Een paar weken geleden werkte ik aan een blog over “guilty pleasures”. Ik raakte zo geïnspireerd dat alleen al het beschrijven van mijn stiekeme (muziek)pleziertjes voldoende was om een blogje te vullen. Waarom er geen reeksje van maken? En ja hoor, ik heb al een paar ideetjes in mijn hoofd zitten die ik de komende weken verder zal uitwerken.
Eén van mijn grote liefdes is lezen. Veel lezen. Ik lees constant én overal. Ik lees kranten, tijdschriften, websites, artikels, blogs, columns, strips, romans, biografieën,… Ik heb altijd wel een boek liggen waar ik in bezig ben. Ik zet héél graag mijn tanden in een sterk verhaal, maar van tijd tot tijd heb ik nood aan een luchtig tussendoortje. Iets waar je niet al te veel moet bij nadenken. Iets waarvan het einde voorspelbaar is, maar waarbij de weg ernaartoe belangrijker is dan het “happy end”. Een liefdesromannetje of wat chicklit.
Toen ik nog studeerde en véél boeken verplicht moest lezen, durfde ik al eens afwisselen met een stationsromannetje. Het heeft zo wel iets, eerst Calvino, Stendhal, Flaubert of de Laclos verteren vooraleer er een Harlequintje tussen te gooien. Leest makkelijk, is op een uur of twee uit én je hoeft er geen dagen op te zitten herkauwen om zeker te zijn dat je alle dubbele bodems begrepen hebt.
Jaren later doe ik dat nog steeds. Ik wissel zware boeken af met lichtere verhalen. Na “De Engelenmaker” of “Post voor mevrouw Bromley” mag er wel eens wat lichters volgen. Maar de Harlequintjes ben ik wel ontgroeid. Ik heb intussen zelfs een lijstje met “vereisten” voor mijn ontspanningslectuur:
- Graag afspelend in Italië of een Engels landhuis
- Mag met “historische” component
- Doe mij maar familiegeschiedenis (over verschillende generaties)
- Met een “familiegeheim” dat door de nieuwste generatie ontrafeld dient te worden
- Liefst ook een beetje goed geschreven
Mijn favoriete stiekeme (lees)pleziertjes:
1. Mary Nickson – Het Venetiaanse Huis. Van de echtgenoot cadeau gekregen toen we omwille van de jonge dochters vakantie vierden in België. Het was dat jaar een typisch Belgische zomer. Dit boek (dat zich voornamelijk afspeelt op Korfoe) bracht de zon. In één ruk heb ik dit uitgelezen, om daarna ongelooflijke goesting te hebben om meteen te vertrekken…
Weken heb ik nog over zon gezaagd; ik denk dat de echtgenoot zich zijn cadeau toen in stilte af en toe verwenst heeft 😉
2. Lucinda Riley – Terug naar Wharton Park. De ideale vakantielectuur. Aan de kant van ons zwembad in Italië de tijd volledig uit het oog verliezen. Vergeten dat je af en toe toch ook eens het zwembad in kan om af te koelen. Het gejoel en gelach van de spelende kinderen om je heen totaal niet meer horen, maar volledig opgaan in het verhaal. Een Engels landhuis, een oud dagboek, de oorlogsjaren,… Meeslepend.
3. Leila Meacham – Rozen. Dit boek werd aangeprezen als de “Gejaagd door de wind” van de 21ste eeuw”. Volgens bol.com “een meeslepende familiegeschiedenis die drie generaties omspant tegen het decor van het broeierige Zuiden van de VS”. En dat was het wel. Je blijft lezen; je wil het “waarom” ontdekken. Mooi, onderhoudend, ideaal naast het zwembad 😉
Ik heb intussen van Meacham ook nog “Somerset” en “Korenblauw” gelezen, maar er zit weinig variatie in. Haar boeken volgen telkens hetzelfde stramien en verrassen niet meer.
4. Simon Montefiore – Sashenka. De echtgenoot van romanschrijfster Santa Montefiore schrijft ook. Ik geloof dat hij historicus is, met een specialisatie/fascinatie voor de Russische geschiedenis. En daar gaat het in dit verhaal ook over: alweer een familieverhaal van vlak voor de Russische revolutie tot aan de periode van glasnost en perestroika. Pakkend, ontroerend.
Voor mij vooral omwille van de knappe setting in de Stalin-periode nét dat niveautje hoger dan zijn schrijvende echtgenote. Hier moest ik een traantje wegpinken én dit heb ik toch wel even moeten verteren. Helaas kon zijn tweede roman “Serafima” niet meer verrassen of ontroeren. Jammer.
Hebben jullie nog tips? Wat is voor jullie de ideale ontspannende lectuur? Welke boeken hebben jullie mee op vakantie om aan het zwembad te verslinden? Kwestie van al een lijstje te kunnen maken voor het volgende verlof 😉
Toen ik las dat je de Harlequins was ontgroeid, dacht ik dat er 50 shades of grey wannabe’s in je lijstje zouden staan 😀
Neen. Ik heb de eerste geprobeerd. Dan was duidelijk niet aan mij besteed. Toen ergens halverwege het eerste boek de kleur van haar ogen op miraculeuze wijze veranderd bleek, had ik er genoeg van. Eerlijk, sommige Harlequintjes waren beter 😉
haha, ik heb het zelfs nooit geprobeerd na het lezen van commentaren over de simplistische schrijfstijl. Ik denk dat ik in de knoop zou zitten tussen opwinding en literaire ergernis 🙂
Hou het vooral op literaire ergernis. Ik begrijp de hele heisa niet. Het was ronduit slecht en te vaak lachwekkend…
Zit je op Goodreads? Ik heb me daar een paar maand geleden op ingeschreven en vind het super om daar te gaan kijken wat mijn vriendinnen goed vonden. Daar haal ik dus mijn inspiratie.
Nog niet, maar ik zal daar eens gaan kijken dit weekend 😉
ik heb ook ongelofelijk genoten van Sashenka! Serafima kon me ook niet evenveel boeien als Sashenka, maar ik vond het toch nog behoorlijk.
ik lees graag de boeken van Jane Green. in het Engels. Om een beetje te compenseren dat ze inhoudelijk niet zo heel veel voorstellen… 😉
Ken ik (nog) niet. Ik ga haar zeker eens opzoeken…
Ik heb een paar jaar geleden wel genoten van Het Huis Waar Jij Van Hield van Tatiana De Rosnay. Speelt zich af in Parijs, over een familiegeheim, in de vorm van brieven. Hij komt nu niet bepaald in aanmerking voor de nobelprijs voor de literatuur maar ik heb hem graag gelezen!
Haar naam was Sarah heb ik inderdaad ook graag gelezen van haar. Tijd voor een nieuwe poging 😉
Pingback: Stiekeme (eet)pleziertjes | Tifosa
Pingback: Stiekeme (drink)pleziertjes | Tifosa
Pingback: Liebster Award | Tifosa