Het begon allemaal met de sprinter “De Nachtegaal” van Kristin Hannah. Ik nam dat boek mee uit de bib omdat er een verwijzing opstond naar “Het familieportret” dat ik graag gelezen had. De andere verwijzing op de omslag was naar “De Bakkersdochter” van Sarah McCoy. Dat was voor mij een onbekend boek. Maar aangezien ook “De Nachtegaal” in de smaak viel, lag het voor de hand dat ook “De Bakkersdochter” hier in huis zou passeren.
Alweer een oorlogsverhaal, alweer net iets anders. Hier krijg je een blik op de oorlog door Duitse ogen. Volgens bol.com: “Duitsland, 1945. De ergste terreur en wanhoop van de oorlog zijn tot nu toe voorbij gegaan aan de jonge Elsie Schmidt en haar familie. Ze worden beschermd door een hooggeplaatste Nazi die met Elsie wil trouwen. Maar als er in de nacht van Kerstavond een ontsnapt joods jongetje op de stoep van de bakkerij staat, weet Elsie dat ze alles wat ze liefheeft in gevaar brengt als ze de deur voor hem opent. Zestig jaar later, in El Paso, Texas, wordt journaliste Reba Adams er op uitgestuurd om een feel-good kerststuk te schrijven voor het plaatselijke blad. Reba’s interview zou hooguit een paar uur in beslag moeten nemen, maar de eigenaresse van Elsie’s Bakkerij laat zich niet makkelijk interviewen.”
Het oorlogsverhaal en het nu vermengen zich geleidelijk aan. Langzaam maar zeker geeft Elsie haar geheimen prijs, langzaam maar zeker raken de levens van Elsie en Reba in het nu verstrengeld. Toch kon het boek me minder boeien dan “De Nachtegaal”. Misschien omwille van de afstand die de schrijfster toch enigszins behoudt? De hele roman door bleef ik een klein beetje op mijn honger zitten. Het scenario is knap geschreven, het is een mooi oorlogsverhaal en de link met het heden is knap gevonden en goed uitgewerkt, maar gevoelsmatig raakte het me een pak minder. Sarah McCoy leeft zich voor mij te weinig in haar beide hoofdpersonages in. Misschien begrijpt ze beide vrouwen niet helemaal of wil ze dat net niet. Misschien was het opzet om een dergelijk verhaal met de nodige omzichtigheid te brengen, maar het maakt haar beide hoofdpersonages minder sterk, minder “sympathiek”.
Voor mij is een boek sterk als je je kan inleven in een personage. Als je onder zijn of haar huid kruipt, of in zijn of haar hoofd. Een schitterend auteur kan zelfs het donkerste personage “begrijpbaar” maken. Denk maar aan “Het parfum”, waar Patrick Süskind je laat “meevoelen” met een seriemoordenaar. Of “Les Liaisons Dangereuses” van Choderlos De Laclos waar je de gevoelens uit de brieven voelt spatten, ook al begon het allemaal met een weddenschap, een “objectief” strategisch spelletje.
En dus had “De Bakkersdochter” in mijn ogen sterker gekund. Had ik meer motieven en beweegredenen willen “begrijpen”. Maar als je op zoek bent naar een “luchtig” tussendoortje, een hapklare brok (ondanks de achtergrond van oorlogsgruwel), laat je dan zeker niet tegenhouden! Ook de oudste dochter (van bijna 14) heeft het boek intussen gelezen en goed bevonden 😉
Tifosa 