Woensdag was het de uitreiking van de Gouden Schoen, één van de hoogtepunten in het leven van de voetballiefhebber. In mijn vorig leven als sportjournalist was dat ook voor mij één van de evenementen waar ik naar uitkeek. Om te volgen én om bij te wonen. Al is me dat wel maar 3 keer overkomen, om te werken overigens. Om de voetballers en bestuursleden op de afterparty te interviewen voor onze website. Het was wel een hele belevenis. Opgekleed, met een camera bij de hand alle voetballers en BV’s van belang aanspreken om een paar vraagjes te stellen. Om achteraf dan een verslagje op onze website te plaatsen.
Toen gingen de festiviteiten nog door in het Casino van Oostende. Een plek met een enorme trap. Helemaal bekleed in rood fluweel. Zeer schone showtrap. Wel iets minder om dat met hakken én in gala te doen. Zeker als je je mistrapt. Het is absoluut onmogelijk om elegant van een trap te duiken/glijden, zelfs niet op het Gala van de Gouden Schoen. Ik kan het weten 😉
Dergelijke uitreikingen zijn eigenlijk altijd een beetje saai. Er is gestemd, er zijn een aantal categorieën en de winnaars mogen hun prijs komen oppikken en spreken dan een (weinig spontaan) dankwoordje uit. De spanning wordt op fake wijze opgebouwd: er worden tussenstanden getoond waarvan je op voorhand al weet dat de grote favorieten op geheel toevallige wijze elkaar aan de top zullen afwisselen. Om daar dan anderhalf uur interessante televisie rond te maken, is uiteraard niet makkelijk. Er zijn in het verleden al vele pogingen gedaan om de show interessanter te maken. Er treden artiesten op, er zitten al eens grappige tussenfilmpjes in (de “Tegen de Sterren op”-variant had bijvoorbeeld wel iets) en uiteraard worden de kandidaten voorgesteld.
Maar het is allemaal zo oppervlakkig geworden. In de gesprekken met de favorieten zit er nooit eens iets verrassend. Alle voetballers hebben intussen mediatraining gehad en alle interviews staan bol van voorgekauwde politiek correcte antwoorden. En uiteraard gunnen ze het elkaar van ganser harte. Gewoon duidelijk zeggen dat jij de trofee moet krijgen omdat jij gewoon de beste van het pak bent, is er al jaren niet meer bij. Een mens durft een karaktertje als Milan Jovanovic op zo’n avond al eens te missen. Of de overduidelijke teleurstelling van Lorenzo Staelens toen hij de ultieme bekroning aan zich voorbij zag gaan. Dat was tenminste eerlijk.
Er worden ook geen kritische vragen meer gesteld. Dat geldt overigens ook voor de wielerjournalistiek waar de beate bewondering voor bepaalde toprenners of veldrijders mij vaak ook stoort. Dat het maar een mager beestje was woensdag, is op geen enkel moment aan bod gekomen. Het ging tussen 2 Belgische talenten en een Spaanse middenmotor die in eigen land niet goed genoeg was. Maar geen van de 3 genomineerden slaagt erin een heel jaar naar zijn hand te zetten. Alle drie hebben ze mindere matchen, zelfs mindere periodes gehad. De laatste jaren volstaat een goed (of redelijk) half seizoen om de trofee in de wacht te slepen (met daarbij horend de lucratieve transfer naar het buitenland). Jammer.
Gelukkig was er nog de trofee voor de beste voetbalvrouw om ons op te monteren: de belangrijkste trofee van de avond, de “Gouden Pump”. Met die trofee wordt de “beste” voetbalvrouw in de kijker gezet. En dat is helaas niet de beste Belgische voetbalster. Neen, we hebben het hier over het knapste ornament aan de zijde van een voetballer. Haar verdienste: ze ziet er goed uit én ze heeft een voetballer aan de haak geslagen. Wie zij is of wat ze doet, speelt geen rol: de kandidaten worden gepresenteerd aan de hand van een fotoshoot. In het voorstellend filmpje doen ze amper hun mond open.
Dat je een beetje humor probeert te brengen in een verder maar saaie bedoening, snap ik nog enigszins. Maar dat je de dame in kwestie ook echt het podium op laat komen om haar “prijs” in ontvangst te laten nemen én haar een dankwoord laat uitspreken, vind ik er eigenlijk een beetje over. En is, in een tijd van ploetermoeders en discussies over de erfenis van het feminisme van onze (groot)moeders, totaal voorbijgestreefd.
Mag het dan volgend jaar alstublieft iets meer zijn, vtm & Het Laatste Nieuws? Mag er alstublieft terug wat (echte) humor in de show? Waar zijn de verborgen cameragrapjes met de heren voetballers? Volgens mij werken Jan Vertonghen, Moussa Dembele, Kevin Mirallas,… daar maar al te graag aan mee als je het hen vriendelijk vraagt. En laat ons dat “Gouden Pump-misbaksel” dan alstublieft snel vergeten…
Tifosa 
Nu zit ik me af te vragen aan wiens voet die pump nu eigenlijk past.
Dat galagedoe is een totaal zinloze overgemediatiseerde bezigheid. Ik vind het zot dat er mensen zijn die daar überhaupt naar kijken.
Nu ja, voor mevr. De Schacht wil ik graag even een uitzondering maken.
Niet aan de mijne in ieder geval 😉
Ik ben ook 1 keer geweest, gelukkig niet om te werken 🙂 wat mij vooral is bijgebleven is de hatelijke publieksopwarming en het leuke optreden van Stromae. Oh en de minijurk van Goedele Liekens op de afterparty! Het is idd een opgeklopt gedoe, ik kijk de laatste jaren hooguit nog naar het laatste kwartier. Dit jaar inderdaad een mager beestje. Zegt genoeg over onze competitie. De minst slechte speelt kampioen. En die Gouden Pump…. Dat je als vrouw gevleid bent om uitverkozen te worden als ‘mooiste decorstuk’ zegt ook genoeg he…. Ze zouden beter de vrouwelijke voetballers in de schijnwerpers zetten, maar dat zal niet zo goed zijn voor de kijkcijfers zeker 🙂
Wat goed dat je kritisch bent. En ik zit met open mond te lezen. We hebben geen tv-aansluiting, dus dat is allemaal ‘ver weg’ voor mij, en ik vind het eerlijk gezegd best extreem. Vooral die gouden pump.
Ik hoop ooit in de zaal te zitten, wanneer mijn zoon genomineerd wordt 🙂 ( grapje), ik vind voetbal vreselijk en die vrouwen daar word ik misselijk van, zo nep,…..brrr,….