Moederkesdag

Onze feestdag! En ik ben verwend geweest: bloemetjes, (heerlijk) eten gemaakt door de oudste, een zelfgemaakt cadeautje van de jongste… Genieten! En tegelijkertijd is het niet alleen mijn feest. Het is ook het feest van de dochters, want zonder hen was ik niet de mama die ik nu ben.

Het is telkens ook weer even stilstaan bij de twee vruchtjes die het niet gehaald hebben. Bij de kindjes die hadden kunnen zijn. Maar zonder wie de dochters er nooit geweest waren. En dus kan je dat verlies – met dank aan de schoonmama voor het inzicht – plaatsen en nu 15 en 12 jaar later relativeren…

Het is ook het feest van mijn moeder, van “ons moe”. Mama, oma, de hulplijn als we het eens niet zo goed meer weten, de plek om zelf nog “kind” te mogen zijn. En het voorbeeld dat het allemaal wel goed komt. Dat we, nu we op het randje van de puberteit staan, het wel zullen overleven. Dat het kan stuiven, maar dat de storm ook weer zal gaan liggen en dat de dochters hun weg terug naar huis wel zullen vinden.

Het is het feest van alle mama’s. Sommigen wachten al jaren op het moment dat ze mogen aankondigen dat ze mama zullen worden. Sommigen zijn ongewenst kinderloos en zullen vandaag toch weer even moeten slikken. Sommigen staan er alleen voor en hebben het helemaal niet makkelijk om alle zorgen in hun eentje te dragen. Sommigen moeten hun kinderen één week op twee missen. Sommigen leven in ruzie en zien hun kinderen niet meer. Sommigen moeten hun kinderen afstaan om hen een beter leven te gunnen. Sommigen hebben een kind verloren en dragen dat met zich mee…

Misschien is het vandaag wel het moment om daar toch even bij stil te staan, om je geluk te koesteren en om je schatten dicht bij jou te houden en eens flink te knuffelen. Dat zal ik zeker doen!

Advertentie