilet een paar oogjes zie priemen en een klein reptielenkopje zie opduiken. Paniek! Voor het eerst in 5 jaar zie ik dus ook de slang des huizes… en dan nog wel in onze badkamer. Wat doe ik in noodsituaties? Ik gil om de echtgenoot. Hij komt de badkamer in en ook hij ziet inderdaad een kopje opduiken uit het bidet. Het was dus geen fata morgana of mijn verbeelding die op hol sloeg na een lange vermoeiende autorit. Ook dat zou niet de eerste keer zijn. Mijn oplossingen: “doe er water in en verdrink het” of “doe het dekseltje dicht” oordeelde de echtgenoot niet als diervriendelijk of realistisch. En dus haalt hij het dekseltje eraf en zien we allebei dat één van de vele hagedisjes om god weet welke reden zijn toevlucht gezocht had in ons bidet.
De echtgenoot – mijn held – pakt het hagedisje uit ons bidet en geeft het buiten aan ons huisje zijn vrijheid. Tot hilariteit van de Nederlandse onderburen. Tegen dat de echtgenoot met het beestje buiten was, had het glibberige diertje zich immers uit zijn hand gewrongen en op zijn arm genesteld. En dus kreeg de echtgenoot het nog niet meteen vlotjes van zijn arm.
Enfin, de rest van de vakantie in Toscane is rustig verlopen. Al heb ik het dekseltje van het bidet wel braafjes dicht gehouden om verdere ongenode gasten in onze badkamer te vermijden. En gelukkig heeft ook de slang des huizes – die door andere gasten alweer gesignaleerd werd – zich niet aan ons geopenbaard ;-).
hihi… zalig geschreven! Een verhaal om nog jaren te vertellen 🙂
Wees maar zeker! En gelachen dat de kinderen hebben…
Een hagedis, geen probleem, schattig zelfs, maar ik ben als de DOOD voor slangen, vind het de meest verschrikkelijke schepsels op aarde 😦
Ik ook dus ;-)!
Ik hou ECHT niet van dieren en zou dus ook gegild hebben in jouw plaats. Toen wij in Toscane waren, hoorden we de slangen ritselen in de tuin. De zonen hebben zelfs een slangenhuid mee naar huis gebracht en die bewaard tot ze tot stof verging. Akelige dieren.
Wat een verhaal! Ik zou toch ook ferm geschrokken zijn hoor! Een slang in de badkamer, brr, ik mag er niet aan denken. En een hagedis eigenlijk ook niet…